Een rare dag was het gisteren. En vandaag kan weer raar worden.
Ik had slecht geslapen, was later opgestaan. Het begon al slecht. Dus ik keek naar mijn actielijst en vroeg mij af, wat eerst???
Zat ik eindelijk achter mijn computer om aan de slag te gaan, ging de telefoon. Zoonlief spreekt heel zachtjes. "Mam ik heb zo'n hoofdpijn. Mag ik naar huis komen?" Ik wil natuurlijk weten wat er is. Met even heen en weer praten, blijkt hij gevallen en zijn hoofd flink gestoten te hebben. Maar hij weet niet precies wat er is gebeurd....
"Durf je wel alleen naar huis? Zal ik je komen halen?"
"Ja liever wel." Zo'n mat stemgeluid, hij is duidelijk onder de indruk. Hij houdt zich in? "Ik kom eraan!"
Ja en dan verandert dat je dag. Eerst wat horen van mensen die erbij waren. Even naar de dokter. Advies om hem wat rust te gunnen, maar wel even om het uur bij hem te kijken, als hij gaat slapen.
Hij wil inderdaad graag slapen. Onder veel dekens (hij bibbert en klappertandt). En na een slokje water, gaat hij slapen. Ja en kom je dan tot werken? Nee.
Grappig genoeg was na anderhalf uur het slapen wel voorbij. Hij wilde wel even iets anders. En vervolgens stond na school een hele club jongens voor de deur om zijn huiswerk te brengen. Lief he? Dank je wel, jongens!
Vandaag is het afwachten. Hij is naar school voor een halve dag. Gauw aan de slag!
dinsdag 30 november 2010
maandag 22 november 2010
Ikki de Viking?
De tekstschrijver achter @verhaal140 heeft een leuk initiatief bedacht. Reis om de wereld in 80 tweets. Zijn twittervolgers dragen plekken aan om langs te reizen. En verhalen en anekdotes die iets met die plek te maken hebben. Een interessant voorbeeld van co-creatie. Ik werd getriggerd doordat hij door Noorwegen zou gaan en Trondheim zou aandoen. Lang geleden bracht ik een paar maanden door in Noorwegen, op een boerderij vlakbij Trondheim. Daarover schreven we samen dit verhaal. (Of moet ik zeggen: ik schreef mijn verhaal op en @verhaal140 was mijn -supergoede- eindredacteur?)
Een Viking uit Nederland
“Het verhaal speelt zich af aan het begin van de jaren tachtig. Ik was net van de middelbare school af, en vastbesloten een jaar lang her en der te gaan werken, alvorens een studie te kiezen. Ik begon relatief veilig met een baantje in mijn geboortestad Rotterdam als postbode voor de, toen nog PTT. Daarna sloeg ik mijn vleugels echt uit en trok ik Europa in. Druivenpukken op een boerderij in Frankrijk, een opgraving in London en Viking worden in het hoge noorden.
Tegen april, mei van dat jaar ging ik met een vriendin naar Noorwegen om te gaan werken op een boerderij vlakbij Trondheim in het dorpje Utnes. Dorpje was eigenlijk een te groot woord voor dit onooglijke gehucht. Een paar boerderijen in de heuvels, meer was het niet. Wij spraken geen woord Noors, maar ons was verteld dat de dochter van de boer goed Engels sprak. Zij zou onze tolk zijn.Toen het puntje bij het paaltje kwam, bleek de dochter tijdelijk afwezig, Gelukkig werd de universele taal van handen en voeten ook door de boer begrepen. Later kwam de dochter weer terug en zij deed haar best het ons naar de zin te maken.Of ze dit uit schuldgevoel deed weet ik niet, maar leuk was het zeker.
Op een boerderij in de buurt werkten twee jongens uit IJsland. Net als wij waren zij hier tijdelijke krachten om interessante werkervaring op te doen. De boerendochter nodigde de jongens uit voor een feestje. Er werd allerlei lekkers gebakken en de zelf gestookte alcohol werd tevoorschijn gehaald. Ze vond het wel een leuk idee om zo die jongeren uit Nederland met die uit IJsland te koppelen. Het werd een erg gezellige avond. Over en weer werden er grappen gemaakt. Zo werd er gesproken over het nabijgelegen meertje. Het was weliswaar laat in het voorjaar en het meertje was al ijsvrij. Maar hogerop lag nog sneeuw. Het smeltwater van deze sneeuw zorgde ervoor dat het water van het meertje nog ijs- en ijskoud was. We werden uitgedaagd: “Wie durft er morgen in het ijskoude meer te zwemmen? Wie is er een echte Viking? “ De stoere jongens, afstammelingen van de oude Noormannen, zouden het klusje wel even klaren. De volgende morgen was van die stoerheid weinig meer over. De enige echte Viking was een meisje uit Nederland. Voor mijn gevoel heb ik minstens een halve minuut in het water gelegen. Maar ook al was het slechts 10 seconden, ik was de enige die kopje onder ging en een paar slagen maakte. Hoewel dit grote indruk maakte, is het nooit wat geworden tussen beide landen.
Het meertje was sowieso goed voor leuke ervaringen. Zo vingen wij er ooit zelf vis om de maaltijd van die avond een beetje op te krikken. Er was duidelijk niet veel geld in het gezin om duur en gevarieerd te eten. Regelmatig gingen wij met een roeibootje het meertje op. Utnes ligt vrij noordelijk en tegen die tijd werd het zelfs ‘s nachts niet echt donker. Ik kon daar niet zo goed tegen en sliep daardoor erg slecht. Zo kreeg ik het idee om een keer te gaan varen midden in de nacht. Ik herinner mij niet meer of er iemand bij was. Het was schemerig en ik roeide het meer op. In het midden van het meer hield ik de roeispanen stil en gleed de boot door het zwarte water. In de hele omgeving was geen geluid te horen. Elk geluid van de boot, een vis of iets anders klonk onwezenlijk hard. Daardoor kwamen alle verhalen over monsters onder water in mijn gedachten boven drijven. Erg lekker zat ik niet meer. Met zoveel mogelijk lawaai begon ik snel terug te roeien. Van de stoere Viking was niet veel meer over.
PS.
Na die periode op de boerderij heb ik nog een mooie reis door Noorwegen naar het zuiden gemaakt, van Trondheim naar Bergen en vandaar naar huis. Wat was ik blij met de echte, donkere nachten van Nederland!”
Meer lezen over Noorwegen? Ga naar mijn verhaal op "Reis om de wereld in 80 tweets" De verhalen eromheen zijn ook mooi.
BLOGPOSTS de leuke dingen van internet
Twitterverhaal
Diepgang in 140 karakters
Soms wil je gewoon iets leuks doen
en over een mooi verhaal (en veel meer karakters):
De tovenaar van Petersburg
Een Viking uit Nederland
“Het verhaal speelt zich af aan het begin van de jaren tachtig. Ik was net van de middelbare school af, en vastbesloten een jaar lang her en der te gaan werken, alvorens een studie te kiezen. Ik begon relatief veilig met een baantje in mijn geboortestad Rotterdam als postbode voor de, toen nog PTT. Daarna sloeg ik mijn vleugels echt uit en trok ik Europa in. Druivenpukken op een boerderij in Frankrijk, een opgraving in London en Viking worden in het hoge noorden.
Tegen april, mei van dat jaar ging ik met een vriendin naar Noorwegen om te gaan werken op een boerderij vlakbij Trondheim in het dorpje Utnes. Dorpje was eigenlijk een te groot woord voor dit onooglijke gehucht. Een paar boerderijen in de heuvels, meer was het niet. Wij spraken geen woord Noors, maar ons was verteld dat de dochter van de boer goed Engels sprak. Zij zou onze tolk zijn.Toen het puntje bij het paaltje kwam, bleek de dochter tijdelijk afwezig, Gelukkig werd de universele taal van handen en voeten ook door de boer begrepen. Later kwam de dochter weer terug en zij deed haar best het ons naar de zin te maken.Of ze dit uit schuldgevoel deed weet ik niet, maar leuk was het zeker.
Op een boerderij in de buurt werkten twee jongens uit IJsland. Net als wij waren zij hier tijdelijke krachten om interessante werkervaring op te doen. De boerendochter nodigde de jongens uit voor een feestje. Er werd allerlei lekkers gebakken en de zelf gestookte alcohol werd tevoorschijn gehaald. Ze vond het wel een leuk idee om zo die jongeren uit Nederland met die uit IJsland te koppelen. Het werd een erg gezellige avond. Over en weer werden er grappen gemaakt. Zo werd er gesproken over het nabijgelegen meertje. Het was weliswaar laat in het voorjaar en het meertje was al ijsvrij. Maar hogerop lag nog sneeuw. Het smeltwater van deze sneeuw zorgde ervoor dat het water van het meertje nog ijs- en ijskoud was. We werden uitgedaagd: “Wie durft er morgen in het ijskoude meer te zwemmen? Wie is er een echte Viking? “ De stoere jongens, afstammelingen van de oude Noormannen, zouden het klusje wel even klaren. De volgende morgen was van die stoerheid weinig meer over. De enige echte Viking was een meisje uit Nederland. Voor mijn gevoel heb ik minstens een halve minuut in het water gelegen. Maar ook al was het slechts 10 seconden, ik was de enige die kopje onder ging en een paar slagen maakte. Hoewel dit grote indruk maakte, is het nooit wat geworden tussen beide landen.
Het meertje was sowieso goed voor leuke ervaringen. Zo vingen wij er ooit zelf vis om de maaltijd van die avond een beetje op te krikken. Er was duidelijk niet veel geld in het gezin om duur en gevarieerd te eten. Regelmatig gingen wij met een roeibootje het meertje op. Utnes ligt vrij noordelijk en tegen die tijd werd het zelfs ‘s nachts niet echt donker. Ik kon daar niet zo goed tegen en sliep daardoor erg slecht. Zo kreeg ik het idee om een keer te gaan varen midden in de nacht. Ik herinner mij niet meer of er iemand bij was. Het was schemerig en ik roeide het meer op. In het midden van het meer hield ik de roeispanen stil en gleed de boot door het zwarte water. In de hele omgeving was geen geluid te horen. Elk geluid van de boot, een vis of iets anders klonk onwezenlijk hard. Daardoor kwamen alle verhalen over monsters onder water in mijn gedachten boven drijven. Erg lekker zat ik niet meer. Met zoveel mogelijk lawaai begon ik snel terug te roeien. Van de stoere Viking was niet veel meer over.
PS.
Na die periode op de boerderij heb ik nog een mooie reis door Noorwegen naar het zuiden gemaakt, van Trondheim naar Bergen en vandaar naar huis. Wat was ik blij met de echte, donkere nachten van Nederland!”
Meer lezen over Noorwegen? Ga naar mijn verhaal op "Reis om de wereld in 80 tweets" De verhalen eromheen zijn ook mooi.
BLOGPOSTS de leuke dingen van internet
Twitterverhaal
Diepgang in 140 karakters
Soms wil je gewoon iets leuks doen
en over een mooi verhaal (en veel meer karakters):
De tovenaar van Petersburg
donderdag 18 november 2010
Twitterverhaal
Al een tijdje volg ik op twitter @verhaal140 - de twitternaam voor een tekst- en verhalenschrijver. Hij schrijft verhalen van 140 karakters op twitter. Telkens zijn ze puntig en vaak grappig. Ik zit vaak hardop te grinniken of te lachen als ik zijn verhaal lees. Hij schrijft als je dat wilt een verhaal voor je op je verjaardag. Je mag één woord noemen en dan schrijft hij daar een verhaal omheen.
Het leek mij ook leuk. En ik vroeg een verhaal met daarin het woord 'sterappel'.
"Eva ligt onder de boom. Ze schrikt van de vallende sterappel. Precies op haar neus. In de spiegel kijkend weet ze ‘t zeker. Niet de mooiste."
Ik had nog een paar uur de neiging om eens naar mijn neus te gaan kijken. Ik weet toch zeker dat ik een heel decente neus heb. Maar wie weet heeft @verhaal140 gelijk, en ziet hij er vandaag een beetje anders dan anders uit.
Het leek mij ook leuk. En ik vroeg een verhaal met daarin het woord 'sterappel'.
"Eva ligt onder de boom. Ze schrikt van de vallende sterappel. Precies op haar neus. In de spiegel kijkend weet ze ‘t zeker. Niet de mooiste."
Ik had nog een paar uur de neiging om eens naar mijn neus te gaan kijken. Ik weet toch zeker dat ik een heel decente neus heb. Maar wie weet heeft @verhaal140 gelijk, en ziet hij er vandaag een beetje anders dan anders uit.
Abonneren op:
Posts (Atom)