De tovenaar van Petersburg

Met veel genoegen las ik het boek 'De tovenaar van Petersburg' van Roel Smits. Het lag al een tijdje, maar andere verplichtingen hielden mij er van af. Afgelopen weekend eindelijk tijd. En dan begin je en blijkt het zo spannend dat je moeilijk kunt stoppen. Dat is al een teken van kwaliteit, dat het een pakkend boek is.

Grote lijn
Het boek gaat over een vader en zoon. Vader is een bioloog die woont en werkt in Petersburg. Het speelt in de tijd vlak voor de Russische Revolutie. De man wordt uitgezonden op expeditie naar Siberië om een mammoet op te graven. In die tijd een hele opgave. Reizen en materialen meenemen met treinen, paard en wagen, rendiersleden. Wat het allemaal aanmerkelijk lastiger maakt, is dat hij noodgedwongen zijn zoon meeneemt. De zoon gaat mee om een straf te ontlopen, maar heeft eigenlijk niet zo'n interesse in de expeditie.

De setting van ontberingen in een ijzige koude wereld, maanden moeten doorbrengen in een klein hutje bij een buitentemperatuur van min twintig graden en kouder. Je kunt je al voorstellen dat dat tot moeilijkheden leidt. Het gegeven van de spanningen in de toenmalige Russische samenleving, en de bijrollen van medewerkers van de tsaar en van de geheime dienst, maken het verhaal bij vlagen nog spannender.

De kern van het boek gaat over de relatie tussen die vader en zoon. Ze hebben beide een verleden te verwerken. Ze hebben moeite om elkaar te laten merken dat ze van elkaar houden. Veel moeilijkheden uit het verleden zitten in de weg. En wellicht de gangbare manier van omgaan tussen ouders en kinderen in die tijd. Gaandeweg het verhaal wordt de relatie ingewikkelder en uiteindelijk komt het tot een extreme ontknoping.

Een mooi evenwichtig geschreven verhaal. Je kunt je in beide personages blijven inleven. Hoe moeizaam de hoofdpersonen ook met elkaar omgaan, hoe wonderlijk hun gedachten soms zijn, je kunt je nog steeds voorstellen dat het zo gaat. Je zou je nog kunnen afvragen, heeft het boek de Russische Revolutie echt nodig. En dan moet ik toch zeggen, ja. De ontsporing van sommige mensen, het uit elkaar vallen van verbanden, wordt niet uitgediept. Maar het geeft een soort achtergrond spanning aan het verhaal.

Al met al een prachtig boek!

PS. Ik zeg het eerlijk, ik ken de schrijver. Maar om nu een boek de hemel in te prijzen terwijl het niks is, dat zou ik echt niet doen.