Nieuwe weg 1: fondsenwerving workshop

Binnenkort heb ik een nieuwe dienst in de aanbieding: een workshop fondsenwerving voor kleine stichtingen en verenigingen. Bewonersorganisaties - al dan niet bij elkaar gebracht door bemiddeling van gemeente of welzijnsorganisatie, welzijnsorganisaties en dergelijke. We zien overal dat gemeentes krimpende budgetten hebben voor allerlei kleine projecten. Ideeën zijn er nog steeds wel om wijken mooier, schoner, opgeruimder te maken, of bewoners meer bij elkaar betrokken. Om maar wat voorbeelden te noemen.


Dat type project kan zich al jaren verheugen in de warme belangstelling van verschillende fondsen. Het gegeven dat gemeentes minder te besteden hebben, betekent echter ook dat de aantallen aanvragen bij fondsen toenemen, en al met al dat de spoeling dunner wordt. Hoe kom je dan toch aan financiering?


Net voor de zomer werkte ik mee aan de Maatschappelijke Beursvloer in Utrecht. De opzet van de Beursvloer is als volgt. Er zijn allerlei maatschappelijke organisaties die op zoek zijn naar bepaalde diensten, maar hebben daarvoor te weinig budget. Aanwezige bedrijven bieden diensten aan. Samen zoeken ze naar een tegenprestatie die voor het bedrijf ook interessant is. Het leek me aardig ook eens mee te doen, en zo in aanraking te komen met organisaties. Een kleine inspanning mijnerzijds (zonder betaling); en wie weet op welke manier er weer nieuwe contacten en of opdrachten uit voort komen.


Tijdens de Beursvloer ontmoette ik verschillende maatschappelijke organisaties die wat advies op gebied van fondsenwerving konden gebruiken. En één daarvan wilde graag een workshop over fondsenwerving. Nu wilde ik toch een workshop ontwikkelen voor klanten die mij niet willen inhuren voor de uitvoering, maar wel een inleiding kunnen gebruiken.

En het toeval wilde dat er vervolgens meteen een klant zich aandiende. Dus binnenkort sta ik mijn workshop te geven. Eerst aan de studenten van de Studentendesk van het Rode Kruis Utrecht. En vervolgens voor bewoners van de Amersfoortse wijk Liendert.

Voor de inspirerende voorbeelden hoefde ik alleen maar eens goed rond te kijken in mijn eigen stad, mijn eigen omgeving. Als je de krant goed leest, zie je om de haverklap voorbeelden hoe stichtingen en verenigingen erin slagen om activiteiten te organiseren, acties en campagnes te bedenken, waarmee geld te verdienen valt.

Spoedig te boeken!

Kesz I salute you! I read in my newspaper yesterday that you were going to receive the children's Peace price. I was reading your story, and the projects you have started, and felt proud of you. I hope you enjoyed coming to Europe - and meeting Desmond Tutu. I wish I was there when you received your price. I felt humbled too. I have a 13 year old son. He is at school. We always have food on our table. He doesn't have to go to the rubbish dump site and look for materials to sell. He can go to school. I hope you can learn too, from what you do. I think you have already learned a lot. I hope that many other children will learn from meeting you. I wish you all the best. I hope you will be able to make the most of your projects - bring knowledge of hygiene to other children. And that you may be happy. All the best to you! Corinne

Vijftig, of: wat is belangrijk in het leven in het licht van de dood?

Wat is het met vijftig worden?

Ik hoor wel eens van mensen die zo'n mijlpaal maar niets vinden, er een hekel aan hebben, en zo meer. Ik nam me voor er niets van aan te trekken.

Wel liep ik binnen korte tijd aan tegen een nare kant van ouder worden: dat mensen in je omgeving komen te overlijden.

Nou dacht ik altijd dat dat gaat spelen als je gepensioneerd bent. Ach wat kun je naïef zijn, wat kun je er naast zitten.

In korte tijd overleden twee kennissen/vrienden van mij. Eerst was het een vriendin die een hersentumor bleek te hebben. Zij werd zo snel ernstig ziek, en overleed zo snel, dat ik even van slag was. Ik schrok ervan: het leven kan maar zo voorbij zijn.

Ik bemerkte totaal tegenstrijdige reacties in mezelf. Bijvoorbeeld op de dag dat ik hoorde van haar overlijden, werd ook mijn schoonmoeder in het ziekenhuis opgenomen. Mijn vriend zat in de trein naar het buitenland; gelukkig kon mijn zwager er snel heen. Ik zegde wel een afspraak buiten de stad af. Wie weet moest ik naar het ziekenhuis toe.

En vervolgens ging ik zeer geconcentreerd aan het werk. Geen omwegen, geen getwitter, alleen dat doen wat ik op mijn lijstje had staan voor een klant. Tot het eind van de dag, toen zette ik een fijn stukje muziek op, en kwamen de tranen.

Aan tafel 's avonds spraken we over de vraag: wat nu als je wist dat je nog maar een maand te gaan had? Wat zou je dan doen? Natuurlijk denk je dan aan je geliefden, wat je daar nog mee wilt beleven. En hoeveel dat nog zal zijn?

Ik ben blij dat ik die vraag niet echt hoef te beantwoorden. Ik ben er nog. En ik kan hopelijk nog geruime tijd van die lieverds genieten. En ik sus mezelf weer in slaap.

Maar het zakt al snel weg. De dagelijkse dingen dringen zich aan je op. Er loopt een stroom mail binnen. De telefoon gaat. Je hebt plannen die om uitvoering vragen. Dus, hup aan de slag!

Tot het volgende sterfgeval zich aandiende, een vriend en klant die zomaar omgevallen is, zonder enige waarschuwing (aan de omgeving). En mij opnieuw eraan herinnerde dat ik toch maar regelmatig aandacht voor mijn geliefden moet hebben. Ik wist even niet meer wat te schrijven op mijn blog.

Deze ervaringen waren een reden om in maart de clip van Agnes Obel op mijn blog te zetten. Ik ontdekte de clip, doordat iemand twitterde : "Vandaag maar weer Agnes Obel in een loop aanzetten #rouw". Het woord rouw gecombineerd met de hashtag (#rouw) triggerde mij om te gaan luisteren. En inderdaad, het is passend weemoedige muziek.

LINK
In memoriam Kees Hoogendijk

PS Ook al is Kees overleden, 'zijn' Smartkids Foundation blijft zich inzetten voor kansarme (maar slimme) kinderen in Ghana - de foundation kan elke steun gebruiken.