zaterdag 18 december 2010

Utrecht in de sneeuw

Het is zaterdag. Ik moet een kadootje gaan kopen. En het heeft gesneeuwd. Er ligt best een aardig pak sneeuw bij ons in de wijk. Ik besluit toch op de fiets te gaan naar de stad, want op doorgaande wegen, daar kun je vaak best goed doorrijden. Op het laatst loop ik nog naar binnen, want het is prachtig zonnig buiten. Dat moet wel mooie plaatjes opleveren.

Je weet maar nooit, of het iets moois oplevert voor de WaarinUtrecht kalender van 2012, of eerder voor een gewone puzzel. het eerste stukje is het nog best ploeteren, want hele straten zijn met een dik en rommelig sneeuwlaag belegd. Niet erg, wel langzaam fietsen.

Aan de Catharijnesingel zie ik inderdaad een mooi plaatje. ... Door maar weer want mijn verjaarskadootje gaat toch echt voor. Maar als ik dat eenmaal heb gescoord - niet eenvoudig als de boekwinkel zelf niet meer weet waar ze je bestelling hebben gelaten... - dan kan ik rustig nog wat rondkijken. En wat ziet mijn oog, een vogel op een stenen vogel (met wat sneeuw). Ik ben een beetje te haastig misschien. Dus ik maak er maar één. Ik wil eigenlijk graag naar huis.


Onderweg waag ik het om langs Achter de Dom te fietsen. De hele straat is wit, maar goed begaanbaar. Dan zie ik uit mijn ooghoek een beeld in de Pandhof helemaal met een laagje sneeuw bedekt. Omkeren - en snel. Met fiets en al de Pandhof in. EN ja, een plaatje. Al die tuintjes met uitgebloeide, omgestorte planten. En middenin de fontein. Met bovenop een lezende dame, met een manteltje van sneeuw.

De monsters onderaan de fontein mogen er ook zijn!

donderdag 9 december 2010

24 uur actie voeren voor ontwikkeling_ met de 1% Club

Zoals gezegd van de week: de nieuwste manier van campagne voeren gaat via internet.Hieronder het persbericht van de Crowdcampagne van 1% Club.

Persbericht 1% CLUB
‘CROWDCAMPAGNE’ NIEUWE MANIER VAN BINDING BIJ ONTWIKKELINGSSAMENWERKING
Leden 1%CLUB organiseren zelf online 24 uur actie

Op donderdag 9 en vrijdag 10 december vinden 24 ludieke acties plaats door heel Nederland met als doel binnen 24 uur 24 verschillende ontwikkelingprojecten af te ronden. Het bijzondere aan deze campagne is dat het volledig is opgezet en wordt uitgevoerd door de 6.000 leden van de 1%CLUB website. De 1%CLUB (1procentclub.nl) is een internationale marktplaats die slimme ontwikkelingsprojecten koppelt aan mensen, geld en kennis.

De 24 uur actie wordt uitgevoerd door een gevarieerde groep van studenten, bedrijven, ZZP-ers en verenigingen. Zo zijn er bijvoorbeeld 12 Poolse klusjesmannen die een dag gaan klussen om geld in te zamelen voor een school in Zambia. Een groep ZZP-ers biedt workshops aan waarvan opbrengst gaat naar vissersproject in Colombia en Twitteraars organiseren ‘TwitterBingo’ voor een ICT project in Sri Lanka.

‘’Mensen willen betrokken zijn bij hetgeen ze steunen’’


De 1%CLUB speelt hiermee in op de trend dat Nederlanders steeds meer zelf betrokken willen worden bij ontwikkelingssamenwerking. 1%CLUB oprichter Anna Chojnacka hierover: ‘’Je ziet een duidelijke verandering in de houding van mensen ten opzichte van ontwikkelingssamenwerking. In de stappen van trust me, tell me en show me wil men tegenwoordig steeds meer zelf betrokken worden: involve me. Mensen willen betrokken zijn bij datgene ze steunen.’’

‘’En we willen hier nog een stapje verder in gaan’’, vervolgt Chojnacka, ‘’we noemen het “crowdcampagne”. We hebben de hele campagne in handen gegeven van onze 1%LEDEN. Ze hebben zelf een project uitgekozen en een actie verzonnen om er aandacht voor te vragen en er geld voor op te halen. En de animo is erg groot. In Nederland zijn vierentwintig actiegroepen bezig met voorbereidingen.”

De 24 uur actie wordt gecoördineerd vanuit de open flexwerkplek Seats2Meet.com in Hoog Catharijne in Utrecht. Vanaf die plek kan iedereen die wil meedoen zich aansluiten en wordt er via de live stream 24 uur lang online verslag worden gedaan van de acties in het land. De 24 uur actie start donderdag 9 december om 15.00 uur en alle acties zijn te volgen via www.1procentclub.nl.

Noot voor de redactie, ook prima voor publicatie:

1%CLUB
De 1%CLUB (1procentclub.nl) is dé internationale marktplaats die slimme ontwikkelingsprojecten koppelt aan mensen, geld en kennis. De projecten zijn concreet en behapbaar. Van een kippenboerderij in Kenia tot een breakdanceschool in Guatemala. Bij de 1%CLUB beslis je zelf aan welk project je 1% van je tijd, kennis en geld wilt bijdragen. En online kun je aan de hand van weblogs, foto’s en filmpjes de voortgang van “jouw”project volgen. Lekker direct, betrokken en transparant.

ACHTERGROND:
24 UUR ACTIE: http://www.1procentclub.nl/24uuractie
Veelgestelde vragen over de 1%CLUB: http://www.1procentclub.nl/faq/
1%CLUB in de media: http://www.1procentclub.nl/indemedia
Twitter: @1procentclub
Hashtag 24 UUR ACTIE: #1PC24
Seats2Meet Utrecht: www.seats2meet.com

CONTACT
Niels Jansen
E niels@1procentclub.nl
T @NieJa
T 020 – 715 89 80

zondag 5 december 2010

ik ben deel van de crowd...

De nieuwste manier van campagne voeren voor goede doelen maakt intensief gebruik van internet, van alle mogelijkheden die het internet tegenwoordig biedt. Van donderdag 8 tot en met vrijdag 9 december voert de 1% Club actie voor kleine ontwikkelingsprojecten. Via sociale netwerken als Twitter, Facebook en Linkedin kan iedereen meedoen.

Leuk. Ik doe mee op vrijdagmiddag de 10e. Binnenkort meer.

zaterdag 4 december 2010

Verborgen talent: HB op je c.v.

Zet je je lidmaatschap van Mensa op je c.v.?
Zelf twijfel ik wel eens om over mijn lidmaatschap van Vereniging Mensa Nederland te praten. Mensa is de vereniging van mensen met een hoge algemene intelligentie. De norm is dat je bij de mensen hoort die bij de top 2% qua algemene intelligentie zou moeten horen. Meer dan dat is het niet. Is dat relevant op een curriculum vitae.

Ik zet het zelf niet op mijn curriculum vitae (zoals in Amerika wel regelmatig gebeurt). Daar vind men het vanzelfsprekend; het zegt iets over je capaciteiten om je snel in te werken, dat je goed met complexe vragen uit de voeten kan. De keerzijde is, dat je werkgever erop beducht moet zijn dat je bij onvoldoende uitdaging ook weer snel weg bent...

Wat doe ik?
Zelf meld ik het lidmaatschap dus niet, maar meld wel dat ik een groot evenement heb georganiseerd voor en met andere leden van Vereniging Mensa Nederland in de zomer van 2009. Het evenement heette European Mensas Annual Gathering (EMAG). Het tweede evenement van die omvang dat door een landelijke vereniging van Mensa in Europa werd georganiseerd. In 2008 organiseerde Mensa Duitsland het eerste intereuropese evenement. En met groot succes. Wij hebben eenzelfde evenement georganiseerd, waar zo'n 300 mensen uit 20 verschillende landen op bezoek kwamen in Utrecht. Mijn taak was publiciteit, sponsoring, en relatiebeheer. Naast mij waren ongeveer 10 mensen betrokken bij de voorbereidingen; het kernteam. We haalden voldoende bezoekers voor een break-even. Die publiciteit is dus geslaagd. Dat mag wel vermeld. Het programma samengesteld door een team onder leiding van Ria: super. We waren er allemaal behoorlijk trots op en tevreden over.

Zwijg ik erover?
Ja, als ik er goed over nadenk, ben ik er niet helemaal open over. Ik tast altijd in gesprekken een beetje af of het onderwerp passend is. Dat heeft toch een beetje te maken met die verhalen van anderen. Mensa heeft misschien ook een beetje een imago van een club van nerds. Nou is het waar dat er veel IT'ers bij zijn. Maar evenzoveel leden met een talenknobbel. Maar het heeft toch ook met de volgende vraag te maken: als je al vermeldt wat je resultaten zijn, wat zegt het IQ zelf verder nog? Dat is voor mij eigenlijk persoonlijk. Ik praat erover als er aanleiding voor is.

Beeldvorming: huiver?
Tekenend voor de beeldvorming is de volgende anekdote. We spraken met de manager van het conferentiecentrum over onderlinge afspraken. Op een gegeven moment kort voor het evenement, vroeg hij: "Maar wat is dat nou voor vereniging? Wat betekent Mensa? " "Oh dat gaat om mensen met een hoog IQ." We raakten aan de praat wat dat dan voor mensen zijn. "Zoals je ziet aan ons programma hebben ze een brede interesse, maar willen ze gewoon ook veel lol met elkaar hebben. En gezelligheid beleven." En op zeker moment zei hij: "Goh het is maar goed dat ik dat niet eerder van jullie wist...." De preciese reden weet ik niet eens meer, maar wel dat hij zelf kennelijk het idee had dat hij 'met dat soort mensen' niet uit de voeten zou kunnen. Gelukkig hadden we elkaar inmiddels al leren kennen. We vonden elkaar al OK, misschien zelfs aardig.

IK: lidmaatschap niet, ervaring wel.
Ik zet dus dat evenement op mijn c.v., met de resultaten. Net als de andere werkervaring - betaald en onbetaald. En zo is de EMAG-ervaring net zoiets als wat ik nu doe: de eindredactie van de Entre Nous. Het is een leuke manier om te laten zien wat ik in huis heb: zelf een tekst schrijven, een ander uitdagen om een leuk stuk nog mooier te maken. En te laten zien dat een deadline gehaald kan worden. Net als met dat evenement. Dat was zo gaaf: iedereen blij. Veel leuke reacties gekregen. En veel contacten aan over gehouden. Dat neemt niemand mij meer af!

Tja, zou ik hier nou spijt van krijgen? Ik weet al dat ik soms last heb van dat IQ. Te moeilijke scenario's bedenken bijvoorbeeld. Waar een ander gewoon recht op het doel afgaat. Perfectionisme. Waar een ander met wat minder genoegen neemt, legt een HB-er soms de lat wel erg hoog voor zichzelf (en voor de ander...). Allemaal dingen waar we met zijn allen behoorlijk mee kunnen worstelen. Nou ja zeg het maar. Ook iemand met een talent kan fouten maken, kan af en toe dom zijn in een ding, terwijl die heel slim is in iets anders. Dat is gewoon zo. Punt.

BLOGPOSTS
Waarom intelligentie verborgen houden?
Verborgen talent, verborgen verleden
blogkermis over hoogbegaafdheid van Tine de Jong: verwijst naar verschillende persoonlijke verhalen van hoogbegaafden, en columns en betogen over hoogbegaafdheid

Websites
Vereniging Mensa Nederland
Mensa International

vrijdag 3 december 2010

Quote of the day

"There is no tool for development more effective than the education of girls and the empowerment of women." Kofi Annan


met dank aan Kees Hoogendijk van de Smartkids foundation.

Voor meer onderwijs quotes zie de Causes pagina op Facebook: van de Smartkids-foundation
Ga daarvoor naar Kees zijn update van twee dagen terug:
'What would i do if I received 5 million dollars?'

En kijk dan nog eens naar de verschillende Smartkids die via Facebook en Blogs met de Nederlandse stichting zijn verbonden: zoals Elisabeth Apitulley.

BLOGPOSTS
Smartkids Foundation (2 juni 2010)
Lekker samenwerken
Impact meten van sociale projecten

donderdag 2 december 2010

Lekker samen werken

Fijn hoor om samen te werken. Het is heel prettig om als zp-er (zelfstandige professional) die aan huis werkt, om af en toe een collega te hebben. Al woont en werkt die collega dan in Den Bosch. En al kun je niet elkaars kamer binnenlopen om even iets te vragen. Toch heb ik een soort buurkamertje... maar dan heel wat kilometers verderop.

Ik werk aan de fondsenwerving voor kinderen in Ghana, samen met Carla. Carla heeft jaren voor het Lilianefonds gewerkt, is veel in Afrika geweest. Ze heeft veel kennis van hoe het daar werkt. En affiniteit met het werk ten bate van kinderen die steun nodig hebben. Niet dat we het daar nou de hele tijd over hoeven hebben. Maar het klinkt door in wat ze zegt, hoe ze te werk gaat. We willen samen die leerlingen en studenten verder helpen.

Op een of andere manier verstaan we elkaar. Hoe we de aanpak zien om te zorgen dat de fondsenwerving van deze organisatie beter kan. Waarom het sowieso een aardige, steunwaardige club is. Waarom het basisidee goed is. En hoe we dat nou eens goed in beeld kunnen brengen door een goed projectplan te maken.

Deze week stuurde ze mij de eerste versie van het plan. En ja, het ziet er goed uit. We delen het idee wat er in zou moeten staan. In korte tijd heeft Carla de hoofdlijn op rij gezet. Doelstelling, doelgroep, basisgegevens, werkwijze, alles staat in hoofdlijn erin. En veel vragen. En nu gaan we er samen aan schaven. De gaatjes opvullen. De vragen stellen waar we nog gegevens missen. Lekker, zo werken we telkens. De ene keer doet de een de opmaat, de andere keer de ander. Belletje tussendoor. En af en toe zoeken we elkaar op.

Prettig. Zo dichtbij als iemand met een mobiele telefoon kan zijn. En zo veraf als maar kan. Dus ik kan ook lekker doorwerken als ik zin heb, zonder dat collega's binnenwandelen omdat we koffie gedronken wordt, of geluncht, of geborreld. En ja, dat laatste is dan wel jammer, maar dat lossen we ook wel weer op.

BLOGPOSTS
Een goed plan (... fondsenwerving deel 6)
Smartkids Foundation (2 juni 2010)

dinsdag 30 november 2010

Hersenschudding

Een rare dag was het gisteren. En vandaag kan weer raar worden.

Ik had slecht geslapen, was later opgestaan. Het begon al slecht. Dus ik keek naar mijn actielijst en vroeg mij af, wat eerst???
Zat ik eindelijk achter mijn computer om aan de slag te gaan, ging de telefoon. Zoonlief spreekt heel zachtjes. "Mam ik heb zo'n hoofdpijn. Mag ik naar huis komen?" Ik wil natuurlijk weten wat er is. Met even heen en weer praten, blijkt hij gevallen en zijn hoofd flink gestoten te hebben. Maar hij weet niet precies wat er is gebeurd....

"Durf je wel alleen naar huis? Zal ik je komen halen?"
"Ja liever wel." Zo'n mat stemgeluid, hij is duidelijk onder de indruk. Hij houdt zich in? "Ik kom eraan!"

Ja en dan verandert dat je dag. Eerst wat horen van mensen die erbij waren. Even naar de dokter. Advies om hem wat rust te gunnen, maar wel even om het uur bij hem te kijken, als hij gaat slapen.

Hij wil inderdaad graag slapen. Onder veel dekens (hij bibbert en klappertandt). En na een slokje water, gaat hij slapen. Ja en kom je dan tot werken? Nee.

Grappig genoeg was na anderhalf uur het slapen wel voorbij. Hij wilde wel even iets anders. En vervolgens stond na school een hele club jongens voor de deur om zijn huiswerk te brengen. Lief he? Dank je wel, jongens!

Vandaag is het afwachten. Hij is naar school voor een halve dag. Gauw aan de slag!

maandag 22 november 2010

Ikki de Viking?

De tekstschrijver achter @verhaal140 heeft een leuk initiatief bedacht. Reis om de wereld in 80 tweets. Zijn twittervolgers dragen plekken aan om langs te reizen. En verhalen en anekdotes die iets met die plek te maken hebben. Een interessant voorbeeld van co-creatie. Ik werd getriggerd doordat hij door Noorwegen zou gaan en Trondheim zou aandoen. Lang geleden bracht ik een paar maanden door in Noorwegen, op een boerderij vlakbij Trondheim. Daarover schreven we samen dit verhaal. (Of moet ik zeggen: ik schreef mijn verhaal op en @verhaal140 was mijn -supergoede- eindredacteur?)

Een Viking uit Nederland

“Het verhaal speelt zich af aan het begin van de jaren tachtig. Ik was net van de middelbare school af, en vastbesloten een jaar lang her en der te gaan werken, alvorens een studie te kiezen. Ik begon relatief veilig met een baantje in mijn geboortestad Rotterdam als postbode voor de, toen nog PTT. Daarna sloeg ik mijn vleugels echt uit en trok ik Europa in. Druivenpukken op een boerderij in Frankrijk, een opgraving in London en Viking worden in het hoge noorden.

Tegen april, mei van dat jaar ging ik met een vriendin naar Noorwegen om te gaan werken op een boerderij vlakbij Trondheim in het dorpje Utnes. Dorpje was eigenlijk een te groot woord voor dit onooglijke gehucht. Een paar boerderijen in de heuvels, meer was het niet. Wij spraken geen woord Noors, maar ons was verteld dat de dochter van de boer goed Engels sprak. Zij zou onze tolk zijn.Toen het puntje bij het paaltje kwam, bleek de dochter tijdelijk afwezig, Gelukkig werd de universele taal van handen en voeten ook door de boer begrepen. Later kwam de dochter weer terug en zij deed haar best het ons naar de zin te maken.Of ze dit uit schuldgevoel deed weet ik niet, maar leuk was het zeker.

Op een boerderij in de buurt werkten twee jongens uit IJsland. Net als wij waren zij hier tijdelijke krachten om interessante werkervaring op te doen. De boerendochter nodigde de jongens uit voor een feestje. Er werd allerlei lekkers gebakken en de zelf gestookte alcohol werd tevoorschijn gehaald. Ze vond het wel een leuk idee om zo die jongeren uit Nederland met die uit IJsland te koppelen. Het werd een erg gezellige avond. Over en weer werden er grappen gemaakt. Zo werd er gesproken over het nabijgelegen meertje. Het was weliswaar laat in het voorjaar en het meertje was al ijsvrij. Maar hogerop lag nog sneeuw. Het smeltwater van deze sneeuw zorgde ervoor dat het water van het meertje nog ijs- en ijskoud was. We werden uitgedaagd: “Wie durft er morgen in het ijskoude meer te zwemmen? Wie is er een echte Viking? “ De stoere jongens, afstammelingen van de oude Noormannen, zouden het klusje wel even klaren. De volgende morgen was van die stoerheid weinig meer over. De enige echte Viking was een meisje uit Nederland. Voor mijn gevoel heb ik minstens een halve minuut in het water gelegen. Maar ook al was het slechts 10 seconden, ik was de enige die kopje onder ging en een paar slagen maakte. Hoewel dit grote indruk maakte, is het nooit wat geworden tussen beide landen.

Het meertje was sowieso goed voor leuke ervaringen. Zo vingen wij er ooit zelf vis om de maaltijd van die avond een beetje op te krikken. Er was duidelijk niet veel geld in het gezin om duur en gevarieerd te eten. Regelmatig gingen wij met een roeibootje het meertje op. Utnes ligt vrij noordelijk en tegen die tijd werd het zelfs ‘s nachts niet echt donker. Ik kon daar niet zo goed tegen en sliep daardoor erg slecht. Zo kreeg ik het idee om een keer te gaan varen midden in de nacht. Ik herinner mij niet meer of er iemand bij was. Het was schemerig en ik roeide het meer op. In het midden van het meer hield ik de roeispanen stil en gleed de boot door het zwarte water. In de hele omgeving was geen geluid te horen. Elk geluid van de boot, een vis of iets anders klonk onwezenlijk hard. Daardoor kwamen alle verhalen over monsters onder water in mijn gedachten boven drijven. Erg lekker zat ik niet meer. Met zoveel mogelijk lawaai begon ik snel terug te roeien. Van de stoere Viking was niet veel meer over.

PS.

Na die periode op de boerderij heb ik nog een mooie reis door Noorwegen naar het zuiden gemaakt, van Trondheim naar Bergen en vandaar naar huis. Wat was ik blij met de echte, donkere nachten van Nederland!”

Meer lezen over Noorwegen? Ga naar mijn verhaal op "Reis om de wereld in 80 tweets" De verhalen eromheen zijn ook mooi.

BLOGPOSTS de leuke dingen van internet
Twitterverhaal
Diepgang in 140 karakters
Soms wil je gewoon iets leuks doen
en over een mooi verhaal (en veel meer karakters):
De tovenaar van Petersburg

donderdag 18 november 2010

Twitterverhaal

Al een tijdje volg ik op twitter @verhaal140 - de twitternaam voor een tekst- en verhalenschrijver. Hij schrijft verhalen van 140 karakters op twitter. Telkens zijn ze puntig en vaak grappig. Ik zit vaak hardop te grinniken of te lachen als ik zijn verhaal lees. Hij schrijft als je dat wilt een verhaal voor je op je verjaardag. Je mag één woord noemen en dan schrijft hij daar een verhaal omheen.

Het leek mij ook leuk. En ik vroeg een verhaal met daarin het woord 'sterappel'.

"Eva ligt onder de boom. Ze schrikt van de vallende sterappel. Precies op haar neus. In de spiegel kijkend weet ze ‘t zeker. Niet de mooiste."

Ik had nog een paar uur de neiging om eens naar mijn neus te gaan kijken. Ik weet toch zeker dat ik een heel decente neus heb. Maar wie weet heeft @verhaal140 gelijk, en ziet hij er vandaag een beetje anders dan anders uit.

woensdag 17 november 2010

Waarom intelligentie verborgen houden?

Onlangs begon ik na te denken over stilte, zwijgen en wat je voor jezelf houdt. Op internet met name. Ik blog over allerlei zaken die mij bezighouden. Er zijn ook dingen waar ik niet over praat op mijn blog. Iedereen heeft wel dingen waarover hij of zij niet praat. Soms zeg je dan: "Er zijn dingen die je niet over je zelf vertelt." Alsof dat een algemene regel is. Maar niet iedereen denkt daar het zelfde over. Een vooorbeeld is ziekte en dood in je familie. De een doet er niet moeilijk over en gooit alles eruit. Dat heeft het voordeel dat je kunt meeleven. Je ziet het bijvoorbeeld op twitter, waar sommige mensen hun sores voorleggen. Anderen leven mee. ('Tweepcare' noemen ze dat: bezorgdheid en aandacht voor de andere twitteraars, tweeps). De ander vind dat dat in zijn of haar privésfeer thuishoort. Ik vind dat als iemand vindt dat informatie niet op straat hoort te liggen, dat die persoon daar zelf over mag beslissen. Om die sfeer die je voor jezelf wilt houden te beschermen, hebben we rechten op (bescherming van) privacy.

Zwijgen over begaafdheid
Soms zwijgen mensen over iets waar je je vanaf vraagt: maar waarom? Wat kan het voor kwaad... Maar goed, dat is aan die persoon zelf. Zoiets is intelligentie. In Nederland in ieder geval. Tenminste dat hoor ik nog wel eens om mij heen. Ik ben lid van de Vereniging Mensa Nederland. Dat is een vereniging van mensen met een hoge algemene intelligentie. En van sommige leden hoor ik dat zij rare reacties krijgen als ze daarover praten. Zelf twijfel ik daarom ook wel eens om over mijn lidmaatschap van Vereniging Mensa Nederland te praten. Maar goed, ik tweet regelmatig over hoogbegaafdheid, en over onderwijs voor hoogbegaafde kinderen. En ik heb het lemma over Mensa op wikipedia aangepast. Tussen de regels door, voor de goede verstaander, is dat nu wel bekend. So, out with it! Ik zal er maar eens over schrijven.

Wat is Mensa? Wat is hoogbegaafdheid?
Mensa is een internationale vereniging van mensen met een hoge algemene intelligentie. Vereniging Mensa Nederland hoort bij die internationale vereniging, als een soort onderafdeling. De norm om lid te kunnen worden, is dat je bij de mensen hoort die bij de top 2% qua algemene intelligentie zou moeten horen. (Dat wordt getest, ja. Er is dus een drempel.)

Waarom lid worden van zo'n vereniging?
Soms wordt die groep aangeduid met de term hoogbegaafd. Wat zegt dat lidmaatschap en die term hoogbegaafdheid nou eigenlijk? Dat wil zeggen dat leden een IQ van 130 of hoger hebben (volgens sommige tests 135). En dat is het eigenlijk. Daarnaast hebben al die leden heel veel andere eigenschappen en verschillen ze onderling nogal. En toch vinden ze het plezierig om een vereniging te hebben die om dat ene persoonlijk kenmerk draait: intelligentie. Waarom vinden ze dat aardig?

Plezier, herkenning en ook... lotgenotencontact
Ik ben nu een paar jaar lid, en uit gesprekken met andere leden, en uit literatuur over hoogbegaafdheid maak ik op dat mensen met een hoge intelligentie zich soms een vreemde eend in de bijt voelen in hun omgeving. Een deel van hen, voelt niet lekker, voelt zich niet gekend door hun omgeving. Voor kinderen bijvoorbeeld is dat soms reden om zich enorm aan te passen aan hoe de andere kinderen zijn. Dan vallen ze niet zo op. Helaas helpt hen dat niet - want ze voelen zich dan nog steeds vreemd. Ze voelen zich soms juist dom. Ze kunnen bij voorbeeld van zich zelf denken: "Het kan niet goed zijn dat ik de sommen nu al af heb, dan zal ik het wel verkeerd begrepen hebben!" Ook volwassenen kunnen zulke gevoelens hebben. Ze hebben af en toe het gevoel dat zij niet passen in hun omgeving. Dat kan aanleiding zijn voor eenzaamheid en allerlei andere negatieve gevoelens en gedachten. (Daarnaast zijn er allerlei hoogbegaafden die niet de geringste moeite hebben om te passen. En die hoor je dan ook niet.) En dan met andere mensen bij elkaar komen die net zo zijn, denken en voelen als jij, dat is plezierig, dan is er herkenning. Het is een soort lotgenoten- of soortgenotencontact, maar ook gewoon vanwege plezier en gezelligheid. Mensalen herkennen iets in elkaar. En daar voelen ze zich prettig bij. Zoals mensen soms graag samen voetballen, samen zwemmen, samen kletsen, voetballen, kletsen, spelen Mensalen graag samen.

Mijn verhaal
Laat ik ook uit mijn eigen ervaring spreken. Ik ben zelf door een vriendin gewezen op het bestaan van de vereniging. Ik had na ruim 40 jaar van mijn leven niet het idee dat ik tot de hoogbegaafden hoorde. Dat was eigenlijk geen interessant onderwerp op zich. Na een goed doorlopen middelbare school, een jaar werk en een studie filosofie, heb ik ook nog aan een promotie-onderzoek mogen werken. Aan de universiteit lopen veel mensen rond die slim zijn, die snel denken, en daarmee kon ik goed uit de voeten. Echt vreemd heb ik mij daarom zelden gevoeld. Niet vreemd genoeg om het een groot probleem te laten zijn.*

Waarom nou dat zwijgen over IQ en begaafdheid?
Het vervelende is dat het een onderwerp is wat af en toe ook flink weerzin bij mensen kan oproepen.
Wat mij opvalt aan gesprekken met hoogbegaafden is dat ze nog wel eens geconfronteerd met de vraag: voel je je soms beter dan een ander? En dan slaan die anderen de plank zo mis. Juist omdat wat ik net noemde. Behoorlijk wat leden van Mensa hebben juist altijd het gevoel een vreemde eend in de bijt te zijn. En daarom wordt men wel eens onzeker. En dan verrast mij die negatieve reactie toch wel enigszins.

Wordt vervolgd
Dit is een onderwerp met veel kanten, die ik niet in een blogpost kan omvatten. Laat ik wel even enkele vragen noemen waar je dit onderwerp in terug vindt:
- Er is een discussie over de vraag: meldt je je lidmaatschap en daarmee je talent op je c.v. (In Amerika is dat gewoon, hier niet.)
Een van de standpunten : wat belangrijk is, is niet het talent maar de prestaties die ermee samenhangen. (Die prestaties, die noem je op je c.v.).
- En zo vind je ook een debat rondom de definitie van hoogbegaafdheid (zelf): ook dan gaat het debat vooral over de vraag: is maatschappelijke prestatie belangrijk, of intelligentie sec?

Stof tot nadenken en schrijven voldoende, lijkt mij.

*Het enige waar ik minder goed mee uit de voeten kon als onderzoeker, was de noodzaak om als ik iets had uitgezocht, het ook nog voor anderen op te moeten schrijven. Daar had ik niet zoveel belangstelling voor. Als ik iets moet aanwijzen wat mogelijk met mijn IQ te maken had en problemen opleverde dan was het mijn perfectionisme ... maar dan loop ik vooruit op de zaak.

LINKS
Mensa International
Vereniging Mensa Nederland
blogkermis over hoogbegaafdheid : een verzameling links naar blogposts over hoogbegaafdheid

Verborgen talent, verborgen verleden

Deze week heb ik gewerkt aan het ledenblad van ondernemersnetwerk Entre Femmes. Het blad heet Entre Nous. Omdat de bijeenkomst in december een BBQ Masqué is, bedacht de redactie dat dit nummer over verborgen talenten moet gaan, en over verborgen kannten van onze leden.

Boeiend onderwerp naar nu blijkt. Zo vertelde Monika Knottnerus dat zij al vroeg politiek actief was in haar geboorteland Polen. Onder de kop: NIEMAND WEET....vertelt Monika
"...dat ik ooit voor deelname aan een politieke demonstratie tegen totalitarisme in een politiecel heb gezeten. Dat was in het Polen van de jaren tachtig. Ik was een tiener en deed mee aan allerlei acties, zoals het plakken van illegale posters en clandestiene bijeenkomsten, waardoor ik regelmatig te ‘gast’ bij de politieke politie was en verhoord werd. Het stond altijd voor mij vast dat ik mij zou blijven inzetten om mijn idealen te verwezenlijken. En zo is het gekomen dat ik bij de afgelopen gemeenteraadsverkiezingen campagneleider ben geweest van de VVD in mijn gemeente Utrechtse Heuvelrug, en tiende stond op de lijst."

Dat was een spannend verhaal. En voor sommigen van ons bijna niet in te verplaatsen. Maar zo'n verhaal maakt benieuwd wat zij voor angsten heeft uitgestaan soms. Hoe moeilijk het was daar, toen, te moeten leven als tiener. Velen van ons hebben geen flauw benul.

Sommige kanten van onze ondernemers blijven verborgen, omdat we niet willen dat anderen ermee aan de haal gaan. Zo had ik een gesprek met iemand die ADHD heeft en dat naar eigen zeggen tot iets positiefs om weet te smeden. Toch wilde zij niet met die informatie in het blad.

Nu kan ik mij voorstellen dat je niet zo goed weet wat voor uitstraling heeft als dat uiteindelijk op papier - en vooral ook - op internet gezet is en voor de eeuwigheid bewaard blijft. Kun je daar wel van op aan dat partners en potentiële klanten geen vreemd beeld van je krijgen. Ja zo zijn we toch met ons imago en branding bezig als ondernemers.

BLOGPOSTS over Entre Femmes en digitale communicatie
Eindredacteur onthult
Ik wordt gevolgd... ieuw!
Sociaal-ondernemer begint te bloggen

maandag 15 november 2010

Welke eisen stelt Wikipedia aan tekstbijdragen?

Eigenlijk kan ik beter schrijven over anderen die Wikipedia steunen. Immers, Wikipedia wordt gevoed door duizenden schrijvers van over de hele wereld. Of over de vraag wat het met zich meebrengt als je wilt meeschrijven aan Wikipedia.

Laat ik beginnen met die vraag: wat is er voor nodig om een stuk te schrijven voor deze online encyclopedie?

Het is een hele onderneming om zoveel mensen - die lang niet allemaal getraind zijn om goede teksten te schrijven - een goed stuk te laten schrijven. En dan nog een stuk dat past in een stramien van een online encyclopedie. Het is dus niet zo maar een goed leesbaar stuk. Het moet aan aanvullende eisen voldoen. Welke dat zijn dat ga je pas beseffen, wanneer je je gaat verdiepen in Wikipedia (of in het idee van een encyclopedie).

Hoe schrijf je nu een goed lemma voor een encyclopdie?

Om een lemma in een encyclopedie te kunnen zijn, moet een stuk een goede inleiding geven op het onderwerp - voor mensen die er nog (vrijwel) niets over weten. Dat is vaak de reden dat je gaat zoeken in een encyclopedie: ik wil iets weten over een onderwerp, of ik wil meer weten.

Dat gegeven (lezers weten weinig van het onderwerp) betekent dat het voor niet-kenners leesbaar zou moeten zijn. Buiten dat, moet een stuk voldoen aan een aantal eisen waar een goed geschreven tekst aan zou moeten voldoen. Het moet een logische opbouw hebben, in correct Nederlands geschreven zijn (of in een andere taal correct) en de basis aan informatie bevatten die een zoeker nodig kan hebben.

Tenslotte moet het een stuk zijn dat een min of meer onpartijdig beeld geeft van een onderwerp. Het moet getoetste informatie bevatten, waar je van op aan kunt dat het juist is.

Hoe zorgt Wikipedia dat een stuk aan dat soort eisen voldoet?
Bij Wikipedia hebben ze dat wel goed begrepen, dat het niet voor iedereen eenvoudig is om een stuk te maken dat aan deze eisen voldoet. Dat het handig is om beginnende schrijvers daar iets over te leren. Daarom heeft de website een plek waar je algemene regels kunt vinden waarin je kunt lezen hoe het moet. Het is instructief die eens door te nemen. Heel leuk om te lezen, hoe wikipedia dat heeft gedaan. Ze nemen je stap voor stap mee langs een aantal onderwerpen waar een goed lemma aan moet voldoen.

Neutraliteit
Wat mij interesseert, is hoeveel belang men hecht aan onpartijdigheid, of zoals WIkipedia het benoemt: neutraliteit. Een bericht op wikipedia hoort neutraliteit uit te stralen. Er zijn natuurlijk onderwerpen waarover controverses bestaan. In dat geval hoor je de afzonderlijke discussielijnen allemaal gelijke aandacht te geven. Er op onpartijdige wijze over te schrijven.

Praktische tips voor de schrijver over neutraliteit
Het aardige is dat Wikipedia daar allerlei suggesties geeft hoe je op een zo objectief mogelijke manier kunt schrijven (en hoe niet). Dan gaat het om het type woorden waarin je iemands mening omschrijft.
Wel: "Hij is van mening dat ... en hij is de mening toegedaan dat..."
Of "Het ene standpunt luidt...".
Niet: "Hij claimt dat..."
Niet: "Hij durft te beweren dat... "

Bij de eerste manier van omschrijven houd je je eigen mening voor je en laat de lezer zelf bepalen bij welk van de standpunten deze zich het meest thuisvoelt. Bij de tweede manier van schrijven, is het enigszins suggestief (claimt) tot behoorlijk duidelijk dat je als schrijver weinig op hebt met dat standpunt.

Wikipedia is dus niet een plek voor pleidooien (tenzij in een neutrale omschrijving van iemands pleidooi naast tegenwerpingen die in hetzelfde debat gebruikt worden).

Wat ik ook een aardige aanbeveling op Wikipedia vind: als je twijfelt of je stuk misschien als een eenzijdige mening gezien kan worden, dan zijn er alternatieven, andere plekken waar je je werk eerst kunt voorleggen. Bijzonder!

Zie ook: de Wikipedia
Snelcursus



ANDERE BLOGPOSTS

Ik steun Wikipedia!

Ik steun Wikipedia!

De Wikimedia Foundation, de stichting zonder winstoogmerk achter Wikipedia, heeft vandaag het begin van haar jaarlijkse wereldwijde fondsenwerving aangekondigd. Het is de hoop dit jaar 16 miljoen dollar op te halen bij donateurs van over de hele wereld. Dankzij deze bijdragen kunnen Wikipedia en de Wikimedia zusterprojecten gratis beschikbaar blijven voor iedereen. Donaties vormen de verreweg belangrijkste bron van inkomsten voor de stichting.

Een nevendoel van de Foundation is om meer actieve vrijwilligers te werven. Zodra de financiële doelstelling is gehaald, wordt daar de nadruk op gelegd.

Toevallig begon ik in september zelf met een stuk op Wikipedia aan te passen (over bookcrossing...). Eerst nog wat voorzichtig. Want wie ben ik om zomaar een encyclopedie te gaan zitten aanvullen van achter mijn computer. Maar dat is nu juist het idee: dat veel vrijwilligers, ieder met de eigen kennis, samen een verzameling kennis bij elkaar kunnen brengen. En dat deze kennisbank voortdurend blijft ontwikkelen. Ieder kan een nieuw onderwerp toevoegen en er een informatief stuk over schrijven (een lemma). Anderen kunnen verbeteren, of commentaar leveren (waarna je zelf verbetert).

Wikipedia is eigenlijk de grootste vrijwiligersorganisatie van de wereld. Wel ondersteund door een kleine kern van betaalde krachten. Maar verder bestaat het vooral uit een netwerk van vrijwilligers met vertakkingen in landen over de hele wereld.

Ik heb de eer mee te mogen werken aan deze campagne. Het is een interessante fundraising campagne, omdat er - net als bij de productie van lemma's - door heel veel vrijwilligers over de hele wereld aan mee wordt gewerkt. Er is wel een behoorlijk doordacht concept aan ten grondslag. Voor Nederland wordt de actie gecoördineerd door de Vereniging Wikimedia Nederland. Meer lezen over deze vereniging kan op hun eigen wiki.

Ik heb nu eigenlijk geen tijd om veel te schrijven. Later meer.

BLOGPOSTS en een lemma:
Wikipedia lemma over bookcrossing
Zwerfboek gevonden!
Foto van Bookcrossing wild release #2

woensdag 10 november 2010

Eindredacteur onthult

Ik ben pas gestart in een nieuwe vrijwillige functie bij mijn favoriete ondernemersnetwerk, Entre Femmes. Entre Femmes is een netwerk voor vrouwelijke ondernemers in de regio Utrecht. Het netwerk bruist, is goed georganiseerd, er zijn veel zzp-ers lid van maar ook MKB-ers. En veel branches zijn vertegenwoordigd. Altijd leuke mensen te ontmoeten. Entre Femmes heeft een e-magazine voor leden-nieuwtjes. En een papieren blad.

Ik ben onlangs eindredacteur geworden van het papieren blad, de Entre Nous. Voor de zomer al werd ik gebeld door de vorige eindredacteur. Ik heb er al een vergadering opzitten, nog onder haar 'bewind'. En we hebben overleg gehad hoe het allemaal werkt.

Deze week was de deadline voor mijn redactie om stukken in te leveren. En begon het echte werk als eindredacteur. Leuk werk. Leuker dan ik gedacht had. Jaren lang heb ik studenten begeleid bij het schrijven van scripties, en daarbij veel aanwzijgingen gegeven over correct Nederlands, stijl, argumentatiestructuur. En als onderzoeker tips en adviezen uitgewisseld met collega's. Dat was wel andere koek natuurlijk, meer formeel taalgebruik, andere onderwerpen. Toch een leuke voorbereiding.

Deze week bleek hoe anders zo'n blad is. Het onderwerp natuurlijk. Hoe ondernemers denken en spreken over hun werk. Deze week kwamen er allerlei stukjes binnen. En dan even snel aanwijzingen leveren. Ja leuk, maar het is nog te lang. Mooie column, maar ik mis iets. Wat heen en weer praten (of mailen) en dan de schrijver weer even aan de slag. En dan het resultaat terugkrijgen. Ja, dat is het! Gelukt. Mooier geworden. Zo leuk.

Deze keer, bij dit nummer, is het extra leuk. Het onderwerp van het blad sluit aan bij het thema van de eerste bijeenkomst na verschijnen. Een bal masqué. We hebben gekozen om te schrijven over de verborgen talenten van de leden. En daar komen toch leuke verhalen uit.

Nee, ik ga nog niks verklappen over die verborgen talenten. Het mag nog even spannend blijven!

woensdag 3 november 2010

Blogstilte... en hoe ik weer op gang kom

Waarom nou die blogstilte? Ik was druk. En ik had vakantie. En ik ben gestopt met een project waar ik heeel veeeel zin in had, maar waarin de samenwerking niet wilde vlotten. En dan schiet het bloggen er ineens bij in. En twitteren ook een tijdje. Twitterstilte is tot daar aan toe. En dan niet te lang. Een weekje of zo. Blogstilte kan best voor een maandje. Maar nu moet het maar eens uit zijn!

Bloglezen
Intussen las ik wel af en toe de blogposts van anderen. Vooral die van Karin Ramaker, aka met-k.com. Soms was het zo raak. Zo schreef ze een mooie blogpost over samenwerken. Dat dat soms zo vanzelf kan gaan. En hoe waardevol dat is. Zij kan mooi schrijven over van alles, van het dagje passen op een kind, via meetings organiseren, netwerkbijeenkomsten waar van alles gebeurt, ontmoetingen, het opzetten van een meetingplace in Den Haag tot (natuurlijk!) stukken over bloggen. Hoe je onderwerpen kunt kiezen. Hoe ze er les over geeft. Wat het voor haarzelf betekent. Dat je er persoonlijk in mag zijn. Alles bij elkaar een heel mooi blog van Karin. Dat mag wel eens gezegd.

Ga maar eens kijken. Een leuk voorbeeld is hoe Karin Ramaker haar blog gebruikt om input te vragen voor een project. Zoals zij op haar blog vraagt naar: Wat is het beste advies dat je ooit hebt gekregen?

dinsdag 5 oktober 2010

Quote of the day

Most human beings have an almost infinite capacity for taking things for granted.
- Aldous Huxley

zondag 3 oktober 2010

Quote of the day

We hate some persons because we do not know them; and we will not know them because we hate them.
- Charles Caleb Colton

donderdag 30 september 2010

My favorite animal ...

My favorite animal is a peacock... for one thing because of it's color...

Mijn favoriete dier .... :

Plumage

Als het om goede doelen gaat, vanwege de associatie met trots.
Goede doelen mogen trots zijn op wat ze goed doen!

In het proces van fondsenwerving kan men dat maar beter niet vergeten. En de pauw is een symbool van trots (al wordt zijn trots soms gezien als een beetje overdreven; dat moet natuurlijk weer niet het voorbeeld zijn). De kunst is dan goed weer te geven wat het is dat je goed doet, waarom het belangrijk is, en waarom het met geld gesteund zou moeten worden.

Vandaar mijn interesse in pauwen.
Ook natuurlijk vanwege de mooie blauw-groene kleuren.
Vandaar deze foto.

Met dank aan Marty Coleman, de maker van deze foto.

Ik ken hem als Napkin Dad, een vader die al jaren zijn dochters een getekend servet meegeeft naar school. Deze zet hij op zijn blog met de naam, The Napkin Dad Daily. Die tekeningen zijn vol humor en mededogen. En hij gaat soms terug op de wijsheid van denkers van lang geleden. Hier is bijvoorbeeld een mooie over vooroordelen: 'bigotry': dat mensen soms geneigd zijn absurde dingen te geloven, maar als de beter nadenken dan zouden ze inzien dat het absurd is. Hij citeert in het begeleidend commentaar Voltaire. Zie de 'napkins on bigotry'.

Er spreekt uit dit project van hem zoveel aandacht voor zijn kinderen uit, dat je zo'n tekening maakt elke dag. Ook iets om trots op te zijn.

Thank you Marty Coleman for kindly lending your work for my blog! I use it because the peacock is a symbol of proudness. From your work I sense that you have so much attention for the wellbeing of your children. You are proud of them, and should be proud of this daily work, too.
I like the napkins on bigotry. I recognize much of what you are saying. For those who know me, and my research on philosophical theory about justice will understand straight away. Those I've worked with recently, on projects about children that are underprivileged will understand as well. I will write about that more often, thought not necessarily in English. Writing this though, I feel that I should. -to be continued-

Marty Colemans photographic work can be found on his homepage (www.martycoleman.com)
I found this picture on his Flickr page.

BLOGPOSTS:
SOS-talent onderzoek: voortijdig schoolverlaten allochtone en autochtone jongeren
Impact meten van sociale projecten
Steun de Kindertelefoon (in de wedstrijd van Rabo Dichtbijfonds)

woensdag 22 september 2010

Impact meten van sociale projecten

Op 21 september organiseerde de START foundation in samenwerking met ECSP (Erasmus CEntre for Strategic Philantropy) een studiedag over de impact van sociale projecten.

Behoefte om social impact te metenbij financiers en initiatiefnemers van sociale projecten
"Bij de aanpak van een maatschappelijk probleem, zoals bijvoorbeeld werkloosheid, eenzaamheid of onveiligheid in de wijk, is de blik vooral gericht op het probleem en op de bijbehorende activiteiten. De (te verwachten) impact komt vaak niet of nauwelijks aan bod. Terwijl dáár toch de winst moet zitten als je als overheid of als fonds je geld investeert in een project of een traject dat ook daadwerkelijk impact heeft op de maatschappij. Maar wat is maatschappelijke impact eigenlijk, hoe meet je het en waarom?"

Instrumenten en beperkingen
Er zijn inmiddels verschillende instrumenten ontwikkeld om impact te becijferen. SROI, social return on investment, werd tijdens de dag als afkorting bekend verondersteld, zelfs. Het sluit aan bij de wens van financiers om te trachten de impact te 'kapitaliseren' of 'monetariseren'.

Leuk aan de conferentie was dat eigenlijk bijna iedereen wees op het feit dat dat ook een valkuil kan zijn. En dat er vooral moet worden gekeken naar wat er niet in cijfers gevangen kan worden.

Professor Heertje met een gevatte conclusie
De meest uitgesproken mening daarover kwam in het slotwoord van prof Heertje. Eigenlijk verwoordde hij het zoals al velen het hadden gezegd. Dat kan vervelend zijn - maar prof Heertje bracht het zo grappig, dat dat helemaal geen bezwaar was. Hij sloot ook meteen aan bij de actualiteit - terwijl wij aan het confereren waren had De Majesteit de Troonrede uitgesproken. Daarin was in een adem genoemd dat mensen nu steeds ouder worden, en dat dat meer kosten met zich meebracht. Volgens de 76-jarige econoom leidt het almaar 'in geld denken' tot veel gezeur en geklaag. Terwijl we juist blij moeten zijn met bepaalde ontwikkelingen. "Algemeen wordt vergrijzing gezien als een kostenpost. Maar het levert ook veel nut op. Ik ben daarvan het levende voorbeeld!" stelde de emeritus hoogleraar met veel gevoel voor ironie. Hij had de volle zaal net verteld dat hij als 80 90 jaar les geeft en de lachers geheel op zijn hand.

Meer keuzes dan je in een dag aankan...
Er waren alles bij elkaar 9 workshops om uit te kiezen en (slechts) twee rondes, dus het was moeilijk kiezen welke nu het meest interessant was. Uiteindelijk was ik bij een presentatie over storytelling als methode om de effecten en lessen van een project achteraf met alle betrokkenen door te nemen. Een intensieve methode. Het was ook aanleiding voor boeiende gesprekken, wanneer dat nou wel en wanneer niet toepasbaar was. De consensus was toch wel dat zo'n methode goed moet worden voorbereid, en alleen werkt als men zich onderling veilig genoeg voelt. Ook hoogwaardigheidsbekleders, financiers en beleidsmakers zouden eigenlijk betrokken moetn zijn bij het 'vertellen van het verhaal van de verandering'. Dat zal ook wel eens moeilijk zijn. Boeiend.

Impactgeld te vergeven...
Heel aardig was dat elke bezoeker bij binnenkomst 100euro aan 'impact geld 'kreeg om gedurende de dag te geven aan een of twee van drie partners/projecten die door START worden gefinancierd. Allemaal draait het om mensen de weg naar de arbeidsmarkt vergemakkelijken, voor wie het vaak niet eenvoudig is. I-did slow fashion, bijvoorbeeld helpt jonge vrouwen door ze werkervaring te latne opdoen in een modebedrijf. Als je dan de andere projecten ziet, dan kun je moeilijk kiezen. Oudere werklozen de weg terug naar de arbeidsmarkt laten vinden is wat het tweede project wil. Uiteindelijk won het project voor mensen met een handicap de meeste impacteuro's (ruim 5000 van de 12.000 te vergeven euro's.)

Presentaties online
Ook aardig is dat op de site van de START foundation presentaties en video's van plenaire delen zullen worden geplaatst (en ten dele al zijn geplaatst nu ik dit schrijf). Zie daarvoor deze link naar de pagina over de conferentie over meten van social impact.

Ik heb er zulke inspirerende gesprekken gehad, zelfs nog op weg naar het station in Rotterdam, dat ik de effecten van de dag nog wel een tijdje zal merken. Ik werd geïnspireerd door al die goede ideeën, en zag wel samenwerkingsmogelijkheden hier en daar. Dus dat wordt afspraken plannen binnenkort.

maandag 20 september 2010

Steun de Kindertelefoon

Een snel bericht. Omdat ik vind dat de Kindertelefoon in Utrecht een stem van al mijn lezers verdient. De Kindertelefoon geeft kinderen die ergens mee zitten de kans daarover te bellen of chatten...

Dat is mooi.
Dat moet blijven.
Maar dan moet er wel iets gebeuren aan de internetverbinding, die moet nodig vernieuwd worden.
Kijk maar naar de video:



Een nieuwe manier van fondsenwerven. Het (Rabobank) Dichtbijfonds stelt 100.000 euro beschikbaar voor 21 verenigingen/stichtingen in de regio. Door een filmpje te maken en stemmen te werven, kun je in aanmerking komen voor een bijdrage.

vrijdag 10 september 2010

SOS - Voortijdig schoolverlaten, allochtone en autochtone jongeren

Ik lees voor het bedrijfsplan van SOS-talent een factsheet van FORUM over voortijdig schoolverlaten.

Vraagstelling
De vraagstelling is: hoeveel jongeren stoppen met school, wat zijn de achtergronden daarvan, zijn er verschillen tussen autochtone en allochtone jongeren, wat zijn verklaringen en wat helpt om dit tegen te gaan?

Vooronderstellingen of feiten
Een veronderstelling die je wel eens hoort, is dat kinderen van allochtonen minder zouden kunnen. (Ja echt, er zijn middelbare scholen die dat zonder blikken of blozen durven beweren...). Dat wordt door dit onderzoek geheel niet ondersteund.

Een bepalende factor voor succes op school is de sociaaleconomische status van de ouders. Als gegevens over vroegtijdig schoolverlaten gecorrigeerd worden voor sociaaleconomische status van ouders, dan blijkt etniciteit geen effect te hebben. (!)
Een lage opleiding van ouders is wel een indicatie dat een kind of jongere mogelijk meer zorg nodig heeft (dan autochtone jongeren). Zijn er dan geen verschillen? Ja natuurlijk wel. Al was het maar, omdat onder allochtonen tot nu toe het percentage mensen met alleen een lagere opleiding hoog is (dat dan weer wel). Dat wordt ook vaak genoemd in literatuur over achterstandswijken. De achterstand heeft een kleur gekregen.

Ook laat het onderzoek zien dat allochtone jongeren áls ze school verlaten, andere redenen hebben dan autochtone jongeren om de school voortijdig te verlaten. Allochtone jongeren doen dat vaker omdat ze geen stage kunnen vinden (!), autochtone jongeren omdat ze een leuke baan hebben gevonden. Een ander opvallend feit is, dat allochtone jongeren die wel de school met diploma verlaten, vaker doorstromen naar hoger onderwijs, dan autochtone jongeren. (Wat daar achter zit, daar zou je naar kunnen gissen. Dat doe ik nu even niet.)

Allochtone jongeren vinden moeilijker een stage? Wat doen we er aan?
Wat dan belangrijk is om die trend tegen te gaan. Het is mogelijk dat autochtone jongeren geen stage vinden omdat ze zichzelf niet afdoende weten te presenteren (en misschien is het lastig om vooroordelen te weerleggen, vrouwen hebben daar ook jaren last van gehad...).
Proeven waarbij actief wordt gewerkt om werkgevers te overtuigen stageplaatsen te bieden, en de kwaliteiten van de stagiaires door bemiddelaars worden gepresenteerd, blijken te werken (dat is de ervaring in gemeente Utrecht in de wijk Kanaleneiland).

Voordat kinderen afhaken...
Het voortraject tijdens de schoolfase komt aan de orde in dit rapport. Factoren die de jongeren sterker maken zijn: ouderbetrokkenheid, meer begrip van de arbeidsmarkt en het onderwijssysteem. Voor de jongeren zelf, wanneer sprake is van taalachterstand, blijkt voor- en vroegschoolse educatie (VVE) programma’s goed te werken. (Dit geldt overigens voor kinderen met taalachterstand in het algemeen, niet alleen voor kinderen van migranten. ) Hier wordt door het Rijk de komende jaren ook op ingezet om meer kinderen in die programma’s op te nemen.

Wat werkt om schooluitval te voorkomen?
Wat goed werkt om schooluitval te voorkomen, is in Nederland nog niet goed onderzocht, zo stelt het door FORUM uitgegeven factsheet. Er is wel onderzoek uit andere landen. Methoden die werken, zijn mentorprogramma’s en maatjes projecten. Wanneer jongeren die niet veel ouder zijn dan de leerlingen zelf een voorbeeldfunctie vervullen, blijken de kinderen vooruit te gaan. Wat ook goed werkt zijn financiële prikkels. In dit geval kan dat bestaan uit verwijzing naar inkomensondersteunende voorzieningen. Onze ervaring is dat verwijzen niet volstaat, maar dat er warme overdracht – in dit geval van ouders – nodig is - naar organisaties die helpen om deze regelingen te begrijpen en in te schrijven.
Voor een adequate aanpak is dan ook nodig om in een project op te nemen;
- taalondersteuning; ondersteuning bij vakken waar taalachterstand een belemmering kan zijn
- sociaal emotionele ondersteuning van de kinderen
- begeleiding van ouders bij beter begrip van de school
- warme overdracht naar inkomensondersteunende voorzieningen

Ons project, SOS-talent, sluit hier zo mooi bij aan. Er wordt in al deze punten voorzien. Het begint bij gewoon ruimte bieden om huiswerk te maken. Maar het werkt veel verder met een 'geïntegreerde' aanpak ; het doel is ouders, kind en school ondersteuning te bieden waar nodig; en ook het sociaal systeem eromheen wordt bij de begeleiding niet vergeten. De werkwijze omvat daarom ook op de volgende aspecten in:
- sociaal-emotionele ondersteuning, empowerment, leren leren en plannen en identiteitsvormend tegenover de kinderen;
- activerend / outreachend naar de ouders en (desgewenst)
- ondersteunend naar de school.

Fantástisch leuk, wanneer je de onderbouwing van een plan terugvindt in één rapport - zoals dit factsheet over "voortijdig schoolverlaten, allochtone en autochtone jongeren" door Radboud universiteit gemaakt in opdracht van FORUM, multicultureel centrum. Ik ben echt blij met dat rapport.

zaterdag 4 september 2010

twitter leerervaring

Wat grappig. Ik twitter met regelmaat. Ook schrijf ik af en toe een aantal opmerkingen die bij elkaar horen. Het komt onder twitteraars vaker voor dat ze de tweets dan nummeren. En bij elke tweet aangeven de hoeveelste tweet uit een serie deze is.

Tweets verschijnen in mijn beeld in een 'timeline'. Elke nieuwe tweet verschijnt boven de ander. Een logische redenering zou je dan ook van onder naar boven moeten lezen. Val je midden in andermans langere tweet lijn, dan moet je diens profiel aanklikken en naar beneden scrollen. Een lastig gebeuren.

Even een voorbeeld. Zou ik bovenstaande eerste alinea in een twitter reeks willen vertellen, dan worden dat misschien wel drie berichtjes, en dan ontstaat het volgende beeld:

"En bij elke tweet aangeven de hoeveelste tweet uit een serie deze is. 3/3"
"Het komt onder twitteraars vaker voor dat ze de tweets dan nummeren. 2/3"
"Wat grappig. Ik twitter met regelmaat. Ook schrijf ik af en toe een aantal opmerkingen die bij elkaar horen. 1/3"

Zelf heb ik wel eens bij dubbel-tweets (een redenering over twee berichtjes), de volgorde aangepast. Ik had hem eerst al uit geschreven. Gezien dat hij niet paste. Knip de laatste stap uit het bericht (dat je nog niet verzendt). Je opent een tweede tab voor twitter in je browser. Zet het geknipte in een tweet. Vervolgens kan je de begin stap sturen. Eindigt de redenering in de goede volgorde in je timeline.

Het leverde mij onmiddellijk een reactie van een slimme volger op: "Zit jij nou de volgorde aan te passen?" Ja. Dat deed ik. En kennelijk werd dat onmiddellijk opgemerkt. (En misschien wel als ergelijk of onhandig ervaren. Dat had ik toen niet zo door....)

Wat er nou zo grappig was. Zojuist zette ik vijf tweets achter elkaar in mijn vorige blogpost. Voor de lezer van het blog mag het in de goede volgorde. Ik keek er nog eens naar. Zal ik het veranderen? Nee het is leuk om ook te laten zien hoe twitter werkt, dat er een leesbaar geheel in een tweet past. Ik bleef van de afkortingen en ingekorte zinnen af. Mijn schrijversneiging onderdrukte ik. Dat was moeilijk : volledige zinnen maken, is een soort gulden regel die mij met de academische paplepel is ingegoten. Die ik voor het bloggen af en toe uit zet...

Toen opende ik mijn blog om het "op de pagina" te lezen. En wat deed ik? Ik begon onderaan te lezen! En dat terwijl ik nog maar tien minuten op twitter aan het lezen was.

Ik heb al vaker gemerkt dat je als je maar lang ergens mee bezig bent, het je denken beïnvloedt. Dit is zo grappig. Nu heeft die opmerking van mijn oplettende volger indertijd ook ineens een nieuwe betekenis gekregen. Een nieuwe vraag opgeroepen: "Vond hij het irritant? Of alleen maar een beetje gek?"

Leren leren - tweets van de week

Deze week maakte onze T een werkstuk over de olieramp in de Mexicaanse golf. Hoe je een goede vraag kiest voor je werkstuk was al moeilijk.

Beetje helpen werd al gauw werken aan leren leren. Wat weet je al? Hoe noteer je dat? Mindmap gemaakt, dat is een uitkomst. #beelddenker

Mindmaps zijn voor mij zelf ook een uitkomst. soms laten je gedachten zich niet lineair structureren.Eerst losse ideeën verzamelen in een MM

Dan moet je niet stoppen: zoek de orde, of maak orde. Als je tekst schrijft, moet je immers een 'te volgen' verhaal maken #logischestappen

Maar hoe leer je nou iemand HOE je die stap maakt. Voorlopig houd ik het op voordoen. En hoop op navolging #beelddenker #logica #lerenleren


* * *

donderdag 8 juli 2010

Goede doelen krijgen minder donaties

Vandaag in de Volkskrant
Uit een onderzoek van de Volkskrant onder een aantal grote fondsenwervende goede doelen blijkt dat zij afgelopen jaar minder inkomsten uit donaties binnen kregen. Interessant is dat er een klein voordeel was ook. De doelen ontvingen meer geld uit subsidies en uit loterijen dan het jaar ervoor. Al met al valt het dus nog wel mee.

Wat opvalt:
* Goede doelen die negatief in het nieuws waren, daar zit een sterkere dalende lijn in de donatie-inkomsten (Hartstichting vanwege hoog inkomen van directeur bijvoorbeeld).
* Goede doelen die veel inkomsten uit beleggingen hadden werden al in 2008 sterk geraakt door de dalende beurzen.
* De effecten van de crisis op geefbereidheid van de burgers komen wat later (nu dus).

Al met al valt het nieuws naar verhouding dus nog mee. De koppen op de krant waren negatiever dan het al met al is.

Ook positief (pagina 2 van de krant):
Wanneer Oranje wint op het WK, dan verwachten economen een lichte groei ten opzichte van vorig jaar. De euforie van winst maakt dat het vertrouwen van de burger groeit. Bestedingen groeien dan ook een beetje. De meningen zijn verdeeld hoe veel die groei kan bedragen. Een voorzichtige schatting komt op ongeveer 0,1 procent groei (vooral vanwege binnenlandse bestedingen).

Nog een aardig bericht
Een goed doel dat geen last had van de trend hierboven beschreven was de Zonnebloem. Zij vierden een jubileum, hadden daaromheen veel media-aandacht en spots op de televisie. Dat is toch altijd een goede manier om onder de aandacht van potentiële gevers te komen. Dat ondersteunt wat ik onlangs al schreef: als er wat te vieren is, doe dat. Ik voeg er nu nog maar eens aan toe: doe het vooral zichtbaar. Zorg dat je aandacht trekt van kranten en andere media.

Meer effecten van het WK
Ik ga mij de komende dagen eens buigen over een aantal effecten van het Wereld Kampioenschap Voetbal in Zuid Afrika. Daarover binnenkort meer.

zondag 4 juli 2010

Vandaag lang geleden ...

Anglocentrisme
De vorige blogpost ging over de website, This day in history. Jammer is dat deze website overwegend ingaat op de geschiedenis van de Engelstalige landen; hier een daar op de geschiedenis van Europese landen. Wat gebeurde er vandaag lang geleden in Nederland, Frankrijk, Duitsland?

Daarvoor hebben we nog andere internetbronnen, zoals de website ´Vandaag de dag´.

4 juli 1954 gebeurde het `wonder van Bern´, de Hongaren speelden tegen Duitsland in de WK/finale. De Hongaren waren de gedoodverfde winnaars, maar de Duitsers wonnen met 3-2
zie de website Vandaag de dag http://www.beleven.org/vandaagdedag/

1601 (ook 4 juli?)

Aanvang beleg van Oostende door de Spanjaarden. Het driejarig beleg kost uiteindelijk 100.000 mensen het leven. De stad wordt volledig verwoest

4 juli 1954
West-Duitsland wint in Zwitserland de wereldtitel voetbal door Hongarije in de finale van het WK met 3-2 te verslaan.

4 juli 1997

Na een vlucht van zeven maanden landt de Mars Pathfinder van de NASA op 4 juli 1997 op het oppervlak van de rode planeet Mars.

4 juli 1998

Dennis Bergkamp scoort in de laatste minuut van de kwartfinale tegen Argentinië in Frankrijk het mooiste doelpunt voor Oranje op een WK. Het Nederlands elftal verliest in de halve finale van Brazilië (4-2).

4 juli 2004

Griekenland wint het EK voetbal in Portugal door Portugal in Lissabon met 0-1 te verslaan.

Europacentrisme
Nog steeds vooral Europees nieuws en voetbalnieuws.
Wat gebeurde er op andere continenten?

Wie een leuk weetje heeft, melde het hier!
Zet het bij de reacties aub.

This day in history_ Declaration of Independence of USA

Soms is het aardig eens te kijken op de website "this day in history". Vandaag wordt onder andere verwezen naar de Onafhankelijkheidsverklaring van de USA in het jaar 1776. De Verenigde Staten verklaarden zich onafhankelijk van Engeland en de Engelse koning. de Engelse heerschappij, met de oplegging van belastingen aan de Amerikanen, teneinde een Engels leger te kunnen bekostigen, terwijl daarmee ook een ander Engels fenomeen overeind kon blijven (the East India Tea company) was een van de factoren, die maakte dat de Amerikanen zich losmaakten. Dat er geen invloed op het maken van wetten in Engeland voor de Amerikanen tegenover stond, was uiteindelijk een belangrijk argument tegen de rechtvaardigheid van de Engelse heerschappij.

Belangrijke aanzetten tot het vastleggen van wetten en regels voor het nieuwe land, werden gegeven door de zogenaamde 'founding fathers'. Denkers als Thomas Jefferson, Thomas Paine en John Adams droegen bij aan het vastleggen van de Amerikaanse grondwet.
(Opmerkelijk : in 1826 op deze dag stierven Jefferson en Adams). De invloed van politieke denkers uit Europa wordt vermeld, o.a. de Engelse John Locke. Boeiende materie. Als filosoof kan ik daar mijn hart even ophalen.

Morgen staat er vast weer iets anders, dus haal ik de tekst maar even van de site This day in history naar hier:

"In Philadelphia, Pennsylvania, the Continental Congress adopts the Declaration of Independence, which proclaims the independence of the United States of America from Great Britain and its king. The declaration came 442 days after the first volleys of the American Revolution were fired at Lexington and Concord in Massachusetts and marked an ideological expansion of the conflict that would eventually encourage France's intervention on behalf of the Patriots.

The first major American opposition to British policy came in 1765 after Parliament passed the Stamp Act, a taxation measure to raise revenues for a standing British army in America. Under the banner of "no taxation without representation," colonists convened the Stamp Act Congress in October 1765 to vocalize their opposition to the tax. With its enactment in November, most colonists called for a boycott of British goods, and some organized attacks on the customhouses and homes of tax collectors. After months of protest in the colonies, Parliament voted to repeal the Stamp Act in March 1766.

Most colonists continued to quietly accept British rule until Parliament's enactment of the Tea Act in 1773, a bill designed to save the faltering East India Company by greatly lowering its tea tax and granting it a monopoly on the American tea trade. The low tax allowed the East India Company to undercut even tea smuggled into America by Dutch traders, and many colonists viewed the act as another example of taxation tyranny. In response, militant Patriots in Massachusetts organized the "Boston Tea Party," which saw British tea valued at some 18,000 pounds dumped into Boston Harbor.

Parliament, outraged by the Boston Tea Party and other blatant acts of destruction of British property, enacted the Coercive Acts, also known as the Intolerable Acts, in 1774. The Coercive Acts closed Boston to merchant shipping, established formal British military rule in Massachusetts, made British officials immune to criminal prosecution in America, and required colonists to quarter British troops. The colonists subsequently called the first Continental Congress to consider a united American resistance to the British.

With the other colonies watching intently, Massachusetts led the resistance to the British, forming a shadow revolutionary government and establishing militias to resist the increasing British military presence across the colony. In April 1775, Thomas Gage, the British governor of Massachusetts, ordered British troops to march to Concord, Massachusetts, where a Patriot arsenal was known to be located. On April 19, 1775, the British regulars encountered a group of American militiamen at Lexington, and the first shots of the American Revolution were fired.

Initially, both the Americans and the British saw the conflict as a kind of civil war within the British Empire: To King George III it was a colonial rebellion, and to the Americans it was a struggle for their rights as British citizens. However, Parliament remained unwilling to negotiate with the American rebels and instead purchased German mercenaries to help the British army crush the rebellion. In response to Britain's continued opposition to reform, the Continental Congress began to pass measures abolishing British authority in the colonies.

In January 1776, Thomas Paine published Common Sense, an influential political pamphlet that convincingly argued for American independence and sold more than 500,000 copies in a few months. In the spring of 1776, support for independence swept the colonies, the Continental Congress called for states to form their own governments, and a five-man committee was assigned to draft a declaration.

The Declaration of Independence was largely the work of Virginian Thomas Jefferson. In justifying American independence, Jefferson drew generously from the political philosophy of John Locke, an advocate of natural rights, and from the work of other English theorists. The first section features the famous lines, "We hold these truths to be self-evident, that all men are created equal, that they are endowed by their Creator with certain unalienable Rights, that among these are Life, Liberty and the pursuit of Happiness." The second part presents a long list of grievances that provided the rationale for rebellion.

On July 2, 1776, the Continental Congress voted to approve a Virginia motion calling for separation from Britain. The dramatic words of this resolution were added to the closing of the Declaration of Independence. Two days later, on July 4, the declaration was formally adopted by 12 colonies after minor revision. New York approved it on July 19. On August 2, the declaration was signed.

The American War for Independence would last for five more years. Yet to come were the Patriot triumphs at Saratoga, the bitter winter at Valley Forge, the intervention of the French, and the final victory at Yorktown in 1781. In 1783, with the signing of the Treaty of Paris with Britain, the United States formally became a free and independent nation.

dinsdag 22 juni 2010

Vier je successen en mijlpalen (Fondsenwerving : 8)

Elke organisatie heeft momenten die belangrijk zijn om met elkaar te vieren. Een bereikt resultaat waar je trots op bent, dat mag gevierd worden.
Dat geldt voor organisaties in de profit en de non profit sector. Het leuke is dat dat vieren zelfs je fondsenwervingskansen ten goede kan komen.




Het is leuk om met anderen te delen dat je je bedrijf gaat starten. Of als je bedrijf vijf jaar bestaat. Als je een belangrijk project hebt afgerond. Als je een bijzondere uitdaging aangaat.

Ook een non profit organisatie zoals een goed doel doet er goed aan om mijlpalen te markeren. Juist als een organisatie met vrijwilligers werkt. Dan is het goed om een mijlpaal te vieren. Heb je een doel bereikt? De 100e donateur? Een grote sponsor binnen gehaald? Het minste is dat je het laat weten aan je medewerkers en vrijwilligers. Laat merken dat je de inspanningen waardeert.

En soms is er gewoon reden om te feesten. De opening van een nieuw pand, een vijfentwintigjarig bestaan, een jubileum van een medewerker of vrijwilliger.

En soms is zo'n feestelijke viering van een mijlpaal nog een uitstekende manier om leuk in het nieuws te komen. Ook niet weg als je donateurs en sponsors zoekt... Het is op zich niet voldoende, maar als je als enige bekendheid geniet, dan is dat bij fondsenwerving zeker behulpzaam.

Foto: Schoolkinderen die ballonnen loslaten bij betrekken van de school. Feestelijk en niet duur.

vrijdag 18 juni 2010

Zo lief

Een vader gaf jarenlang tekeningen mee aan zijn dochters - elke dag een op een servetje bij hun voorverpakte lunch.

Het verhaal erbij is ook heel mooi.

The Blues


The Blues
Originally uploaded by ecstaticist
Zo mooi, dat blauw.

Het is weer eens zo'n dag dat het te grauw is.
Dat ik hard gewerkt heb, veel gepraat. Veel geluisterd. Veel gegeven.

En dat ik ineens merk dat ik behoefte heb aan kleur.

Daarom ben ik zo blij met de website www.flickr.com , een online platform waar je foto's kan opslaan en met anderen delen.

Ik vind daar zoveel mooie plaatjes om mijn behoefte aan beelden en aan kleur aan te laven.

Het is tijd voor weekend.

;-)


MEER PLAATJES
Een deel van mijn favo's op flickr.com
Kleur kleur kleur!
Bird with a punk haircut

maandag 14 juni 2010

Ook geld nodig voor kinderen met een te snel brein?

Ik zet mij nu toevallig in voor een aantal projecten die met kinderen van doen hebben. Mijn tijd is een beetje op. Maar het zou erg goed zijn als er meer aandacht was voor -wat ik dan maar noem- kinderen die slimmer zijn dan goed voor ze is...
Ik heb het over kinderen wiens hersenen altijd maar doorgaan, kinderen die overal interessante vragen bij hebben, die erg slim zijn, maar niet altijd zo goed gaan op een gewone school. Die onderpresteren bij gebrek aan uitdaging. Die zorg nodig hebben en 'passend onderwijs' (compacter, rijker en uitdagender: zelfde thema's anders brengen; andere thema's vanwege bijzondere interesses (filosofie; ruimtelijk denken; top-down leren)
Helaas is daar niet altijd voldoende kennis en ervaring voor in huis op een gewone school. En dat is voor die kinderen heel treurig. Ze kunnen er al vroeg heel ongelukkig van worden. Het kan ook zijn dat het lijkt alsof ze helemaal niet slim zijn. Vooral het gevoel niet te passen in de klas, kan kinderen erg veel verdriet doen.

Zo'n klein blogpostje voldoet eigenlijk niet om aan het onderwerp recht te doen. Maar laten we een beginnetje maken.

Kijk hier even naar: het verhaal van een meisje dat erg ongelukkig was op school tot ze naar een Leonardo klas kon: http://blip.tv/file/3423702


We hebben het over kinderen die hoogbegaafd zijn. Vaak wordt daar van gedacht dat ze zich wel redden. Helaas is dat lang niet altijd zo. Inmiddels is daar veel literatuur over. En er zou toch ondertussen mogelijk moeten zijn zulke kinderen op gang te helpen op een basisschool. Gelukkig is dat vaak ook wel zo. Maar ook vaak niet.

Als ik dan lees dat een onderzoek onder leerkrachten in het basisonderwijs uitwijst dat 80 % van hen het idee heeft dat ze onvoldoende in staat zijn deze kinderen te herkennen en passend onderwijs te geven, dan moet er toch iets gebeuren, zou je zeggen.

Maar gebeurt het ook? Ik las onlangs een artikel waar de indruk uit ontstond dat de meeste politieke partijen er weinig kaas van hebben gegeten....
(Ik zal in latere berichten iets meer links opnemen naar die onderzoeksresultaten.)

Intussen voor wie meer wil weten over hoogbegaafdheid en volwassenen - zie www.mensa.nl - en over kinderen en hun ouders : zoek maar eens naar: vereniging Pharos, Choochem, HINT en de Koepel Hoogbegaafdheid (waarin al deze verenigingen samenkomen).

zondag 13 juni 2010

Gulle gevers bedanken! (fondsenwerving 7)

Bij fondsenwerving is het een goed gebruik om gulle gevers te bedanken.

Als het even kan, laat je ook weten wat er met de gift gedaan is. Dat kan bijvoorbeeld met een bedankbrief. Op de foto een leuke manier van bedanken - met een spandoek.

Bij de actie waar ik de laatste tijd over schrijf (fondsenwerving voor bouwspeeltuin Fort Luna, Utrecht) was het nog niet mogelijk om aan te geven waar het geld precies heen ging. Er moest ruim 200.000 euro geworven worden. En we kwamen nog maar net op gang.

Uiteindelijk kwam het geld er. En de speeltuin werd ingrijpend aangepast. En om de uiteindelijke heropening wereldkundig te maken, kwam er een groot feest voor de wijk. Dat was ook een soort bedankje voor iedereen die meegeholpen en meegeleefd had.

En het was natuurlijk ook reclame voor de nieuwe speeltuin.


Eerdere blogposts over fondsenwerving voor Fort Luna
Fondsenwerven begint met een goed plan (deel 6)
Fondsenwerving (5) Aanvragen bij vermogensfondsen
Hoe ik begon met fondsenwerven

Foto van Bookcrossing wild release #2 (hobby)


Sinds een paar maanden doe ik soms aan 'zwerfboeken' loslaten. Ook wel bekend als: 'bookcrossen'. De bedoeling van bookcrossers is dat boeken door meer mensen worden gelezen. Dat ze vooral niet thuis blijven staan verstoffen op onze boekenplankjes. Bookcrossing is bedacht door een Amerikaan, vandaar dat vaak Engelse termen in zwang zijn om aspecten van het bookcrossen te benoemen.

Hierbij een foto van een boek dat ik in het wild heb losgelaten, een zogenaamde 'wild release'. Het is alweer anderhalve week geleden. Toch leuk om deze nog even naar mijn blog te plaatsen.

Ik vind het nog erg spannend om zomaar een boek ergens achter te laten. Vooral omdat mensen het misschien niet vertrouwen. Vandaar dat ik al een paar keer twijfelend over stations heb gelopen, mij afvragend zal ik wel of zal ik niet. Voor de deur van een grote multinational, zal ik wel of zal ik niet?

Uitgedaagd door een mede bookcrosser om een 'feestlijke en vrolijke release te doen, kwam ik op het idee om een release buiten te doen, en er een ballon met lachgezichtje en strik aan toe te voegen.

Vanwege het mooie weer, en hoop op een mooie zomer, een exemplaar van Jan Wolkers' boekenweekgeschek Zomerhitte.


Hier zul je niet vaak meer bookcrossing berichten vinden. Ik heb er een aparte weblog voor: Kris Kras Crosser
.
Ook te vinden op de website "Celebrating Wild Release Photos" op flickr.com.

woensdag 9 juni 2010

Uitslag TK2010 en 'hoop en optimisme' (achtergrond)

Twitterbericht direct na toespraak Geert Wilders , nadat de eerste prognose uitkwam:
"Geert geeft een geheel nieuwe betekenis aan woorden als hoop en optimisme." Juist.

Liefst zou ik naar aanleiding van Pechtold reageren, maar Twitter ligt er uit.
"Pechtold geeft weer een beter interpretatie van hoop: samenwerken voor beter onderwijs, meer rechtvaardige samenleving voor iedereen. #paars"

Ik houd het op hoop voor andere manieren om sociaal ondernemend te zijn. Ik ben heel blij dat ik bezig ben met een project om kinderen die om verschillende redenen niet meekomen in basis- of voortgezet onderwijs, vanwege taalachterstand of andere problemen. Die net een zetje extra nodig hebben - en bemoediging - en het eigenlijk best kunnen. Daaronder zijn veel kinderen wiens ouders uit de groepen komen waar Wilders zich zo eenduidig en ongenuanceerd tegen verzet.

Er is echt veel werk te doen. We gaan gewoon door.

Hoera voor Marion Sweet en haar plan voor de Kinderen met Talent. Een vrouw met een plan. Heeft de mini-academie voor kleurrijke ondernemende vrouwen doorlopen. Heeft al zoveel genetwerkt voor dit project. We gaan samen aan de slag om te zorgen dat kinderen uit minima-gezinnen en met een taalachterstand (voor Nederlandse taal) wel hun diploma halen en hoop hebben op een goede toekomst.
Tegen sociale sluiting en voor verantwoordelijkheid nemen voor jezelf (met een flinke dosis moral support die daarbij voor sommige kinderen nodig is).

En ik ben blij met een project voor migrantenvrouwen met afstand tot de arbeidsmarkt waar we gaan aansluiten bij hun eigen interesse, hun competenties. Hoera voor Isabelle Zumbrink en haar projectbureau Vlinder. We zetten ons samen in voor haar Huis van de Vlinders - een vrouwenbuurtbedrijf waar kunst en welzijn en arbeidstoeleiding samengaan. Handen uit de mouwen steken, leren waar je goed in bent en dan door naar baan of opleiding.

Dat is hoop en optimisme.

Cheers alle winnaars van de Tweede Kamer verkiezingen. Vooral Mark, Job en Femke en Alexander. Zelfs Geert. Even ophouden met debatteren, nu. Laat nu maar zien wat je kan.

En wij gaan gewoon door met projecten voor Fatima Khadija Mohammed en Selcuk. En ook voor Arie, Marie, Patrick en Noor als ze het nodig hebben.

maandag 7 juni 2010

Fondsenwerving: (6) Een goed plan

Ik kijk zojuist naar mijn blogposts over fondsenwerving; over hoe ik begon met fondsenwerving voor een ambitieuze renovatie voor een bouwspeeltuin.

Ik schreef tot nu toe over: (1) de eerste ronde van fondsenwerving om leefbaarheidsgeld binnen te halen en het overleggen met de gemeente; (2) over vrijwillige inzet (en hoe dat door allerlei financiers als waardevol wordt gezien); (3) over kosten ramen en (4) een dekkingsplan maken; en (5) aanvragen bij vermogensfondsen.

Ik realiseer mij ineens dat een van de belangrijkste onderdelen - een goed projectplan - niet in de koppen terugkomt. Terwijl een goed plan essentieel is. Daarom zet ik het nog maar eens expliciet bovenaan een blogpost neer.
"De basis voor een geslaagde fondsenwervingsactie is een goed plan." Ik zeg het zo vaak, dat het voor mij vanzelfsprekend is. Het begint bij een goed plan.

Bij fondsenwerving voor goede doelen, en als het gaat om een klein of groot project, noemen we dat een projectplan. Bij een plan voor een bedrijf noemen we dat een bedrijfsplan.

"De basis voor een geslaagde fondsenwervingsactie is een goed plan." Wat kan dat nou zoal betekenen? Je kunt een goed plan in je kop hebben (en veel mensen hebben dat, althans daar zijn ze van overtuigd), maar voor fondsenwerving is dat niet voldoende. Je moet het wel kunnen overbrengen aan een ander om ook geld te krijgen ervoor. Overtuigen wil zeggen, de ander raken en zover brengen dat hij of zij doet wat jij nodig hebt (geld geven en/of iets anders doen dan helpt bij fondsenwerving). Je moet het overtuigend kunnen vertellen. En je moet het - in de meeste gevallen - ook overtuigend kunnen opschrijven. Laten we daar maar eens bij beginnen.

Een goed geschreven projectplan
Hoe schrijf je dan een goed plan? Je moet een aantal voor de hand liggende dingen vertellen. Onlangs zette ik voor een klant de belangrijkste koppen voor een projectplan op rij. Met de instructie, schrijf je tekst door telkens een tekst te koppelen aan die kopjes.

Opbouw van een projectplan
Beschrijf de achtergrond en voorgeschiedenis van je plan, de personen en organisaties die meewerken, de belangrijkste doelstelling(en), hoe je die doelstelling gaat bereiken, voor wie het plan belangrijk is, en in hoeveel tijd je het doel gaat bereiken, hoe je het gaat bereiken. En natuurlijk bij fondsenwerving: maak duidelijk en aannemelijk wat het gaat kosten (kostenraming) en hoeveel van dat geld je nog te kort komt. Uit welke bronnen hoop je geld te krijgen? Dat schrijf je op in je dekkingsplan. Als er al geld uit andere bronnen is gekomen, hoe weinig ook, is dat relevant. In het geval van de bouwspeeltuin was er al geld uit een collecte in de wijk; en er was al snel een sponsor gevonden.




Foto: Een goed plan vermeldt wat je doet om het geld ervoor binnen te halen. Een actie van vrijwilligers, zoals hier een collecte, is belangrijk om te noemen. (foto CB)



Kopjes in een plan kunnen zijn:
Context en geschiedenis
Doelstelling (je beschrijft: wat ga je bereiken?)
Doelgroep (je beschrijft onder meer: wie heeft er direct baat bij?)
Partners (wie werken er mee?)
Looptijd
Werkwijze
Kostenraming
Dekking
Wat mis je in dit rijtje?

Grote kans op succes
Wat ik wel gezegd heb, maar niet in een kopje gevat, was: zorg dat duidelijk wordt dat het doel belangrijk is en dat jullie - met je ervaring en professionaliteit en enthousiasme - zeker voor een mooi resultaat gaan zorgen.
Wat je dan uitstraalt, is: "Het plan gaat slagen. Dat kan niet anders. Je kunt nog meedoen....en meedoen is zo simpel..."

Vergeet DE VRAAG niet te stellen!

En vervolgens moet je een duidelijke vraag stellen. Je vraagt om iets wat je nodig hebt. Dat kan zijn geld, maar dat kan ook iets anders zijn. Bij een fonds of sponsor gaat het om geld, een lening, een garantstelling , of middelen. Maar het kan zijn dat je je plan gaat voorleggen aan iemand om heel andere redenen. Wat het ook is, wees helder in wat je vraagt. Stel bij voorkeur één vraag, en niet meer dan één.

Kortom, dan moet je het simpel máken. Als je geld wilt, dan moet je die vraag stellen. "We hebben bedrag X nodig. Zou u bij willen dragen?" Wil je dat iemand je helpt met werven, dan is dat natuurlijk de vraag: "Kunt u ons helpen het bij elkaar te brengen (door...)?" Wil je dat iemand je helpt om een bestuurslid te vinden voor je vereniging? Soms moet je direct op je doel afgaan. Soms mag je het best open houden, noem de dingen die nodig zijn: "Dit is wat we zoal nodig hebben. Kunt u mij adviseren?" Dan laat je het aan de ander over om een gepaste reactie te geven, vanuit diens ervaring, deskundigheid, en visie. Soms krijg je dan advies, maar soms ook een bijdrage. Enzovoorts.


Foto: Een nieuwe super in de buurt schreef een wedstrijd uit om een goed doel in de wijk te steunen. Onze aanvraag won het!

Kansen en risico's
Voor een omvangrijk plan waarin veel geld omgaat, is het belangrijk om ook aan te geven welke risico's er zijn dat het niet lukt. En wat je doet om te voorkomen dat het mislukt. Kijk je in een tiplijst hoe je een bedrijfsplan schrijft, vind je iets dergelijks terug. Men vraagt bijvoorbeeld een analyse van de kansen en bedreigingen, van jouw talenten en valkuilen, van de risico's in de context. Maak duidelijk hoe je eventuele tekortkomingen en gebreken ondervangt; hoe je met risico's omgaat. Wees daar duidelijk in; zorg voor waarborgen dat het project tot een goed einde wordt gebracht. Al die dingen zijn voor fondsenwerving belangrijk.

Inspiratie, passie en realisme
Een goed plan is inspirerend en overtuigend - niet alleen voor jezelf, maar ook voor de ander. Overtuigen wil zeggen dat je niet alleen met passie voor je plan staat (dat helpt), maar dat je aan de ander kunt uitleggen in een bondig betoog dat je plan belangwekkend en steunwaardig is. Steunwaardig is een plan waarbij niet alleen aan goede tijden is gedacht, maar oplossingen voor slechte tijden zijn voorzien. Steunwaardig is een plan dat zowel inspirerend als realistisch is.

Een fondsenwervingsactie is geslaagd als de ander tot de door jou gehoopte actie overgaat (geld geven, bij voorbeeld). Dat je plan goed was, heeft dan geholpen. Dat je organisatie vertrouwenwekkend overkomt is belangrijk. Hoe je dat overbrengt, is een hele kunst. En daarbij kan argumentatiekunde en retoriek (kunst van het overtuigend spreken) van belang zijn. Daarover een andere keer.

Tenslotte: illustraties en foto's kunnen een goede indruk maken in een plan.


Fotomateriaal CB: Op een warme voorjaars- of zomerdag komen veel kinderen genieten van het zwembadje; ook als het er niet goed meer uitziet. Genomen voorjaar 2005.





ANDERE BLOGPOSTS
Fondsenwerving (5) Aanvragen bij vermogensfondsen
Fondsenwerving (4): Zoek dekking!
Fondsenwerving (3) kosten ramen

vrijdag 4 juni 2010

Fondsenwerving (5): aanvragen bij vermogensfondsen

Pijlers voor succes: een goed doel en een goed plan
In vorige blogposts beschreef ik al hoe ik met fondsenwerven begon, door actief te worden voor een speeltuin in mijn wijk. Als steunvereniging, Vrienden van Fort Luna, gingen we aan de slag voor de speeltuin die er niet best uitzag. Dus: handen uit de mouwen en op klusdagen opruimen, schilderen, en dergelijke. Maar er was iets structureel mis. Dus togen we aan de slag met de leidinggevende van de speeltuin, om een plan voor renovatie te maken. En begon ik met fondsenwerven. Na toezeggingen van de gemeente, gingen we vermogensfondsen aanschrijven.

De serie "Hoe ik begon met fondsenwerven" startte met blogposts over: (1) de eerste ronde om leefbaarheidsgeld binnen te halen en overleggen met de gemeente; (2) over vrijwillige inzet (en hoe dat door allerlei financiers als waardevol wordt gezien; (3) over kosten ramen; en (4) het maken van een dekkingsplan, het belang van het zoeken naar overlap tussen doelen van financiers en die van je eigen organisatie.

Deze blogpost gaat over werven bij vermogensfondsen. Hier lees je wat ik ervan geleerd heb.

Succeskansen vergroten door een inspirerend plan
Het is belangrijk een goed plan voor te leggen dat inspirerend is en er haalbaar uitziet. In ons geval zat de inspiratie in de gedrevenheid van de speeltuinwerkers en een ontwerp van een gedreven ontwerpster. De ontwerpster had goed rekening gehouden met de wensen van de kinderen die vaker op de speeltuin komen. Voor de financiers was belangrijk dat het plan gesteund werd door meerdere belanghebbenden die hun best zouden doen voor het welslagen: de gemeente en de welzijnsorganisatie.
Daarnaast hadden we verschillende mensen bereid gevonden om hun naam aan onze vereniging te verbinden als lid van een Comité van Aanbeveling. Een hoofd van een basisschool, een wijkwethouder, een deskundige op gebied van interculturaliteit, een deskundige op het gebied van kinderen uit probleemgezinnen.

Foto: Groot feest bij de opening, iedereen krijgt een kaart met toegang tot elk onderdeel

Waarom een speeltuin belangrijk is
Het belangrijkste was natuurlijk dat de speeltuin een goed doel op zich was. Voor de Samenwerkende Fondsen Buiten Spelen is het belang van spelen wel duidelijk. In die groep waren verenigd: Jantje Beton en fondsen die zich inzetten voor kinderen met een handicap. Belangrijk was te laten zien dat de speeltuin ook toegankelijk en bespeelbaar zou zijn voor kinderen met een handicap. Nu waren er wel enkele kinderen in de wijk met een handicap die af en toe gebruik maakten van de speeltuin. En natuurlijk zouden die ook in de nieuwe speeltuin zich moeten kunnen vermaken.
Spelen is voor elk kind belangrijk. Vaak kun je thuis wel spelen met elkaar, met gezelschapspellen en op straat wat fietsen en ballen. Het mooie van een speeltuin - als hij goed is ingericht - is dat je er op verschillende manieren wordt aangesproken. In Fort Luna waren speelhuisjes - daar kunnen kinderen rollenspel doen en hun fantasie botvieren. Ook zijn de huisjes niet groot en kun je er tijdelijk terugtrekken uit de drukte. Overigens zijn ze ook leuk om verjaarsfeestjes te vieren.
Buiten fantasie en rollenspel is er ruimte om te rennen, sporten, met de kabelbaan te vliegen. Veel gelegenheid om je energie lekker uit te leven. Beetje roepen en gillen erbij kan ook geen kwaad... Doe dat maar eens in een klein huisje, in een flat, of vlak voor het raam van je moeder.... Fijn dat dat allemaal kan in de speeltuin.


Foto: Het klimkasteel dat gewoon kon blijven staan. (eigen archief)

Het leukste: zand en waterspel
En het allerleukste van de speeltuin is dat er een zandbak, waterkranen en een zwembadje zijn. Combineer zand en water en je krijgt: modder! Hoera. Wat is er heerlijker dan met je blote voeten door de modder stampen. Voor een kind. En als ouder is het heerlijk als je kind dat kan beleven. Zeg het eerlijk, vond je het zelf ook niet geweldig vroeger. Of als je goed terugdenkt zelfs nu nog. Denk aan strand, denk aan branding, denk aan blote voeten. (Ja? Gelukt?) Kinderen die modderig thuis komen... dat is fantastisch, toch? Dan weet je dat ze plezier gehad hebben.
Al met al veel speelmogelijkheden. Een goed evenwicht is belangrijk. Rustige plekken en plekken om druk te doen. Verkleden (in het honk), je verhaal doen aan een speeltuinwerker. zo kan ik nog wel even doorgaan. Waar het omgaat dat dat eigenlijk in een stad niet meer zo makkelijk te krijgen is. En toch is het allemaal belangrijk, kinderen leren er veel van.

Kortom, een speeltuin is belangrijk voor het welzijn en voor de groei van kinderen. Dat konden we wel aannemelijk maken. Dat schreven we nog eens duidelijk op in ons projectplan. En in de brieven die met de aanvragen mee gingen.

Wachten en dan... succes!
Een aanvraag gaat naar de fondsen. En dan begint het wachten. En uiteindelijk komt er dan een antwoord. Voor ons kwamen er al snel enkele toezeggingen. Dat voelde fantastisch. De fondsengroep (Samenwerkende fondsen buiten spelen) hadden nog wat vragen, maar uiteindelijk waren ook zij akkoord. En dan is het gekke: dan heb je toezeggingen, maar moet je nog een hele tijd hard werken voor er iets kan worden gedaan. Offertes vragen aan aannemers en kiezen. Definitieve plannen laten maken door de uitvoerders (aannemer, hovenier). En dan kan de uitvoering starten.

En dan een eerste toezegging.. en nog een...
De wachttijd voor je antwoord krijgt varieert enorm. In de praktijk ging het tussen twee weken en zes maanden. Bij de eerste ging het om een aanvraag die ik persoonlijk heb afgeleverd op de dag van de deadline voor indieners. Het bestuur zou binnen een week vergaderen en beslissen. En daarna kwam men snel met een brief met het voor ons goede besluit. Het lange wachten kwam doordat er vragen moesten beantwoord van de Samenwerkende Fondsen Buiten Spelen. En het bestuur kwam pas twee/drie maanden later bijeen om de antwoorden te beoordelen. Zo moesten we uiteindelijk op het grootste bedrag best een tijd wachten. Maar het kwam er wel!

Overigens waren we er toen nog niet..... Het duurde nog even door de hele speeltuin was aangelegd. Maar toen dat zover was, voorjaar 2008, hebben we het groots gevierd, samen met iedereen die had geholpen.

Voormalig wijkwethouder Hans Spekman laat samen met een van de kinderen een raket de lucht in vliegen. De nieuwe wijkwethouder Robert Giesberts tussen bewoners op de achtergrond.

Lessen tot nu toe
1. Je netwerk gebruiken: anderen weten veel, kennen toegangen
Motto: Durf te vragen!
2. Om te durven vragen, moet je onthouden (of terugroepen) dat je voor een goed doel staat. Wees trots!
3. Heb geduld. Om alle belangrijke partijen aan je kant te krijgen, heb je tijd nodig. Soms vergt overtuigen van de ander, dat je nog eens goed naar je plan kijkt, nog iets toelicht. En zo ben je gauw een paar maanden verder.
4. Denk niet alleen uit je eigen gezichtspunt. Vraag je af waardoor de ander overtuigd zal worden. Breng dat wat daarbij aansluit goed voor het voetlicht in je aanvraag.

ANDERE BLOGPOSTS
Fondsenwerving (4): zoek dekking!
Hoe ik met fondsenwerven begon (3): kosten ramen
Hoe ik met fondsenwerving begon (2)
Hoe ik begon met fondsenwerving (1)