Werk voor het Universiteitsmuseum

Ik werk al enige tijd voor twee goede doelen - relatief onbekende goede doelen - die zich inzetten voor kinderen en onderwijs. De één werkt voor kinderen in Ghana. De ander werkt voor kinderen in Nederland.

Onlangs ben ik ook gestart aan een opdracht voor het Universiteitsmuseum. Ook hier is er een link met kinderen. Het museum ziet als belangrijkste doelgroep voor het museum: ouders met kinderen. In het museum wordt wetenschap zichtbaar gemaakt op een manier dat kinderen het kunnen snappen. Er zijn rondleidingen voor scholen. En er worden bovendien speciale lessen ontwikkeld die een school - voorafgaand aan het bezoek aan het museum - kan geven.

Ik ben heel blij met deze opdracht. Het gaat om het vinden van fondsen en sponsors voor een wisseltentoonstelling die van start moet gaan september 2012. Het onderwerp is interessant; de werktitel is 'spelregels voor vrede'. En wat het onder meer zo leuk maakt: er wordt gewerkt aan het plan van de tentoonstelling met verschillende wetenschappers, uit verschillende hoeken van de wetenschap. Juristen, sociaal-wetenschappers, geschiedenis en filosofie. Dat proces van samen denken welke onderwerpen er aan bod moeten komen, en hoe dat in beeld gaat komen, is zeer inspirerend.

De komende maand ben ik dus heel hard bezig aanvragen aan geschikte vermogensfondsen in elkaar te zetten. En mij weer een beetje aan het verdiepen in de wereld van de wetenschappen. Een beetje terug naar waar ik vandaan kom, de universiteit. En op een manier die bijzonder verrassend is. Het proces wordt namelijk geleid door mensen van een ontwerpbureau. Die interactie tussen ontwerp - wetenschappen - museum is erg leuk. Overigens, interdisciplinair werk in de wetenschap, wat hier tussen neus en lippen wordt gedaan, is over het algemeen moeilijk, het vergt behoorlijk wat investeren om elkaars wetenschapsterrein te leren kennen. En ook dat gebeurt hier. Onderling samenwerken tussen wetenschapsdisciplines is een uitdaging die je leuk moet vinden, om er de inzet voor op te kunnen brengen.

Hier is het ook nog eens samenwerken om een voor bezoekers begrijpelijke tentoonstelling te maken. Dat is een extra stap weg van het theoretische, of de nuances, waar je als wetenschapper graag aan werkt. En hier is het zoeken naar evenwicht tussen nuances enerzijds, en een overzichtelijk verhaal brengen. Het ziet er naar uit dat dat heel goed gaat lukken.

Het verhaal is nog niet af. Het is ook nog een beetje geheim. Het ligt klaar om verteld te worden als de tijd daar is. Een beetje zoals een verhaal dat met flessepost onderweg is. Dat kan even duren voor het aankomt. Maar uiteindelijk bereikt het de bestemming. En dan is het verhaal beschikbaar.

Het wordt wel even lekker doorwerken de komende weken. Ik ben er blij mee.