Voor de ontspanning wat mooie spannende dansbeelden:
Daar kan ik nou van genieten.
Een ontmoeting van stijlen.
Een mooie verbinding van dans en muziek, bij beide stijlen.
De losheid van de tapdansers en de jazzy tonen erbij.
Het preciese van de Ierse dansers.
Beetje teveel machismo misschien....
maar dan een heel mooie uitwisseling van de musici en de dansers.
vrijdag 26 februari 2010
woensdag 24 februari 2010
Meester Bert
Lessen in liefde voor natuur
In de Volkskrant van vandaag een artikel over Meester Bert. Bert Ydema bestierde 40 jaar lang een schooltuin in Amsterdam. Ooit zag ik de documentaire over deze man met zijn geweldig inspirerende voorbeeld hoe je stadskinderen lessen kan geven over de natuur.
Wat zo mooi is aan die man dat hij liefde voor de natuur en liefde voor kinderen uitstraalt. Hij heeft er zijn hele werkend leven aan besteed om kinderen te vertellen over waar ons eten vandaan komt, hoe het groeit, hoe het voelt om met je handen in de zwarte aarde te wroeten.
Anderhalf jaar geleden was er die documentaire "De groene hemel" van Roel van Dalen. Je kon zien hoe de man werkte. En hoe hij afscheid moest nemen van zijn tuin. Tragisch omdat hij er niet alleen werkte, maar er ook zelf woonde. En bij zijn pensioen liet hij zijn werk en zijn huis-van-jaren achter.
Mooi om te lezen dat hij zijn liefde heeft vastgehouden. Dat hij een boek heeft geschreven over hoe je (school)tuinwerk kunt doen door het jaar heen. Met een hoofdstuk per maand: wat je in die maand kan zien, kan doen. Ik krijg er helemaal zin in.
Voor een stuk van de documentaire kun je kijken op youtube. Dat doe ik natuurlijk meteen. Ik weet nog dat ik toen geraakt was. Dat het mooi was. En ik zie graag opnieuw een stuk.
Prachtig. De meester die uitlegt hoe je een hark moet gebruiken. Hoe je veilig met je gereedschap omgaat. Hoe je als je met een nochalant gebaar met de hark over de schouder gaan lopen. En wat er dan mis kan gaan. Hoe je wortels zaait. Vriendelijk als het kan, streng als het moet. Heerlijke man. Laat hem - gezond en wel - 100 worden!
Bert Ydema en Yvonne de Munck-de Glas, Met Meester Bert op ontdekkingstocht door je eigen tuin. Uitgeverij Kosmos, 128 pagina's
PS Met dank aan Pierre Geelen voor zijn stuk in de Volkskrant vanmorgen (tweede katern, p.28-29)
PPS de documentaire werd uitgezonden 12 mei 2008; in het programma Dokument.Toen verscheen ook Bert Ydema's eerste boek De Groene Hemel
Meer sociale projecten, praatjes en plaatjes
Soms wil je gewoon iets leuks doen!
Over de twitterveiling opbrengst
Tea in Red
zaterdag 20 februari 2010
What kind of web animal are you?
Even naar de site van de Virtual Revolution serie gekeken en wat blijkt? Er is een test geplaatst om te zien 'What kind of Web animal are you?"
De test is ontwikkeld door wetenschappers die meewerken aan het programma
De test bevat allerlei proefjes om vast te stellen hoe jij met het internet omgaat. Hoeveel vertrouwen stel je in de informatie die je er vindt? Welk type informatie het meest. Hoeveel web applicaties gebruik je tegelijkertijd. Alleen al voor die test moet je even naar de site.
Ik blijk een Web Hedgehog. Niet zo snel, bedaagd in het beoordelen van zoekresultaten. Terwijl ik dacht dat ik op Twitter mensen snel vertrouw, blijk ik in de test veel voorzichtiger. Misschien enigszins beinvloed door de soort vragen die ik moest stellen (veel over gezondheid).. ging ik voor tradiotionele bronnen. haha de wetenschappelijke achtergrond (boeken, boeken) komt bovendrijven.
Weten hoe jij het net gebruikt? Naar de BBC site!
De test is ontwikkeld door wetenschappers die meewerken aan het programma
De test bevat allerlei proefjes om vast te stellen hoe jij met het internet omgaat. Hoeveel vertrouwen stel je in de informatie die je er vindt? Welk type informatie het meest. Hoeveel web applicaties gebruik je tegelijkertijd. Alleen al voor die test moet je even naar de site.
Ik blijk een Web Hedgehog. Niet zo snel, bedaagd in het beoordelen van zoekresultaten. Terwijl ik dacht dat ik op Twitter mensen snel vertrouw, blijk ik in de test veel voorzichtiger. Misschien enigszins beinvloed door de soort vragen die ik moest stellen (veel over gezondheid).. ging ik voor tradiotionele bronnen. haha de wetenschappelijke achtergrond (boeken, boeken) komt bovendrijven.
Weten hoe jij het net gebruikt? Naar de BBC site!
BBC Virtual Revolution - of de val?
Vanavond weer een deel van BBC documentaire over 20 jaar internet. Ga ik kijken? Misschien wel zo leuk. Want van de val van het kabinet, en al het gedoe eromheen wordt ik niet vrolijk.
Dus wie het nog niet gezien heeft, kan nog even lezen in mijn eerste twee blogposts: "Who is empowered by the web?" en die over "Web freedom and our privacy" over de documentaire - Virtual Revolution - over deze mooie documentaire 20 jaar internet.
Thema's ": Wat heeft 20 jaar internet ons gebracht? En waar zijn we deels ongemerkt in verzeild geraakt?
En de eigen website van de BBC-docu bekijken vooraf is ook leuk.
bij deel 3 begon de twijfel toe te slaan over de diepgang. Toch is het een mooi overzicht - en het programma ondersteund met een website, waar iedereen input kan geven; met twitterberichten. Het is helemaal van nu.
Dus ik kijk.
Dus wie het nog niet gezien heeft, kan nog even lezen in mijn eerste twee blogposts: "Who is empowered by the web?" en die over "Web freedom and our privacy" over de documentaire - Virtual Revolution - over deze mooie documentaire 20 jaar internet.
Thema's ": Wat heeft 20 jaar internet ons gebracht? En waar zijn we deels ongemerkt in verzeild geraakt?
En de eigen website van de BBC-docu bekijken vooraf is ook leuk.
bij deel 3 begon de twijfel toe te slaan over de diepgang. Toch is het een mooi overzicht - en het programma ondersteund met een website, waar iedereen input kan geven; met twitterberichten. Het is helemaal van nu.
Dus ik kijk.
zaterdag 13 februari 2010
Virtual Revolution 3 - web freedom and our privacy
13 februari 2010
Vooraf
Vanavond weer lekker naar de BBC docu 'Virtual Revolution' kijken. Twitterbuzz volgen. Deel drie: "The Cost of Free" - over allerlei vormen van "gratis service op het web en hoe we ervoor betalen in termen van privacy". Dat belooft wat.
Ik hoop dat het programma ook wat informatie en antwoorden biedt als vervolg op die vraag. Kun je als consument zelf iets doen - is het mogelijk om grenzen trekken om je privacy te beschermen? Kan dat alleen op een ander niveau? Of zijn we alle pogingen om onze privacy te beschermen voorbij?
Vooraf
Vanavond weer lekker naar de BBC docu 'Virtual Revolution' kijken. Twitterbuzz volgen. Deel drie: "The Cost of Free" - over allerlei vormen van "gratis service op het web en hoe we ervoor betalen in termen van privacy". Dat belooft wat.
Ik hoop dat het programma ook wat informatie en antwoorden biedt als vervolg op die vraag. Kun je als consument zelf iets doen - is het mogelijk om grenzen trekken om je privacy te beschermen? Kan dat alleen op een ander niveau? Of zijn we alle pogingen om onze privacy te beschermen voorbij?
woensdag 10 februari 2010
Het verschijnsel flashmob
Mijn vorige blogpost leek een samengeraapt zooitje leuke links. Maar er zijn enkele onderdelen in dat bericht, waar ik graag nog eens op terugkom. Dat is in de eerste plaats de relatie tussen goede doelen en marketing.
Goede doelen zijn er in soorten en maten, met onderling verschillende tactieken. Sommigen willen vooral hun doelstellingen halen, d.w.z. hun doelgroep ondersteunen (of hun missie bereiken) of hun doel dichterbij brengen. Hierbij ligt een tactiek voor de hand van samenwerken, partners zoeken, verhalen verzamelen over het belang van je goede doel en daarmee geld en of vrijwilligers werven.
Anderen willen liever de wereld verbeteren door praktijken aan de kaak te stellen die naar hun mening niet door de beugel kunnen. Actievoeren en de kwaaie pier aanwijzen (naming and shaming) is dan de tactiek. Ook daarvoor zijn actievelingen nodig, vrijwilligers.
Hoe het ook zij, welke tactiek dan ook gekozen wordt, elk goed doel wil graag onder de aandacht van een publiek komen, naamsbekendheid krijgen om het eigen doel verder te helpen.
Goede doelen zijn er in soorten en maten, met onderling verschillende tactieken. Sommigen willen vooral hun doelstellingen halen, d.w.z. hun doelgroep ondersteunen (of hun missie bereiken) of hun doel dichterbij brengen. Hierbij ligt een tactiek voor de hand van samenwerken, partners zoeken, verhalen verzamelen over het belang van je goede doel en daarmee geld en of vrijwilligers werven.
Anderen willen liever de wereld verbeteren door praktijken aan de kaak te stellen die naar hun mening niet door de beugel kunnen. Actievoeren en de kwaaie pier aanwijzen (naming and shaming) is dan de tactiek. Ook daarvoor zijn actievelingen nodig, vrijwilligers.
Hoe het ook zij, welke tactiek dan ook gekozen wordt, elk goed doel wil graag onder de aandacht van een publiek komen, naamsbekendheid krijgen om het eigen doel verder te helpen.
dinsdag 9 februari 2010
De leuke dingen van Internet: virals, flash mobs en grapjes
Mijn 13 favoriete twitterberichten / links van de afgelopen tijd. Soms voor een goed doel....
1. De website van Virtual Revolution (BBC docu) natuurlijk.
Flashmobs en virals :
2. Een flashmob om kraanwater onder de aandacht te brengen; en gebruik van plastic water flessen te ontmoedigen:
Op de Dipper site.
Een blogbericht van een fotograaf uit Kennemerland hierover. http://www.michelvanbergen.nl/2010/01/03/foto-honderden-mensen-op-de-grote-markt-in-haarlem-bij-flashmob/
3. Een flashmob in Australie voor het goede doel:climate change - om groen bewustzijn te bevorderen.
---citaat: "Freedom comes with a responsibility . we're here to make the effort. To make the change."
4. DANS! / flashmob meets viral / .
Wat ik zocht was een dans flashmob in de hal van een station; mijn associatie was Milaan.... Ha!* Geweldige dans in het station van Antwerpen!
* Dat toont maar weer eens aan dat herinneringen zelden objectief zijn - elke observatie roept onmiddellijk interpretatie en theorie (gepast of ongepast) op - en zo had ik deze beelden direct onder het kopje 'Italie/Milaan' gestopt. Vandaar die "HA!"
maandag 8 februari 2010
Diepgang in 140 karakters
Snel Twitteren - voor historisch onderzoek
(in de serie: Wat kun je zoal met social media?)
Hoe snel kan je contact leggen op Internet? En is het altijd vlug vlug vluchtig? Of kun je er ook gebruik van maken voor iets meer diepgang? In deze blogpost gaat het over twitter als middel om historisch onderzoek te doen. Diepgang in 140 karakters? Of vooral in de interactie die dan ontstaat?
Ja ik schrijf nog een keer internet als Internet. Toen ik net met het net te maken kreeg heette het nog zo: het 'Internet'. We spreken over begin jaren negentig. Fascinerend eigenlijk hoe waarderend dat klinkt... Zoals U met een hoofdletter. Er spreekt nog ontzag uit.
Ik had zojuist een interessant twittercontact. Afgelopen week was het 'follow a museum day'op twitter. Op 1 februari om precies te zijn. Musea maakten zich bekend op twitter, en vroegen om zoveel mogelijk musea te volgen. (Sindsdien volg ik flink wat meer musea dan voorheen.) Op de twitterberichten van het Nationaal Historisch Museum (@nhm_nederland) verscheen de vraag: "Wie heeft de demonstratie tegen bisschop Eijk van Groningen meegemaakt in... ". Twitter als een middel om onderzoek te doen naar de geschiedenis van Nederland. Dat is ook een leuke toepassing! En waar zoiets toe kan leiden, daarover gaat dit bericht.
Ik reageerde dat ik niet bij die demonstratie was, maar wel bij die tegen Simonis. Benieuwd wat het effect daarvan zou zijn. Hoe flexibel is men bij NHM? Is het echt interactief contact, wat men wil?
Er ontstond een interessant gesprek."Goh wanneer was dat? Ongeveer eind jaren tachtig..." Persoon van museum gaat op onderzoek. "Oh dat moet dan en dan zijn geweest. Wil je er meer over vertellen? Dan maken we er een mooi bericht van."
Ik probeerde mij voor te stellen waarom ik dan ging protesteren. En herinnerde mij een huisgenoot. Er woonde toen een jongen die homoseksueel is, en hij was duidelijk aangedaan door de mening van die bisschop. Met een aantal vrienden gingen we de straat op. En kwamen op de televisie in het acht uur journaal.
(My one second moment of fame...)
Er zoemde iets in mijn achterhoofd. Ik ging eigenlijk zelden demonstreren... Waarom nu dan wel...
En in het heden, voor zo'n onderzoek, wie ben ik om daarover te vertellen? Het gaat toch om de verhalen van mensen die geraakt worden door de uitspraken van zo'n bisschop. (Simonis vond dat huiseigenaren best mensen mochten weren vanwege hun homoseksualiteit... Lekkere uitspraak als bisschop. Vond ik niet kunnen voor iemand met een voorbeeldfunctie. Jammer, mijnheer Simonis! )
Dus ik zei tegen de nhm schrijver; je moet de mensen spreken die direct geraakt werden daardoor... Nog steeds zoemde het in mijn brein. Waarom de straat op, waarom de straat op...? Toen floepte een nieuwe herinnering naar boven: de uitbraak van AIDS moet in dezelfde tijd geweest zijn. En dat had veel meer impact. Angst. Onrust.
Berichtje: "overigens, was dat nou voor of na de AIDS uitbraak?"
Even stil. Bericht terug: "AIDS verscheen in NL in 1982. In 1987 was de eerste overheids campagne tegen AIDS." Dat kon ik mij herinneren. Ik herinner mij vooral een campagne tegen de sociale uitsluiting.
Mijn reactie: "Duurde dat wel vijf jaren?" Mijn hemel. Dat is lang voor al die mensen die het aanging.
@nml_nederland gaat een onderzoekje doen; en later publiceren.
Oei, bedenk ik mij, nou weet ik niet wie dat was. En wanneer dat stukje komt. Nog even een laatste tweetje..... "Met wie heb ik eigenlijk de eer? Ik ben Corinne. Hou mij op de hoogte." En nu weet ik wie het is. En volg hem.
En zo bereik je enige diepgang, al is het dan in een veelvoud van 140 karakters.
Waarom zou een museum twitteren?
En waar dat twitteren van het museum dan goed voor is? Om onderzoek te doen. Het museum kan zo verhalen van mensen verzamelen die passen bij de collectie of een speciale tentoonstelling. Oral history, ofwel verhalen vertellen over wat gewone mensen meegemaakt hebben, maakt dat een tentoonstelling de mensen aanspreekt.
Nou wil ik alleen nog weten.... nou ja dat is voor een volgende keer.
Corinne
PS Er is een follow a museum pagina, bedacht door een bureau voor alle musea ter wereld: http://www.followamuseum.com/
Even snel naar de Nederlandse musea die al er op staan kan ook via deze link.
Naschrift 12 februari.
Het Nationaal Historisch Museum in Arnhem is nog niet open, maar heeft wel al een website (www.innl.nl) en een blog: http://www.jijmaaktgeschiedenis.nl/blog/ .
De blog biedt info over de ontstaansgeschiedenis. Ook kun je er het Visiedocument downloaden, waarin te lezen valt wat de doelen van het museum-in-wording zal zijn. Bovendien kun je verhalen inzenden over het thema van de week. Deze week 'studentenacties'.
Meer met wat diepgang:
Internet, vrijheid en privacy
Internet geschiedenis
Leuke dingen van het Internet
Onbetaalbaar
(in de serie: Wat kun je zoal met social media?)
Hoe snel kan je contact leggen op Internet? En is het altijd vlug vlug vluchtig? Of kun je er ook gebruik van maken voor iets meer diepgang? In deze blogpost gaat het over twitter als middel om historisch onderzoek te doen. Diepgang in 140 karakters? Of vooral in de interactie die dan ontstaat?
Ja ik schrijf nog een keer internet als Internet. Toen ik net met het net te maken kreeg heette het nog zo: het 'Internet'. We spreken over begin jaren negentig. Fascinerend eigenlijk hoe waarderend dat klinkt... Zoals U met een hoofdletter. Er spreekt nog ontzag uit.
Ik had zojuist een interessant twittercontact. Afgelopen week was het 'follow a museum day'op twitter. Op 1 februari om precies te zijn. Musea maakten zich bekend op twitter, en vroegen om zoveel mogelijk musea te volgen. (Sindsdien volg ik flink wat meer musea dan voorheen.) Op de twitterberichten van het Nationaal Historisch Museum (@nhm_nederland) verscheen de vraag: "Wie heeft de demonstratie tegen bisschop Eijk van Groningen meegemaakt in... ". Twitter als een middel om onderzoek te doen naar de geschiedenis van Nederland. Dat is ook een leuke toepassing! En waar zoiets toe kan leiden, daarover gaat dit bericht.
Ik reageerde dat ik niet bij die demonstratie was, maar wel bij die tegen Simonis. Benieuwd wat het effect daarvan zou zijn. Hoe flexibel is men bij NHM? Is het echt interactief contact, wat men wil?
Er ontstond een interessant gesprek."Goh wanneer was dat? Ongeveer eind jaren tachtig..." Persoon van museum gaat op onderzoek. "Oh dat moet dan en dan zijn geweest. Wil je er meer over vertellen? Dan maken we er een mooi bericht van."
Ik probeerde mij voor te stellen waarom ik dan ging protesteren. En herinnerde mij een huisgenoot. Er woonde toen een jongen die homoseksueel is, en hij was duidelijk aangedaan door de mening van die bisschop. Met een aantal vrienden gingen we de straat op. En kwamen op de televisie in het acht uur journaal.
(My one second moment of fame...)
Er zoemde iets in mijn achterhoofd. Ik ging eigenlijk zelden demonstreren... Waarom nu dan wel...
En in het heden, voor zo'n onderzoek, wie ben ik om daarover te vertellen? Het gaat toch om de verhalen van mensen die geraakt worden door de uitspraken van zo'n bisschop. (Simonis vond dat huiseigenaren best mensen mochten weren vanwege hun homoseksualiteit... Lekkere uitspraak als bisschop. Vond ik niet kunnen voor iemand met een voorbeeldfunctie. Jammer, mijnheer Simonis! )
Dus ik zei tegen de nhm schrijver; je moet de mensen spreken die direct geraakt werden daardoor... Nog steeds zoemde het in mijn brein. Waarom de straat op, waarom de straat op...? Toen floepte een nieuwe herinnering naar boven: de uitbraak van AIDS moet in dezelfde tijd geweest zijn. En dat had veel meer impact. Angst. Onrust.
Berichtje: "overigens, was dat nou voor of na de AIDS uitbraak?"
Even stil. Bericht terug: "AIDS verscheen in NL in 1982. In 1987 was de eerste overheids campagne tegen AIDS." Dat kon ik mij herinneren. Ik herinner mij vooral een campagne tegen de sociale uitsluiting.
Mijn reactie: "Duurde dat wel vijf jaren?" Mijn hemel. Dat is lang voor al die mensen die het aanging.
@nml_nederland gaat een onderzoekje doen; en later publiceren.
Oei, bedenk ik mij, nou weet ik niet wie dat was. En wanneer dat stukje komt. Nog even een laatste tweetje..... "Met wie heb ik eigenlijk de eer? Ik ben Corinne. Hou mij op de hoogte." En nu weet ik wie het is. En volg hem.
En zo bereik je enige diepgang, al is het dan in een veelvoud van 140 karakters.
Waarom zou een museum twitteren?
En waar dat twitteren van het museum dan goed voor is? Om onderzoek te doen. Het museum kan zo verhalen van mensen verzamelen die passen bij de collectie of een speciale tentoonstelling. Oral history, ofwel verhalen vertellen over wat gewone mensen meegemaakt hebben, maakt dat een tentoonstelling de mensen aanspreekt.
Nou wil ik alleen nog weten.... nou ja dat is voor een volgende keer.
Corinne
PS Er is een follow a museum pagina, bedacht door een bureau voor alle musea ter wereld: http://www.followamuseum.com/
Even snel naar de Nederlandse musea die al er op staan kan ook via deze link.
Naschrift 12 februari.
Het Nationaal Historisch Museum in Arnhem is nog niet open, maar heeft wel al een website (www.innl.nl) en een blog: http://www.jijmaaktgeschiedenis.nl/blog/ .
De blog biedt info over de ontstaansgeschiedenis. Ook kun je er het Visiedocument downloaden, waarin te lezen valt wat de doelen van het museum-in-wording zal zijn. Bovendien kun je verhalen inzenden over het thema van de week. Deze week 'studentenacties'.
Meer met wat diepgang:
Internet, vrijheid en privacy
Internet geschiedenis
Leuke dingen van het Internet
Onbetaalbaar
Who is empowered by the WEB? BBC docu #virtual revolution.
"THE VIRTUAL REVOLUTION", BBC documentary by @aleksk aka Aleks Krotoski.
http://www.bbc.co.uk/virtualrevolution/
Virtual Revolution: 20 jaar Internet
BBC zendt een documentaire in vier delen uit over 20 jaar internet.
Afgelopen zaterdag werd deel 2 uitgezonden. Vier zaterdagen, BBC 1, rond 21.15 Nederlandse tijd. Als lang gebruiker van internet en web 2.0 fan moet ik dit programma zien. Hoe wordt het internet in beeld gebracht?
Uit mijn aantekeningen van twee weken een kort verslag.
Deel 1 zaterdag 30 januari : de eerste jaren
Vorige week deel 1. Introductie. Onmiddellijk vele kijkers die erover twitteren. 20 jaar internet - het effect op onze samenleving. Internet is altijd een terrein geweest voor mensen die vrijheid van meningsuiting voorstaan.
Ik herinner mij ook mijn jaren aan de faculteit Wijsbegeerte van de Universiteit Utrecht waar de systeembeheerders - tijdens de lunch (!) ook stevige discussies over privacy en vrije toegang tot het net konden voeren.
De documentaire laat zien hoe het internet ontstond, onder andere om internationale samenwerking van wetenschappelijk onderzoek mogelijk te maken. Hoe samenwerken ging zonder internetcontact - zoveel verschillende computerprogramma's die niet met elkaar konden uitwisselen. De frustratie leidde Tim Berners-Lee, toen werkzaam bij CERN in Zwitserland, tot het idee. Op de website van Virtual Revolution staat een interview met Tim Berners-Lee. Hij spreekt over de kracht van social media. Hoeveel informatie nu op internet kan worden gevonden. En de gerichtheid op samenwerking die mensen verbindt en zelfs connecties mogelijk maakt over de hele wereld.
De documentaire gaat ook in op de vrije geesten die in de aanvangsfase van het internet hun best doen er een soort charter of internet freedom aan te hangen. Een belangrijke rol is weggelegd voor de Grateful Dead lead singer, volgens het programma. De docu schetst dan een tegenstelling tussen die vrije geesten die vrije toegang, gratis gebruik voorstaan enerzijds, en de druk van bedrijven die aan internet/computer programma's vet geld willen verdienen, anderzijds.
Multimediale beleving
De eerste week kijk ik braaf op de bank.
http://www.bbc.co.uk/virtualrevolution/
Virtual Revolution: 20 jaar Internet
BBC zendt een documentaire in vier delen uit over 20 jaar internet.
Afgelopen zaterdag werd deel 2 uitgezonden. Vier zaterdagen, BBC 1, rond 21.15 Nederlandse tijd. Als lang gebruiker van internet en web 2.0 fan moet ik dit programma zien. Hoe wordt het internet in beeld gebracht?
Uit mijn aantekeningen van twee weken een kort verslag.
Deel 1 zaterdag 30 januari : de eerste jaren
Vorige week deel 1. Introductie. Onmiddellijk vele kijkers die erover twitteren. 20 jaar internet - het effect op onze samenleving. Internet is altijd een terrein geweest voor mensen die vrijheid van meningsuiting voorstaan.
Ik herinner mij ook mijn jaren aan de faculteit Wijsbegeerte van de Universiteit Utrecht waar de systeembeheerders - tijdens de lunch (!) ook stevige discussies over privacy en vrije toegang tot het net konden voeren.
De documentaire laat zien hoe het internet ontstond, onder andere om internationale samenwerking van wetenschappelijk onderzoek mogelijk te maken. Hoe samenwerken ging zonder internetcontact - zoveel verschillende computerprogramma's die niet met elkaar konden uitwisselen. De frustratie leidde Tim Berners-Lee, toen werkzaam bij CERN in Zwitserland, tot het idee. Op de website van Virtual Revolution staat een interview met Tim Berners-Lee. Hij spreekt over de kracht van social media. Hoeveel informatie nu op internet kan worden gevonden. En de gerichtheid op samenwerking die mensen verbindt en zelfs connecties mogelijk maakt over de hele wereld.
De documentaire gaat ook in op de vrije geesten die in de aanvangsfase van het internet hun best doen er een soort charter of internet freedom aan te hangen. Een belangrijke rol is weggelegd voor de Grateful Dead lead singer, volgens het programma. De docu schetst dan een tegenstelling tussen die vrije geesten die vrije toegang, gratis gebruik voorstaan enerzijds, en de druk van bedrijven die aan internet/computer programma's vet geld willen verdienen, anderzijds.
Multimediale beleving
De eerste week kijk ik braaf op de bank.
zaterdag 6 februari 2010
Twitterveiling voor Haïti (3) - Reserves - pro en contra
De twitterveiling werd een buzz. Gaat meedoen aan zo'n veiling - als bedrijf of persoon of BN-er eigenlijk ten koste van je goede naam, van andere doelen?
Is het wel kosher om mee te doen?
De veiling leidde ertoe dat veel kleine ondernemers hun product op de veiling zetten - en erover tweetten. Het is immers een aardige manier om je eigen product onder de aandacht te brengen. Of een nieuw aanbod uit te proberen. De verleiding is dan groot om vooral je eigen product te promoten - daarvan zie je immers of het bieden goed vordert.
Dan was er de uitzondering op de regel: @kaatmossel twitterde aan de lopende band over het hele aanbod - en op het laatst over de producten waar nog niet op geboden was, of te weinig. Maar ja de veiling is haar vinding, haar product zou je misschien kunnen zeggen. Volgens mij doe je haar dan toch tekort... Maar goed, misschien is ze wel een bijzonder goede zakenvrouw. En wat dan nog...? Of moeten we er anders tegen aan kijken? Als fondsenwerver vind ik dit een interessante vraag.
Veel enthousiasme en toch...
Kortom voor veel mensen was het wellicht 'eigen product eerst'. Een enkele keer het product van een kennis. En dan misschien ook nog het goede doel dat er uiteindelijk mee gemoeid is: Haiti. Velen vonden het een uitstekend idee. Men riep elkaar op mee te doen. En met doorsturen/retweeten werd het een people-to-people fundraising activiteit. Dat de tv (omroep MAX) meedeed hielp natuurlijk. Maar de twitterbuzz was vermoedelijk even belangrijk.
Ondanks alle enthousiasme - en lof voor de initiatiefnemers - kwam ik ook her en der wat kritiek tegen. Eén van de critici reageerde op mijn voorstel haar onlangs verschenen boek op de veiling aan te bieden. Ik vind haar boek erg mooi.
'Over de ruggen van de slachtoffers?'
Haar reactie: nee, niet over de ruggen van de mensen in Haïti.
Haar reactie op Twitter na wat langer nadenken:"Ik ga mensen ontvrienden die alleen nog maar hun eigen product op de veiling promoten." (Uitzonderingen daargelaten).
Veel mensen gebruiken het voor wat publiciteit/marketing van hun product. Tegelijkertijd wordt er geld gegenereerd voor het goede doel. Goh dacht ik... hoe erg is het nou? Is dat niet wat goede doelen dagelijks doen?
Haar reserves. Zij vond het niet kies om haar werk te promoten via de twitterveiling. 'Over de rug van de mensen in Haïti geld verdienen'. Goed dat respecteer ik. Iedereen moet dat zelf uitmaken, of hij of zij mee wil doen. Maar de vraag bleef in mijn kop zeuren. Goed om er als de ergste buzz voorbij is, eens beter naar te kijken.
Het type argument: Een goed doel promoten voor je eigen belang. Mag dat?
Het bovengenoemde argument is er een dat valt binnen een bredere range aan argumenten, die inhouden dat het goede doel helpen eigenlijk alleen werken aan je eigen belang is. De tegenhanger van dat argument lijkt te zijn: een goeddoel steunen mag je doen, maar alleen in stilte. Je houdt het voor jezelf. Zo zijn er vele gulle gevers die zo denken. Maar is het de enige juiste opstelling?
Immers, een goed doel steunen is al snel in je eigen belang. Veel gulle gevers doen het om zich beter te voelen over zichzelf ( of beter dan een ander?). Uit schuldgevoel over hoeveel ze eigenlijk hebben (meer dan anderen) - en dan iets goeds doen, daarmee help je jezelf. Dit is een van de psychologische en sociologische verklaringen van de gewoonte om te geven.
Is dit hetzelfde als geven in de openbaarheid - en daarmee je eigen imago een boost geven? Nee, dat is iets anders. Dit is een element dat veel voorkomt in de verklaringen voor sponsoring. Een sponsor geeft niet belangeloos - hij sponsort en verwacht een tegenprestatie. Die situatie ligt dichtbij de redenen voor veel mensen die meedoen aan de twitterveiling door iets aan te bieden, vermoed ik.
Even terug naar de reserves van H. Maar moet je dan zeggen dat je dat doet
over de ruggen van .... . over de ruggen van de slachtoffers aan je eigen bekendheid werken, over de ruggen van ... een goede naam kweken en relaties ontwikkelen voor jezelf. We komen dichtbij de vraag die speelt voor vele goede doelen en de ambassadeurs die zijn aantrekken om naamsbekendheid te geven aan hun goede doel en aan de projecten waarvoor zij geld werven. Laten we op dat spoor ook eens doordenken.
Zijn wij aanbieders ethisch onder de maat?
Hoezeer moeten wij aanbieders ons dit aantrekken. Er zit een kern van waarheid in.
Vergelijk de medewerking van de BN-er
Voor de bekende Nederlander die ambassadeur wordt geld natuurlijk een vergliejkbaar argument. Zij lenen zich soms om mee te doen bij een goed doel - met hun bekendheid genereren ze 'nieuwswaarde' voor de uitingen/activiteiten van een non profit. Daarmee maakt het goede doel meer kans op het verkrijgen van media-aandaacht en daarmee van donateurs. sponsors. relaties/connecties. Dingen voor elkaar krijgen. En dat alles voor het goede doel.
Intussen krijgt de BN-er aandacht vanwege zijn of haar goede werken. Goed voor het imago. En daarom zou het minder goed zijn. Niet waardevol? Dit vind ik persoonlijk een lastige kwestie. Soms krijg ik zelf ook een ongemakkelijk gevoel bij de manier waarop over een goed doel wordt gesproken door een BN-er...
Het is lastig oordelen over de motieven van een BN-er om zoiets te doen. Het is immers altijd lastig om iemands motieven na te gaan. Die blijven grotendeels 'intern' aan de persoon. In gedachten, niet naar buiten herkenbaar.
Voordelen voor het gekozen goede doel
Intussen vaart het goede doel in kwestie er wel bij - als alles goed gaat. De BN-effecten leveren meer aandacht, meer geld op. Alles bij elkaar heeft iedereen gewonnen. Wat kan daar mis mee zijn?
Op zich denk ik dat er niks mis is met het lenen van je naam aan een goed doel. Wel heb ik andere vragen voor de BN-er. Naar mijn mening moet elke BN-er zich afvragen met welk doel hij of zij zich verbindt? Is dat werkelijk belangrijk genoeg om zijn of haar naam aan te verbinden? Als zij zich verbindt aan dat doel, en fungeert als voorbeeld om na te volgen. Dan kun je maar beter van verzekeren dat het wel snor zit bij dat goede doel. Niet alleen vanwege de eigen goede naam.
Er is nog een tegenhanger. Uiteindelijk is het van belang je af te vragen: wat als ik hier mijn naam aan verbindt, hoeveel aandacht wordt weggeleid van andere doelen die het even goed verdienen om gesteund te worden. Die hetnet zo hard nodig hebben?
Mijn reserves
Welk type doel leent zich goed voor het inzetten van Bn-ers? Vermoedelijk de doelen die het toch al vrij goed doen. Daar zit hem misschien de crux van de ethische vraag. Als de Bn-er zich verbindt aan het doel dat de aandacht toch al krijgt... zijn er anderen die die aandacht niet krijgen.
Terug naar de twitterveiling... de veiling mikt op Haïti. Het is zonder meer duidelijk dat dit het type ramp is waar veel mensen zich in kunnen vinden dat er geld heen moet. Een land dat het al moeilijk heeft na verschillende eerdere rampen. De ernst van deze ramp: veel doden en gewonden, vernietigde infrastructuur, kinderen die zonder ouders achterblijven.
Er zijn nog wel andere tegenargumenten denkbaar hoor. Soms hebben mensen enige reserves die ingegeven worden door de vragen als: Wat blijft er aan de strijkstok hangen? Komt het geld er wel? wordt het wel goed besteed? Kan men wel met de juiste mensen in contact komen? Maakt men niet juist de mensen ter plekke afhankelijk? (vergelijk een argument tegen Serious request - kritiek dat de levering van malarianetten- de malarianet producenten in de regio de dupe zijn...) Dit zijn vragen waar ik in dit bestek geen antwoord op geef...
Terug naar de vraag: Wat zegt meedoen aan de veiling over ons 'aanbieders'?
Zijn we een stelletje hypocriete zelfverheerlijkers? Doen we ons best in de picutre te komen met ons product. En dat ten koste van? Ten dele is het waar. Het is gewoon zo. We zijn allemaal zo blij met ons zelf dat we Haiti gaan helpen. We zijn allemaal vrijgevig. Met iets wat we makkelijk kunnen geven. Uiteindelijk hebben we er zelf lekker veel baat bij. Erg? Niet erg? Ik snap de 'misgivings' van mijn schrijvende kennis wel. Het voelt niet helemaal goed.
Maar toch: iedereen geeft een deel van zijn eigen producten weg. We delen ervaring en informatie met elkaar. En de geldgevers krijgen iets aardigs. Soms betalen ze daar flink voor. Flink meer dan de prijs die er gangbaar voor is. Dus ze krijgen wel, maar laten ook echt een meerwaarde naar het goede doel gaan. Zo geven we allemaal wat. De aanbieders geven ook echt - ze geven in tijd en energie - soms geven ze dingen weg. De enige manier waarp zij er iets aan hebben is het beetje publiciteit eromheen. Die is toch meestal op het niveau van de veiling als geheel.
en laten we eerlijk wezen.
Wie geeft er uiteindelijk helemaal belangeloos? Eerlijk is eerlijk. Zijn de meesten van ons niet gevers omdat zij er uiteindelijk voor zichzelf beter door voelen?
Vraagstelling: wie missen we? welk doel slaan we over?
Wel Haïti. Maar wat vergeten we dan? Is dat niet een belangrijker vraag - die geldt voor de veiling, maar meer nog voor giro 555. Ik ben benieuwd naar jullie gedachten. Welk soort goed doel moet het zonder aandacht doen? De kleinere rampen, de landen die minder in beeld zijn? Of de kleine goede doelen in eigen land. Geef me jullie mening.
En ook over de kwestie van óver de ruggen van werken aan je naamsbekendheid. Wat vind je ervan? En misschien zal ik er binnenkort een poll aan wijden. Aan beide zaken.
Is het wel kosher om mee te doen?
De veiling leidde ertoe dat veel kleine ondernemers hun product op de veiling zetten - en erover tweetten. Het is immers een aardige manier om je eigen product onder de aandacht te brengen. Of een nieuw aanbod uit te proberen. De verleiding is dan groot om vooral je eigen product te promoten - daarvan zie je immers of het bieden goed vordert.
Dan was er de uitzondering op de regel: @kaatmossel twitterde aan de lopende band over het hele aanbod - en op het laatst over de producten waar nog niet op geboden was, of te weinig. Maar ja de veiling is haar vinding, haar product zou je misschien kunnen zeggen. Volgens mij doe je haar dan toch tekort... Maar goed, misschien is ze wel een bijzonder goede zakenvrouw. En wat dan nog...? Of moeten we er anders tegen aan kijken? Als fondsenwerver vind ik dit een interessante vraag.
Veel enthousiasme en toch...
Kortom voor veel mensen was het wellicht 'eigen product eerst'. Een enkele keer het product van een kennis. En dan misschien ook nog het goede doel dat er uiteindelijk mee gemoeid is: Haiti. Velen vonden het een uitstekend idee. Men riep elkaar op mee te doen. En met doorsturen/retweeten werd het een people-to-people fundraising activiteit. Dat de tv (omroep MAX) meedeed hielp natuurlijk. Maar de twitterbuzz was vermoedelijk even belangrijk.
Ondanks alle enthousiasme - en lof voor de initiatiefnemers - kwam ik ook her en der wat kritiek tegen. Eén van de critici reageerde op mijn voorstel haar onlangs verschenen boek op de veiling aan te bieden. Ik vind haar boek erg mooi.
'Over de ruggen van de slachtoffers?'
Haar reactie: nee, niet over de ruggen van de mensen in Haïti.
Haar reactie op Twitter na wat langer nadenken:"Ik ga mensen ontvrienden die alleen nog maar hun eigen product op de veiling promoten." (Uitzonderingen daargelaten).
Veel mensen gebruiken het voor wat publiciteit/marketing van hun product. Tegelijkertijd wordt er geld gegenereerd voor het goede doel. Goh dacht ik... hoe erg is het nou? Is dat niet wat goede doelen dagelijks doen?
Haar reserves. Zij vond het niet kies om haar werk te promoten via de twitterveiling. 'Over de rug van de mensen in Haïti geld verdienen'. Goed dat respecteer ik. Iedereen moet dat zelf uitmaken, of hij of zij mee wil doen. Maar de vraag bleef in mijn kop zeuren. Goed om er als de ergste buzz voorbij is, eens beter naar te kijken.
Het type argument: Een goed doel promoten voor je eigen belang. Mag dat?
Het bovengenoemde argument is er een dat valt binnen een bredere range aan argumenten, die inhouden dat het goede doel helpen eigenlijk alleen werken aan je eigen belang is. De tegenhanger van dat argument lijkt te zijn: een goeddoel steunen mag je doen, maar alleen in stilte. Je houdt het voor jezelf. Zo zijn er vele gulle gevers die zo denken. Maar is het de enige juiste opstelling?
Immers, een goed doel steunen is al snel in je eigen belang. Veel gulle gevers doen het om zich beter te voelen over zichzelf ( of beter dan een ander?). Uit schuldgevoel over hoeveel ze eigenlijk hebben (meer dan anderen) - en dan iets goeds doen, daarmee help je jezelf. Dit is een van de psychologische en sociologische verklaringen van de gewoonte om te geven.
Is dit hetzelfde als geven in de openbaarheid - en daarmee je eigen imago een boost geven? Nee, dat is iets anders. Dit is een element dat veel voorkomt in de verklaringen voor sponsoring. Een sponsor geeft niet belangeloos - hij sponsort en verwacht een tegenprestatie. Die situatie ligt dichtbij de redenen voor veel mensen die meedoen aan de twitterveiling door iets aan te bieden, vermoed ik.
Even terug naar de reserves van H. Maar moet je dan zeggen dat je dat doet
over de ruggen van .... . over de ruggen van de slachtoffers aan je eigen bekendheid werken, over de ruggen van ... een goede naam kweken en relaties ontwikkelen voor jezelf. We komen dichtbij de vraag die speelt voor vele goede doelen en de ambassadeurs die zijn aantrekken om naamsbekendheid te geven aan hun goede doel en aan de projecten waarvoor zij geld werven. Laten we op dat spoor ook eens doordenken.
Zijn wij aanbieders ethisch onder de maat?
Hoezeer moeten wij aanbieders ons dit aantrekken. Er zit een kern van waarheid in.
Vergelijk de medewerking van de BN-er
Voor de bekende Nederlander die ambassadeur wordt geld natuurlijk een vergliejkbaar argument. Zij lenen zich soms om mee te doen bij een goed doel - met hun bekendheid genereren ze 'nieuwswaarde' voor de uitingen/activiteiten van een non profit. Daarmee maakt het goede doel meer kans op het verkrijgen van media-aandaacht en daarmee van donateurs. sponsors. relaties/connecties. Dingen voor elkaar krijgen. En dat alles voor het goede doel.
Intussen krijgt de BN-er aandacht vanwege zijn of haar goede werken. Goed voor het imago. En daarom zou het minder goed zijn. Niet waardevol? Dit vind ik persoonlijk een lastige kwestie. Soms krijg ik zelf ook een ongemakkelijk gevoel bij de manier waarop over een goed doel wordt gesproken door een BN-er...
Het is lastig oordelen over de motieven van een BN-er om zoiets te doen. Het is immers altijd lastig om iemands motieven na te gaan. Die blijven grotendeels 'intern' aan de persoon. In gedachten, niet naar buiten herkenbaar.
Voordelen voor het gekozen goede doel
Intussen vaart het goede doel in kwestie er wel bij - als alles goed gaat. De BN-effecten leveren meer aandacht, meer geld op. Alles bij elkaar heeft iedereen gewonnen. Wat kan daar mis mee zijn?
Op zich denk ik dat er niks mis is met het lenen van je naam aan een goed doel. Wel heb ik andere vragen voor de BN-er. Naar mijn mening moet elke BN-er zich afvragen met welk doel hij of zij zich verbindt? Is dat werkelijk belangrijk genoeg om zijn of haar naam aan te verbinden? Als zij zich verbindt aan dat doel, en fungeert als voorbeeld om na te volgen. Dan kun je maar beter van verzekeren dat het wel snor zit bij dat goede doel. Niet alleen vanwege de eigen goede naam.
Er is nog een tegenhanger. Uiteindelijk is het van belang je af te vragen: wat als ik hier mijn naam aan verbindt, hoeveel aandacht wordt weggeleid van andere doelen die het even goed verdienen om gesteund te worden. Die hetnet zo hard nodig hebben?
Mijn reserves
Welk type doel leent zich goed voor het inzetten van Bn-ers? Vermoedelijk de doelen die het toch al vrij goed doen. Daar zit hem misschien de crux van de ethische vraag. Als de Bn-er zich verbindt aan het doel dat de aandacht toch al krijgt... zijn er anderen die die aandacht niet krijgen.
Terug naar de twitterveiling... de veiling mikt op Haïti. Het is zonder meer duidelijk dat dit het type ramp is waar veel mensen zich in kunnen vinden dat er geld heen moet. Een land dat het al moeilijk heeft na verschillende eerdere rampen. De ernst van deze ramp: veel doden en gewonden, vernietigde infrastructuur, kinderen die zonder ouders achterblijven.
Er zijn nog wel andere tegenargumenten denkbaar hoor. Soms hebben mensen enige reserves die ingegeven worden door de vragen als: Wat blijft er aan de strijkstok hangen? Komt het geld er wel? wordt het wel goed besteed? Kan men wel met de juiste mensen in contact komen? Maakt men niet juist de mensen ter plekke afhankelijk? (vergelijk een argument tegen Serious request - kritiek dat de levering van malarianetten- de malarianet producenten in de regio de dupe zijn...) Dit zijn vragen waar ik in dit bestek geen antwoord op geef...
Terug naar de vraag: Wat zegt meedoen aan de veiling over ons 'aanbieders'?
Zijn we een stelletje hypocriete zelfverheerlijkers? Doen we ons best in de picutre te komen met ons product. En dat ten koste van? Ten dele is het waar. Het is gewoon zo. We zijn allemaal zo blij met ons zelf dat we Haiti gaan helpen. We zijn allemaal vrijgevig. Met iets wat we makkelijk kunnen geven. Uiteindelijk hebben we er zelf lekker veel baat bij. Erg? Niet erg? Ik snap de 'misgivings' van mijn schrijvende kennis wel. Het voelt niet helemaal goed.
Maar toch: iedereen geeft een deel van zijn eigen producten weg. We delen ervaring en informatie met elkaar. En de geldgevers krijgen iets aardigs. Soms betalen ze daar flink voor. Flink meer dan de prijs die er gangbaar voor is. Dus ze krijgen wel, maar laten ook echt een meerwaarde naar het goede doel gaan. Zo geven we allemaal wat. De aanbieders geven ook echt - ze geven in tijd en energie - soms geven ze dingen weg. De enige manier waarp zij er iets aan hebben is het beetje publiciteit eromheen. Die is toch meestal op het niveau van de veiling als geheel.
en laten we eerlijk wezen.
Wie geeft er uiteindelijk helemaal belangeloos? Eerlijk is eerlijk. Zijn de meesten van ons niet gevers omdat zij er uiteindelijk voor zichzelf beter door voelen?
Vraagstelling: wie missen we? welk doel slaan we over?
Wel Haïti. Maar wat vergeten we dan? Is dat niet een belangrijker vraag - die geldt voor de veiling, maar meer nog voor giro 555. Ik ben benieuwd naar jullie gedachten. Welk soort goed doel moet het zonder aandacht doen? De kleinere rampen, de landen die minder in beeld zijn? Of de kleine goede doelen in eigen land. Geef me jullie mening.
En ook over de kwestie van óver de ruggen van werken aan je naamsbekendheid. Wat vind je ervan? En misschien zal ik er binnenkort een poll aan wijden. Aan beide zaken.
donderdag 4 februari 2010
Twitterveiling voor Haiti (2): opbrengst
De twitterveiling voor Haiti, waarover ik onlangs schreef in mijn blog, is afgesloten op zondagavond om 21 uur. Rond 21 uur was het nog een drukte van jewelste. Want er waren allerlei dingen bijzonder populair. Even na 21 uur bleef de teller staan op 'ruim E 119.000,='. En dat is zonder het bedrag dat Minister Koenders heeft toegezegd (het bedrag van donderdagavond van de televisieactie zal hij verdubbelen.)
Bijna 120.000 euro voor Haiti.
Dat geldt dat moet nog binnenkomen. Nu is het de tijd van het afhandelen. Vanuit de organisatie krijg je als hoogste bieder(s) bericht hoe te betalen (via internet of per overschrijving).
Abonneren op:
Posts (Atom)