twitter leerervaring

Wat grappig. Ik twitter met regelmaat. Ook schrijf ik af en toe een aantal opmerkingen die bij elkaar horen. Het komt onder twitteraars vaker voor dat ze de tweets dan nummeren. En bij elke tweet aangeven de hoeveelste tweet uit een serie deze is.

Tweets verschijnen in mijn beeld in een 'timeline'. Elke nieuwe tweet verschijnt boven de ander. Een logische redenering zou je dan ook van onder naar boven moeten lezen. Val je midden in andermans langere tweet lijn, dan moet je diens profiel aanklikken en naar beneden scrollen. Een lastig gebeuren.

Even een voorbeeld. Zou ik bovenstaande eerste alinea in een twitter reeks willen vertellen, dan worden dat misschien wel drie berichtjes, en dan ontstaat het volgende beeld:

"En bij elke tweet aangeven de hoeveelste tweet uit een serie deze is. 3/3"
"Het komt onder twitteraars vaker voor dat ze de tweets dan nummeren. 2/3"
"Wat grappig. Ik twitter met regelmaat. Ook schrijf ik af en toe een aantal opmerkingen die bij elkaar horen. 1/3"

Zelf heb ik wel eens bij dubbel-tweets (een redenering over twee berichtjes), de volgorde aangepast. Ik had hem eerst al uit geschreven. Gezien dat hij niet paste. Knip de laatste stap uit het bericht (dat je nog niet verzendt). Je opent een tweede tab voor twitter in je browser. Zet het geknipte in een tweet. Vervolgens kan je de begin stap sturen. Eindigt de redenering in de goede volgorde in je timeline.

Het leverde mij onmiddellijk een reactie van een slimme volger op: "Zit jij nou de volgorde aan te passen?" Ja. Dat deed ik. En kennelijk werd dat onmiddellijk opgemerkt. (En misschien wel als ergelijk of onhandig ervaren. Dat had ik toen niet zo door....)

Wat er nou zo grappig was. Zojuist zette ik vijf tweets achter elkaar in mijn vorige blogpost. Voor de lezer van het blog mag het in de goede volgorde. Ik keek er nog eens naar. Zal ik het veranderen? Nee het is leuk om ook te laten zien hoe twitter werkt, dat er een leesbaar geheel in een tweet past. Ik bleef van de afkortingen en ingekorte zinnen af. Mijn schrijversneiging onderdrukte ik. Dat was moeilijk : volledige zinnen maken, is een soort gulden regel die mij met de academische paplepel is ingegoten. Die ik voor het bloggen af en toe uit zet...

Toen opende ik mijn blog om het "op de pagina" te lezen. En wat deed ik? Ik begon onderaan te lezen! En dat terwijl ik nog maar tien minuten op twitter aan het lezen was.

Ik heb al vaker gemerkt dat je als je maar lang ergens mee bezig bent, het je denken beïnvloedt. Dit is zo grappig. Nu heeft die opmerking van mijn oplettende volger indertijd ook ineens een nieuwe betekenis gekregen. Een nieuwe vraag opgeroepen: "Vond hij het irritant? Of alleen maar een beetje gek?"