Een rare dag was het gisteren. En vandaag kan weer raar worden.
Ik had slecht geslapen, was later opgestaan. Het begon al slecht. Dus ik keek naar mijn actielijst en vroeg mij af, wat eerst???
Zat ik eindelijk achter mijn computer om aan de slag te gaan, ging de telefoon. Zoonlief spreekt heel zachtjes. "Mam ik heb zo'n hoofdpijn. Mag ik naar huis komen?" Ik wil natuurlijk weten wat er is. Met even heen en weer praten, blijkt hij gevallen en zijn hoofd flink gestoten te hebben. Maar hij weet niet precies wat er is gebeurd....
"Durf je wel alleen naar huis? Zal ik je komen halen?"
"Ja liever wel." Zo'n mat stemgeluid, hij is duidelijk onder de indruk. Hij houdt zich in? "Ik kom eraan!"
Ja en dan verandert dat je dag. Eerst wat horen van mensen die erbij waren. Even naar de dokter. Advies om hem wat rust te gunnen, maar wel even om het uur bij hem te kijken, als hij gaat slapen.
Hij wil inderdaad graag slapen. Onder veel dekens (hij bibbert en klappertandt). En na een slokje water, gaat hij slapen. Ja en kom je dan tot werken? Nee.
Grappig genoeg was na anderhalf uur het slapen wel voorbij. Hij wilde wel even iets anders. En vervolgens stond na school een hele club jongens voor de deur om zijn huiswerk te brengen. Lief he? Dank je wel, jongens!
Vandaag is het afwachten. Hij is naar school voor een halve dag. Gauw aan de slag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten