Smartkids Foundation

Vandaag ga ik praten met de mensen van Smartkids foundation. Ik ken Kees Hoogendijk, de inititatiefnemer van het project sinds een paar jaar. Hij vroeg mij al snel om lid te worden van het bestuur. Daar kon ik helaas geen ja tegen zeggen. Mijn sympathie heeft het project zeker. Daarom sparren we af en toe. En vanavond ga ik met de sponsorwerving commissie praten.

Smartkids foundation bestaat sinds 2004. Kees was op reis geweest in Ghana en hij wilde graag iets doen om het land te steunen. Er zijn veel kinderen die de schoolgelden niet kunnen betalen. De Smartkids foundation steunt kinderen die het goed doen op de basisschool, zodat ze een middelbare school kunnen volgen, en niet hoeven te gaan werken. SKF steunt slimme kinderen, in de hoop dat deze op termijn een voortrekkersrol gaan spelen, binnen de stichting en in hun land.

Smartkids foundation - visie
De filosofie van Smartkids is dat de kinderen het in zich hebben om hun land te steunen in hun ontwikkeling, als ze maar een goede opleiding kunnen afmaken. De stichting stimuleert de kinderen om iets terug te doen voor de foundation. sterker nog, om voor een beurs in aanmerking te komen om vervolgonderwijs (beroepsopleiding of universiteit), moet een kind hebben laten zien dat zij hard studeren én bovendien hun best doen voor de foundation. De doelstelling is dat Smartkids na hun studies redelijk inkomen kunnen verwerven. Dat ze daarvan een deel afstaan aan de foundation, opdat anderen kunnen leren. En/of dat ze deel gaan nemen aan het reilen en zeilen van de foundation. Het ideaal van Kees Hoogendijk is dat de initiatiefnemers zich uiteindelijk kunnen terugtrekken.

Een voorbeeld van de Smartkids filosofie zie je bij Aliu Alhassan. Hij begon vijf jaar geleden met de middelbare school. Hij heeft de school met goed gevolg doorlopen, en wel zo goed dat hij afgelopen jaar begon aan de studie ... aan de University of Cape Coast in Zuid Afrika. Hij heeft zijn laatste semester van het eerste studiejaar afgerond en gaat terug naar Kumasi. En daar gaat hij de komende drie maanden lesgeven in Economie. Daarmee steunt hij de Smartkids foundation en de ontwikkeling van andere Smartkids.
Zie zijn blog.

Een ander voorbeeld van de filosofie van Smartkids foundation vind je bij de jeugd raad in Ghana. Pupillen die al een paar jaar tot de Smartkids behoren, willen zich inzetten voor het functioneren van de foundation. Elk jaar wordt in juni een nieuwe groep pupillen geselecteerd die dan in het nieuwe studiejaar kunnen starten, gesteund door de foundation. De Jeugd raad gaat de selectie doen.

Sponsorwerving
Vanavond gaan we praten over de sponsorwerving voor Smartkids. Momenteel wordt een groot deel van de inkomsten verkregen uit particuliere giften. Daarnaast zijn er sponsoren/vermogensfondsen (ASML en Turing foundation) die elk een lichting van Smartkids financieren gedurende een paar jaar. Maar elk jaar komt er een lichting nieuwe pupillen bij. Bovendien blijken sommige kinderen in staat om naar de universiteit of hogeschool te gaan. Om hun ondersteuning voort te zetten is nog steeds geld nodig. Koppen bij elkaar dus.

Steunen?
Mocht u interesse hebben de Smartkids te steunen, ga naar de SKF website, bekijk de filmpjes en meld u aan.

Zwerfboeken: first release

Spannend, een 'book release'
Enige tijd geleden vond ik een zwerfboek. Het idee trok mij enorm aan. Ik was wat druk de afgelopen tijd met werk. Nu in de meivakantie kon ik er eens beter naar kijken. Uiteindelijk besloot ik mijn boekenkast en -planken maar eens te bekijken. Welke boeken zouden anderen nog wel plezier kunnen doen, terwijl ik er zelf nauwelijks naar om kijk? Hmm, eens beginnen met kast met stapels boeken naast mijn bed, niet erg overzichtelijk.

Daar vond ik het eerste boek dat ik heb losgelaten. Field of 13, een spannend boek van Dick Francis. Het leek mij leuk daarmee te beginnen. Het was spannend genoeg, voor een ander om plezier van te hebben. En het heeft mij weinig gekost. Ik kan het wel missen. Mocht ik toch weer eens willen lezen, dan staat de bibliotheek vol met boeken van Dick Francis. Afgezien daarvan; de man is onlangs overleden.

Waar en wanneer kan ik een boek bevrijden?
Op een dag dat ik naar Rotterdam ging, zou ik het boek loslaten. Ik had bedacht dat het station van Utrecht een goede plek was om te beginnen. Dat is achteraf tegengevallen. Ik was wat laat, kwam niet meer in de hal. Uiteindelijk ging het book met mij op reis naar Rotterdam. In Rotterdam barstte het weer van de bewakers en helpers die de beste plekken om iets achter te laten 'afdekten'. Ik deed nog moeilijk met veters strikken, in de hoop dat ze zouden doorlopen. Maar ik durfde daar ook niet goed. Groot station, wie weet of men wel heel nerveus zou worden van een achtergelaten pakketje... Pas op de thuisreis in de trein, vlak voor we Utrecht weer inreden, heb ik het boek op een stoel in de trein achtergelaten.

Die trein ging door naar Amsterdam, rond 21.23 op zondag 16 mei. Misschien een beetje laat. Ik hoop maar dat het boek door een lezer is meegenomen, die Engels leest (ook dat nog) en niet in de handen (en vuilniszak) van schoonmakers is terecht gekomen.
Tot op heden geen melding op de website.... jammer.

Bookcrossing community
Een groot genoegen om rond te kijken op de websites hierover. De Nederlandse site www.bookcrossing.nl bevat veel uitleg. Heel prettig als je de Engelse taal niet zo goed beheerst. De website www.bookcrossing.com is nog uitgebreider. Daar vind je vele mogelijkheden om met andere bookcrossers ideeën uit te wisselen. Hoe je het beste boeken kunt loslaten. Bookcrossers vinden het namelijk leuk om boeken in het wild achter te laten. Maar helaas komen die boeken lang niet altijd boven water, in de zin dat iemand terugmeldt waar het gebleven is. het is zelfs moeilijk om mensen over te halen om een boek te pakken. Het grappigste verhaal dat ik las, ging over een wild release tijdens de Book Convention in Amstelveen onlangs. Iemand wilde een boek oppakken, dat bij twee mannen in een plantsoen was neergelegd. Deze mannen wilden het boek zelf niet, maar keken de vinder eerst een paar keer vuil aan. Wie weet komt de eigenaar nog terug? nee, dat staat erop: NEEM MIJ MEE. IK BEN NIET KWIJT. IK BEN EEN ZWERFBOEK. Ondanks deze tekst op het boek, bleven de mannen boze blikken werpen, toen de vinder (een bookcrosser) het boek meenam.

Release technieken: opvallen en de goede plekken
Bookcrossers breken zich het hoofd waar ze het best een boek kunnen loslaten. Een van de grootste zorgen is dat een boek rechtstreeks de prullenbak in gaat. Hoe zorg je dat je boek opvalt, interesse wekt en wordt meegenomen en bij een nieuwe lezer terecht komt? Ze hebben er van alles op gevonden. Vandaag las ik een berichtje waarin iemand beweert dat de beste plekken eigenlijk redelijk afgelegen zijn. Waar de kans dat iemand de rust neemt om even goed te kijken wat zo'n boek nu is. De durf opbrengt om het daadwerkelijk op te pakken en mee te nemen. bijvoorbeeld een uitzichtpunt in de natuur, een top van een berg, dat soort plekken.

Mijn volgende release
Nu is het een lang weekend, ik heb afgelopen dagen behoorlijk wat boeken geregistreerd. Die kan ik mooi meenemen als ik weer onderweg ben, morgen. Waar ga ik deze keer iets loslaten en wat?

Het is een interessante tak van sport, dat bookcrossen. Er komt heel wat psychologie bij kijken. En creativiteit hoe je dat 'loslaten' op zijn best aanpakt.

Verwante blogposts:
Zwerfboek gevonden (maart 2010)

edit 28 mei (koppen en klein stukje over release techniek)

Mei: beetje werk en ruimen en knutselen

Mei een maand met veel vrije tijd samen met mijn zoon. Meivakantie. Nou zou ik dat graag vieren. Maar in de praktijk heb je dan nog dingen te doen. En blijft het bij kleine dingen. Een van de geplande acties was het opruimen van de slaapkamer van zoonlief. Ook al is de meivakantie met werkdagen dooraderd, nog altijd goed voor een lang weekend hier en daar.

Gelegenheid om oude rommel naar de stort te brengen. Ha dat zou je denken! Er werd gestaakt door de vuilnisophalers. En ook de stort was gesloten. Dus we gingen ons wat behelpen. (Ik zeur niet...) Wel hebben we een nieuwe tafel gescoord bij een bekende meubelwinkel. Hij was er erg blij mee.

En vervolgens konden we ook gewoon lekker hangen, en gezellige dingen doen. Onder andere met zoonlief lekker langs de winkel waar ze Warhammer verkopen. Dat is een soort fantasy-oorlogsspel. Net als tinnen soldaatjes, maar dan anders. Het aardige is dat je zelf de poppetjes moet maken: schilderen bij de basissets (dwergen, kobolden o.a.).

Hij had er al aardig wat. En soms kwamen er vriendjes of neven om samen te schilderen. Maar het was kennelijk moeilijk om zelf de geest voor op te brengen en het in zijn eentje te doen. Vandaar het plan om samen te werken. Dat sloeg meteen aan. Deze keer kochten we samen een setje 'woodelves', verf (spuitbus voor de basis; en losse kleuren). En lijm, want die poppetjes moet je helemaal in elkaar lijmen.

Zo, dat heb ik geweten. Onlangs begonnen we. Een precies werkje. Fröbel, fröbel, fröbel. (of is het freubelen?) Maar het mooie is, het is een uitstekende gelegenheid om gezellig samen iets te doen, iets te delen. Ook goed om te zien hoe hij zich kan concentreren. En dan samen trots zijn op het resultaat. Heerlijk.