Fondsenwerven in kleur

Waarom zou ik nou inspiratie zoeken, door te gaan schilderen? Of naar een kunstwerk te bekijken op een pijler van een groot viaduct, en materiaal te zoeken langs de kant van de Lek en naar staalkronkels te uren (zie bijgaande foto)? Zou dat nou werken, dat geschilder, en geknoei met zand en water? Dat vraag je je vast af na lezing van voorgaande blogpost. Natuurlijk, het levert inspiratie om te tekenen en te schilderen. Om te spelen met kleuren en materialen. Allemaal leuk. Maar wat heb ik daar aan als ik maandag weer aan het werk ga? Als fondsenwerver.

Inderdaad heeft al die kleur weinig met mijn dagelijks werk te maken. Ik kan geen tekening opsturen aan een klant (hoewel?). Ook stuur ik mijn tekeningen niet op aan vermogensfondsen. Mijn tekening helpt niet direct bij het opstellen van een financieringsaanvraag. Maar wel indirect.

Frisse wind
Wat het wel doet, in mijn beleving, is een frisse wind laten waaien door mijn hoofd. Ik ben even helemaal ergens anders. En dan vallen soms dingen waar je op aan het puzzelen bent, ineens op zijn plaats. Of als het lastige dingen zijn, valt het misschien niet helemaal goed op zijn plaats, maar komen nieuwe ideeën naar voren. En voel ik mij vrijer om nieuwe opties uit te proberen.

Objectief omschrijven
Kijk ik even terug naar details van de workshop zomerzwerf, dan vind ik wel een onderdeel dat nog directer van invloed is op mijn werk. Deel van mijn werk bestaat uit het schrijven van wervende teksten: om te beginnen wervende brieven. Brieven waarin het doel waarvoor geld gezocht wordt, goed omschreven moet worden. Tijdens de workshop hebben we geoefend met zo objectief mogelijk omschrijven van wat je ziet. Omschrijven in detail wat je ziet, hoort, ruikt. Dat maakt dat je speurt naar woorden die passen bij wat je ziet.

Onderhoudsbeurt
Ik zie het als een onderhoudsbeurtje voor het schrijfwerk dat ik doe. Op zeker moment heb je een aantal mooie frases bedacht en die werken. Ze zijn goed genoeg. Maar soms moet je weer op zoek naar alternatieven. Misschien dat de gemiddelde lezer het nog steeds een mooie brief zou vinden. En dat is het ook nog steeds. Dus bij gebrek aan tijd of inspiratie, gaan die bekende zinnen gewoon weer in zo'n brief.

Het goede doel omschrijven
Maar als ik denk aan de mensen die bedelbrieven lezen, dan willen die ook wel eens wat anders lezen. Liefst kort en bondig. En sprankelend. Waarom het draait bij het goede doel, moet in een paar zinnen duidelijk zijn. Dat op papier krijgen, vraagt natuurlijk dat je veel van je doel weet. Zodat je de kern op kan schrijven. Maar het is goed, om te zoeken naar iets wat aanspreekt.

Passie en verhalen
Wat aanspreekt is bij voorbeeld iemand passie. Als je er in slaagt om een initiatiefnemer, medewerker, bestuurslid te laten vertellen waarom hij of zij zich inspant voor dat goede doel. Of een verhaal dat laat zien dat de bijdrage aan het doel ook echt zoden aan de dijk zet. Het kan zijn dat iemand je vertelt hoe hij op reis in Afrika getroffen werd door de blik van één speciaal kind, dat hulp nodig had. En hoe datzelfde kind er nu beter aan toe is.

Citaten
In een gesprek over iemands passie stuit je soms op een mooie uitspraak. En die kun je gebruiken als citaat, waaruit blijkt dat de mensen die werken voor het goede doel ook echt er op uit zijn alles eraan te doen om ...

Goed plan, planning en haalbaarheid niet vergeten
Ik leg nu even de nadruk op de passie en de verhalen. Het is goed die mooi in beeld te brengen en goed te verwoorden. Maar met alleen passie kom je er natuurlijk niet in fondsenwerving. Er moet ook die kant van het object omschrijven zijn. En bij fondsenwerven bij grote fondsen, bij het vinden van een financier voor een onderneming, heeft dat zelfs een vrij vast format (respectievelijk projectplan en ondernemingsplan). Het is echter mijn overtuiging dat in dat soort goede projectomschrijvingen een stuk passie en ambitie mag doorklinken; terwijl daar zelden expliciet om gevraagd wordt. De beoordelaar van je plan heeft er echter wel degelijk iets aan. Vandaar dat ik het gesprek over de passie van de medewerker belangrijk vind.

Oren en ogen open
Voor dat soort gesprek heb je een open oor nodig voor wat mensen je vertellen, een oog voor wat er gaande is in een organisatie. Voor dat soort werk heb je een palet aan woorden nodig om die verhalen te vertellen. En dat palet geeft mij de mogelijkheid om een verhaal kleur -en geur- te geven, spannend te maken. Dat vermogen heb ik weer een beetje opgefrist. En ook natuurlijk door daar weer over te schrijven.

BLOGPOSTS
Vorige blogpost over de Zomerzwerf inspiratie
Over een goed plan

Zomerzwerf inspiratie

Inspiratie voor je werk vind je soms juist door heel iets anders te gaan doen dan waar je dagelijks mee bezig bent. Door afstand te nemen, rust te creëren, of juist door je brein op een heel andere manier te prikkelen.

Zomerzwerf
Vorig weekend heb ik een weekendworkshop zomerzwerfkunst gedaan bij Mieke Simons van Knockart in Vianen. Het was een heerlijk weekend, ook al was het zomerse ervan niet makkelijk te herkennen. In veel beschrijvingen van de zomerzwerfdagen die Mieke organiseerde afgelopen 3 jaar las je, en op foto's zag je, mensen in de zon, op blote voeten in het water staand, met zonnebrillen op (of is dat mijn fantasie...?). Hoe het ook zij, er was een klein beetje zon - en veel 'weer' (zoals sommige weermannen van de t.v. dat zo mooi kunnen zeggen). Weer waar je wat bij beleeft.

Wind
Onze zomerzwerf was avontuurlijk te noemen, het begon met koffie in de ochtendzon en een stevige bries. Gaandeweg werd het meer bewolkt en nat. Maar met ons vijven (zaterdag) en vieren (zondag) maakten we er van wat van. De wind bulderde in onze oren af en toe. Maar schilderen zouden we. En dat deden we. En de tweede dag zouden we materiaal gaan jutten langs de Lek. Gewapend met regenjas (tja) en boodschappentas (voor het materiaal), liepen we langs het water op zoek naar natuurlijke materialen, of rommel, wat maar interessant leek.

Materiekunst
Nou materiaal genoeg te vinden langs het water. Ik had helaas de eerste dag geen camera bij mij. Want die dag vonden we kleipakketten, in verschillende kleuren. En daarmee heb ik veel plezier gehad, en mooi werk gemaakt. Op dag twee was het natter en winderiger, maar toch regelmatig lekker zonnetje. En dan vind je wel wat.

Te zwaar?
De interessantste dingen lieten zich niet meenemen, maar wel fotograferen. Zoals deze kronkels van staal. En een zeer verweerde tros. Wat wel meekwam, bleek uiteindelijk toch moeilijk te verwerken in een kunstwerk.

Mijn inspiratie
En waarom was het nou zo inspirerend? Vanwege de mensen die niet voor wat regen en wind opzij gingen. En zich prettig gestoord uitleefden met zotte materialen, schilderden met klei, verf lieten uitlopen door hun werk in het water te leggen en meer van dat soort experimenten. Het experimenteren was lekker. Het gooien met zand en verf en water. Ik heb mij prima vermaakt; en ook nog wat geleerd.

Observeren
We deden bijvoorbeeld een oefening waarbij we een van de gevonden objecten moesten kiezen en er over vertellen alsof je op de radio was. En dan heel precies omschrijven wat je ziet. Zonder interpretatie. Gewoon wat je ziet. Welke vormen? En dan vertellen hoe het voelt, hoe het ruikt. Iedereen had een spannend object. Soms wisten we niet eens wat het was. Door zo precies te kijken, verandert je blik op de wereld. Je ziet meer details. Patronen trekken meer de aandacht. De fijne randjes van het gebladerte, van golven, van veertjes, blaadjes, en de details van een afgerukte vleugel... springen meer in het oog.

Kleur
En het grappig was, dat al die kleur toch iets met je doet. De eerste dag zelf trok het blauwzwart van de verf enorm aan mij. Vette klodders verf moesten op het papier. En die indrukken van de dag, onder andere van de verf, bleven een beetje in mijn hoofd plakken. Zo zeer dat ik een paar dagen later droomde van inkt die over een vlieger stroomde (zo beeldend droom ik zelden momenteel). Interessant effect.

En kleur was waar ik naar op zoek was, de reden waarom ik de workshop ging doen. Ik werd niet teleurgesteld. Integendeel. Het was heel inspirerend.

LINKS
Mijn mooiste schildering en Knockart
Knockart folder o.a. de zomerzwerf

op zoek naar inspiratie?

Het is nog vakantie, en ik schrijf nu alleen heel sporadisch op mijn weblog.

Net twee weken Oostenrijk achter de rug. Veel regen, geluier, excursies, een enkele korte wandeling, een wandeling op hoogte en de lift terug gemist (aaaaargh, 1200 meter dalen is echt niet fijn als niet getraind bent). Het meer van Zell am See gezien in alle schakeringen vanuit ons appartement (zon, nevels, wolken erboven, stromende regen).

Zijn we uitgerust? Ja. Hebben we gedaan wat we hoopten? Nee. Maar die kans komt vast nog wel. Al was het maar omdat ik nog een week heb waarin ik vrij ben. Om in huis te ruimen. En om de inspiratie voor nieuwe projecten op gang te brengen.

Nu de vakantiewas gedaan is, is er tijd om andere dingen te doen. Net las ik het weblog van Mieke Simons, over inspiratie. Wat te doen als je inspiratie zoekt voor iets.

INSPIRATIETIP 1: Lekker aanmodderen/aanrommelen.

Dat herken ik erg. Toen ik in juni een schilderworkshop deed, kwam ik pas tot iets na een eerste aanrommelschildering. Even iets wegwerken, de neiging om figuatief te willen zijn, in mijn geval (een verhaaltje van Tolkien geschilderd). En op gang komen.
(Nu heb ik echt zin om weer eens te schilderen.)

Het werkt overigens ook als je wilt schrijven. Niet bang zijn. Begin maar gewoon met schrijven. Geeft niet als er niet direct iets verschrikkelijk wereldschokkend inspirerends komt. Eerst maar wat woorden laten stromen uit je pen of uit je toetsenbord. Je ziet vanzelf of het ergens heen gaat. Niet direct gaan verbeteren, lekker schrijven. Je kunt altijd later redigeren, srtuctureren, schrappen. (Die tip ken ik ook van de schrijfclub van Vrije Werkers, overigens).

TIP 2: Vraag aan anderen (om tips).
Grappig, dat ze dat ook meteen in praktijk bracht. Ze vroeg via Twitter wat anderen inspireerde. En zo kreeg ze allerlei reacties die haar weer inspireerden. Ja, durf te vragen! Dat kan enorm goed helpen. Er zijn zoveel mensen die graag iets willen delen. Niet alleen op twitter (al leeft het daar wel sterk). Wie zal ik eens vragen? wat zal ik eens doen?

Ik ga in ieder geval nog een keer schilderen. Lekker met verf knoeien, smeren, mengen, kleuren inademen, opsnuiven, tot mij door laten dringen. En dan maar kijken wat er opborrelt. En wie weet een keer een workshop bij Mieke....

Voor wie er nog meer inspiratietips zoekt voor zichzelf: laat ik intussen Mieke zelf maar aan het woord laten. Zie de link hieronder.


LINKS
Hier vind je Mieke Simons' weblog: http://www.knockart.nu/Blog/blog.html
Uit Miekes weblog: Sigrid van Iersels 100+ inspiratie tips
Wat ik ook altijd met plezier lees: tweets en het weblog van Karin Ramaker
Vrijewerker site van Stan Lenssen - over vrije werkkringen (schrijfgroepen)

gevonden: plukjemomenten

Ik ben aan het puzzelen over manieren om meer aan te bieden binnen mijn bedrijf dan alleen mijn eigen werk - als fondsenwerver. Ik ben op zoek naar een vorm om workshops aan te bieden. Onlangs schreef ik over 8 u overwerken - en de ervaring met Janne van Plukjemomenten.nl

En nu heb ik haar website nog eens beter bekeken. Ze heeft er inmiddels een video in staan over wat dat plukken van momenten inhoudt.

Zij laat mensen tekenenen waar ze blij van worden. Zij wordt er blij van.
Ze doet dat in de trein. Zomaar mensen slaan aan het tekenen. En geven haar dan die tekening. Het is briljant gevonden. En inspirerend.

Ik ben er in ieder geval meer door gaan tekenen. Heb mijn Ecoline weer eens opgediept uit een doos en ben maar gewoon gaan proberen. Vel na vel vullen met kleur. Op zoek naar een tekening 'die er uit wil'. En dan komt er wat.

Ik moet erbij zeggen, dat het verhalen schrijven in de Vrije Werkkring er ook iets mee te maken heeft. Maar ook die workshop van Janne. Gauw Janne bellen... want ik wil graag nog eens iets met haar doen.

LINKS
Website van Plukjemomenten
Eerdere post over 8 uur overwerken en een beetje over Jannes pluk je momenten

Vrouwen in Besturen meldpunt

Afgelopen dinsdag sprak ik met een aantal vrouwen over vrouwen in besturen. Hoe zorgen we dat ze er in komen? De aanleiding was een bijeenkomst van het netwerk Utrechtse Vrouwen Spreken, over dat thema. Aanwezig waren vrouwen uit allerlei sectoren, zoals kunst en cultuur, welzijn / sociale sector, kennisinstituten/onderwijs, overheid en bedrijfsleven. Een inspirerende bijeenkomst waar een aantal concrete vervolgacties uit zullen komen.

Bij die bijeenkomst van Utrechtse Vrouwen Spreken, op 27 januari, zat ik in een groep met ondernemers. Na een rondje om te bepalen wat belangrijke besturen in de regio zijn die invloed hebben, kwamen enkele praktische ideeën boven drijven. Ten eerste maar eens inventariseren welke vrouwen beschikbaar zijn; en welke functies bezet moeten worden (match vraag en aanbod). En de mogelijkheid om een workshop te organiseren om vrouwen meer kennis te bieden over functioneren in raden en besturen. We planden een vervolggesprek met enkele vrouwen (uit verschillende netwerken) om te kijken hoe we elkaars activiteiten kunnen versterken.

Vanmorgen zette ik de oproep online, op de LinkedIN groep van Utrechtse Vrouwen Spreken, om vrouwen uit te dagen zichzelf voor te stellen. En vooral om hun bestuurlijke ervaring en ambitie te melden. Zelf heb ik er meteen een stukje aan toegevoegd, bij wijze van voorbeeld. En nu kijken hoevelen er op reageren.

LINKS
Linkedin groep Utrechtse Vrouwen Spreken