Onlang startte ik een cursus acquisitie. Nooit te oud iets te leren, en er kan altijd nog wel wat bijgeleerd. We krijgen drie weken een middag cursus. Eerst een middagje theorie. En dan meer en meer oefenen. WE kregen de volgende oefening, je stelt je voor dat je een gesprek met de ander aanknoopt. En dan ga je eerst 5 minuten vragen stellen (en dan mag je niet reageren met je aanbod...) en dan 5 minuten presenteren (en dan mag je niet meer vragen!). Moeilijke oefening. In gewone gesprekken gaat dat heen en weer, de een vraagt, de ander vraagt. En je bouwt langzaam een beeld op van hoe je samen kunt werken. Of waarom het niet past, dat kan natuurlijk ook.
Het was een bijzondere oefening om te doen. We deden het met zijn drieën. Er was dus ook imand bij die de tijd kon bewaken en kon ingrijpen als we ons niet aan de regels houden. Dat was leuk, om te observeren. Je kunt namelijk zien, hoe de ene vraag goed werkt (de ander begint enthousiast te vertellen, en straalt erbij). En hoe een andere vraag niet werk. En je ziet dat het onnatuurlijk is. Je ziet de 'verkoper' vragen en daarop de ander soms ook zwijgen en inhouden (wil een wedervraag stellen, meer vertellen, maar is dat wel de bedoeling?). Dat lijkt een beetje jammer, wanneer de vraag echt meer reactie oproept, maar je gedwongen inhoudt.
Heel onnatuurlijk - en toch een erg goede oefening.
De bedoeling is om eerst stil te staan bij de ander. Handel volgens de regel: U - ik - wij. Eerst zorg je dat je je verdiept in waar de ander mee bezig is, wat hem drijft, waar zij tegenaan loopt. Zorg dat je te weten komt wat de behoefte van de ander is. Veel ondernemers hebben geleerd dat ze hun eigen unieke dienst moeten aanprijzen. Het is ook goed om dat in een paar woorden te kunnen vertellen, maar niet te vervallen in een eindeloos verhaal over wat je kan, wat je doet en wat je te bieden hebt. De verkoper moet kunnen luisteren. daarom is die oefening vooral goed als je geneigd bent de stilte te gaan vullen met je eigen aanbod. Je wordt gedwongen eerst naar de ander te kijken.
Als je dan wel mag presenteren, voel je ook hoe onnatuurlijk het geratel van de klassieke verkoper is. En toch is het goed om door te kunnen gaan met je verhaal, ook als je de ander niet direct te pakken hebt. Ook dat kun je meemaken. Kijk of je als je het op een andere manier probeert, toch de ander kunt triggeren. De ander zwijgt, en dan ga je toch door...
Dan nu de mooie vraag, bedacht door een mede-cursist. Pee zat tegenover een cursist die zichzelf speelde. Een houdster van een praktijk voor fysiotherapie en lessen Pilates. Hij stelde de vraag: Hoe ziet jouw dag er normaalgesproken uit? Zij antwoordde: ochtend lessen en middag behandeling.
Vervolgens vroeg hij: wat vind je het leukst? En heel natuurlijk kwam daar uit dat ze liever meer lessen wilde geven, daar mensen voor wilde aannemen. En ze begon helemal te stralen.
Een inkopper leek het... en die mocht hij nog even niet oppakken. Wel had hij kunnen vragen: en wat denk je dat je daaraan kan doen?
Zijn bijdrage zou dan heel natuurlijk kunnen volgen.
Ook in Utrecht wordt weer 8 uur overwerk gedaan. Ik doe mee met de eerste versie van mijn workshop 'Wervend schrijven voor je goede doel'. Daarmee hoop ik voor de zomer de boer op te gaan. Maar een keer uittesten, dat leek mij wel wat. Dus, terwijl de creatieven bezig zijn om hun werk te doen, ga ik aan de slag met de medewerkers van de goede doelen om te werken aan hun wervende teksten. 
