Hoe ik begon met fondsen werven (2)

Foto van Corinne Bekker (alleen te gebruiken met naamsvermelding, na toestemming)

Op zondag begon ik het verhaal over hoe ik begon met fondsenwerven voor bouwspeeltuin Fort Luna. In de komende weken zal ik duidelijk proberen te maken wat helpt bij fondsen werven. Het begint met mijn verhaal. Daarna zal ik een aantal blogposts wijden aan de uitleg waarom de werving voor die speeltuin zo succesvol was. Een deel had te maken met wat ik geleerd heb tijdens mijn studie(s). Een ander deel met een netwerk van enthousiaste en handige mensen. Het allerbelangrijkste was natuurlijk dat er een goed doel was, dat het echt verdiende gesteund te worden: het speeltuinwerk in Utrecht in het algemeen en deze bijzondere speeltuin in het bijzonder.

Zondag eindigde ik bij het eerste grote succes, de toekenning van gelden uit het leefbaarheidsbudget (dat toen voor zulke bedragen, rond de 30.000 euro, overigens nog Recht van Initiatief heette).

Samenwerking van meerdere mensen
Voor dat dat kon gebeuren, was er eigenlijk nog iets anders gebeurd. We hadden een werkgroep gevormd en in die werkgroep zaten een aantal mensen die vaker met hun kinderen op de speeltuin kwamen. We vonden allemaal belangrijk dat de speeltuin zou blijven. Het zag er niet best uit.

Achterstallig onderhoud en achteruitgang in openstelling
De uren dat de speeltuin open zou zijn, zouden heel sterk worden beperkt. Buiten dat zag het honk er slecht uit. En dan hadden we het nog niet over de speeltoestellen. Die waren leuk (prachtige houten klimkasteel en wiebelbrug bijvoorbeeld) maar als je beter keek bleken ze niet bijster goed onderhouden. Er was een speelbadje dat 's zomers bijzonder goed werd gebruikt. HEt was echter niet meer dan een betonnen bak, waar de verf af bladderde. De kinderen kon het niet schelen. Die maakten er altijd een dolle boel van.

Het belang van de speeltuin
Het is superfijn dat er zo'n speeltuin is. In de rest van de wijk is wel veel groen, en er zijn trapveldjes (vol hondenpoep soms). Maar een plek waar de kleine kinderen veilig kunnen spelen, en gedurende langere tijd, dat kan toch alleen daar. Bovendien ligt de speeltuin precies tussen Hoograven en Lunetten. Kinderen in Hoograven hebben ook behoefte aan zo'n prettige speelplek. In die wijk wonen naar verhouding nog meer mensen met een kleine beurs, met grotere gezinnen soms ook. En Hoograven is net een stuk minder groen. Speelplekken zijn er wel, tussen woonblokken in, maar niet zo groen. Wat er verder nog mooi is aan die speeltuin, is het feit dat het beheer en spel begeleiding plaatsvindt door betaalde speeltuinwerkers. Dat is bijzonder waardevol, onder andere voor het leren samen spelen. Daarover kan ik een hele blogpost schrijven (later).

Vrijwillige inzet
Wat wij met elkaar deelden (en delen) is dat je wel van mening kan zijn dat iets belangrijk is (een gezellige speeltuin waar iedereen leuk en veilig kan spelen), maar alleen maar praten is niet altijd voldoende. We vonden dat we zelf ook wel handen uit de mouwen konden steken. Het feit dat speeltoestellen kapot waren, daar konden we niet veel aan doen. Dat er allerlei onderdelen waren, zoals speelhuisjes, die een verfje konden gebruiken, dat was iets waar wij zelf een stap in konden nemen.

Vrijwillige inzet loont
Dat was dan ook een van de boodschappen aan de politiek, met name aan de wijkwethouder. Kom op, steun ons, wij gaan hier gewoon onze schouders zelf ook onder zetten. Maar we kunnen het niet alleen. Dat heeft gewerkt. En dat blijkt een patroon, dat vaker tot steun leidt. Laat zien dat je zelf bereid bent je handen uit de mouwen te steken, vrijwillig voor een doel in je buurt. Dat kan je extra hulp opleveren.

Betrokkenheid vergroten
Die lijn hebben we vastgehouden. We spraken af met de beheerder van de speeltuin, dat we ons graag voor langere tijd wilden inzetten. Daarmee konden we ook helpen om de betrokkenheid van de buurt bij de speeltuin te vergroten. En ook helpen om meer bekendheid te geven aan de speeltuin. Niet voor elke bewoner was het bekend, dat in het park zo'n leuke speeltuin lag verscholen. Hoewel, de meeste ouders er op zeker moment wel achterkwamen. De basisscholen in de buurt kwamen er namelijk allemaal met regelmaat op bezoek. De kinderdagverblijven stuurden er op warme dagen ook groepen heen. Dus op enig moment kwam je er wel achter.

In dit geval spraken wij af dat we ons wilden inzetten voor verbetering van de speeltuin. Dat we ons zouden inzetten voor het vinden van extra gelden, te werven via sponsorwerving, via collecte en via een aanvraag bij vermogensfondsen. Nou was bekend dat met name vermogensfondsen meestal als eis stellen dat gemeente ook geld geeft. Dus dat was ons argument bij de gemeente. Draag bij aan ons plan en wij doen ons best dat geld te vermeerderen, misschien lukt het wel het te verdubbelen. Buiten die inzet om geld te werven, zouden we ook tijdens de aanleg ons best doen een deel van het werk met bewoners uit te voeren. Dat levert weliswaar geen grote besparing op. Maar wel een leuke manier om mensen met de speeltuin te verbinden.

Een beginnetje maken...
Al met al een ingewikkeld plan. Om geld te krijgen moet er eerst een plan zijn, en om een plan te laten maken... je snapt het al. Hoe krijg je een startkapitaal? Ons was het eigenlijk al gelukt met de toekenning van die eerste gelden. Maar zouden we dat gelijk weer gaan uitgeven, met het risico dat er niet meer geld kwam? Dat is een onderwerp voor een andere keer.

Voor nu, de lessen die ik er uit leerde
* Als je jezelf vrijwillig inzet voor een doel in je wijk, en bereid bent dat duurzaam te doen, heb je kans op steun vanuit de gemeente. Dat klinkt een beetje simpel; en zo simpel ligt (en lag) het natuurlijk niet.
* Vind het belang van de ander waar jij aan kunt bijdragen - een gedeeld belang; in dit geval had de gemeente belang bij onze inzet. Daarmee kon zij de waarde van investeren in de speeltuin vergroten. Dan ben je ineens niet meer aan het bedelen, maar aan het samenwerken.

Wordt vervolgd!

Verwante blogposts:
Hoe ik met fondsenwerven begon (deel 1, zondag 11 april)
Soms wil je gewoon even iets leuks doen! (ook over vrijwillige inzet en samenwerken met politici oa., van december 2009)
Doe mee aan de twitveiling - voor Haiti (post van januari 2010)

Blogposts to come
Over onderwerpen in deze serie: samenwerken, vrijwilligers werven, over publiciteit, het belang van avontuurlijk spelen, bijna zonder geld iets voor elkaar krijgen (volg: geen geld).
En waarschijnlijk ook wel: waar ik mij op heb verkeken...

Snel verwijzen: http://tinyurl.com/y2rtsrd

Website bouwspeeltuinen van Portes (Kameleon en Fort Luna)