De tekstschrijver achter @verhaal140 heeft een leuk initiatief bedacht. Reis om de wereld in 80 tweets. Zijn twittervolgers dragen plekken aan om langs te reizen. En verhalen en anekdotes die iets met die plek te maken hebben. Een interessant voorbeeld van co-creatie. Ik werd getriggerd doordat hij door Noorwegen zou gaan en Trondheim zou aandoen. Lang geleden bracht ik een paar maanden door in Noorwegen, op een boerderij vlakbij Trondheim. Daarover schreven we samen dit verhaal. (Of moet ik zeggen: ik schreef mijn verhaal op en @verhaal140 was mijn -supergoede- eindredacteur?)
Een Viking uit Nederland
“Het verhaal speelt zich af aan het begin van de jaren tachtig. Ik was net van de middelbare school af, en vastbesloten een jaar lang her en der te gaan werken, alvorens een studie te kiezen. Ik begon relatief veilig met een baantje in mijn geboortestad Rotterdam als postbode voor de, toen nog PTT. Daarna sloeg ik mijn vleugels echt uit en trok ik Europa in. Druivenpukken op een boerderij in Frankrijk, een opgraving in London en Viking worden in het hoge noorden.
Tegen april, mei van dat jaar ging ik met een vriendin naar Noorwegen om te gaan werken op een boerderij vlakbij Trondheim in het dorpje Utnes. Dorpje was eigenlijk een te groot woord voor dit onooglijke gehucht. Een paar boerderijen in de heuvels, meer was het niet. Wij spraken geen woord Noors, maar ons was verteld dat de dochter van de boer goed Engels sprak. Zij zou onze tolk zijn.Toen het puntje bij het paaltje kwam, bleek de dochter tijdelijk afwezig, Gelukkig werd de universele taal van handen en voeten ook door de boer begrepen. Later kwam de dochter weer terug en zij deed haar best het ons naar de zin te maken.Of ze dit uit schuldgevoel deed weet ik niet, maar leuk was het zeker.
Op een boerderij in de buurt werkten twee jongens uit IJsland. Net als wij waren zij hier tijdelijke krachten om interessante werkervaring op te doen. De boerendochter nodigde de jongens uit voor een feestje. Er werd allerlei lekkers gebakken en de zelf gestookte alcohol werd tevoorschijn gehaald. Ze vond het wel een leuk idee om zo die jongeren uit Nederland met die uit IJsland te koppelen. Het werd een erg gezellige avond. Over en weer werden er grappen gemaakt. Zo werd er gesproken over het nabijgelegen meertje. Het was weliswaar laat in het voorjaar en het meertje was al ijsvrij. Maar hogerop lag nog sneeuw. Het smeltwater van deze sneeuw zorgde ervoor dat het water van het meertje nog ijs- en ijskoud was. We werden uitgedaagd: “Wie durft er morgen in het ijskoude meer te zwemmen? Wie is er een echte Viking? “ De stoere jongens, afstammelingen van de oude Noormannen, zouden het klusje wel even klaren. De volgende morgen was van die stoerheid weinig meer over. De enige echte Viking was een meisje uit Nederland. Voor mijn gevoel heb ik minstens een halve minuut in het water gelegen. Maar ook al was het slechts 10 seconden, ik was de enige die kopje onder ging en een paar slagen maakte. Hoewel dit grote indruk maakte, is het nooit wat geworden tussen beide landen.
Het meertje was sowieso goed voor leuke ervaringen. Zo vingen wij er ooit zelf vis om de maaltijd van die avond een beetje op te krikken. Er was duidelijk niet veel geld in het gezin om duur en gevarieerd te eten. Regelmatig gingen wij met een roeibootje het meertje op. Utnes ligt vrij noordelijk en tegen die tijd werd het zelfs ‘s nachts niet echt donker. Ik kon daar niet zo goed tegen en sliep daardoor erg slecht. Zo kreeg ik het idee om een keer te gaan varen midden in de nacht. Ik herinner mij niet meer of er iemand bij was. Het was schemerig en ik roeide het meer op. In het midden van het meer hield ik de roeispanen stil en gleed de boot door het zwarte water. In de hele omgeving was geen geluid te horen. Elk geluid van de boot, een vis of iets anders klonk onwezenlijk hard. Daardoor kwamen alle verhalen over monsters onder water in mijn gedachten boven drijven. Erg lekker zat ik niet meer. Met zoveel mogelijk lawaai begon ik snel terug te roeien. Van de stoere Viking was niet veel meer over.
PS.
Na die periode op de boerderij heb ik nog een mooie reis door Noorwegen naar het zuiden gemaakt, van Trondheim naar Bergen en vandaar naar huis. Wat was ik blij met de echte, donkere nachten van Nederland!”
Meer lezen over Noorwegen? Ga naar mijn verhaal op "Reis om de wereld in 80 tweets" De verhalen eromheen zijn ook mooi.
BLOGPOSTS de leuke dingen van internet
Twitterverhaal
Diepgang in 140 karakters
Soms wil je gewoon iets leuks doen
en over een mooi verhaal (en veel meer karakters):
De tovenaar van Petersburg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten